Στην ταινία «Η μέρα της μαρμότας» ο Μπιλ Μάρρεϋ ζει την ίδια μέρα συνεχώς. Ό,τι κι αν κάνει ξυπνάει κάθε πρωί στις 7 στην ίδια μέρα ξανά και ξανά. Και μάλιστα η μέρα αυτή δεν είναι όποια κι όποια, είναι μία από τις χειρότερες της ζωής του: απεσταλμένος ενός τηλεοπτικού καναλιού σε ένα κωλοχώρι της Αμερικής που είναι από τα πιο βαρετά μέρη του κόσμου, μέσα στην καρδιά του χειμώνα έχοντας αναλάβει να καλύψει ένα ετήσιο έθιμο που έχει να κάνει με το αν μία μαρμότα θα αναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης ή θα τον αναβάλλει για 2 μήνες ακόμη. Το μέρος είναι πληκτικό, οι ντόπιοι ασύλληπτα βαρετοί και το ρεπορτάζ που έχει αναλάβει να κάνει μια απίστευτη αγγαρεία. Και είναι υποχρεωμένος να βιώνει το ίδιο σκηνικό ξανά και ξανά αμέτρητες φορές.
Η ιστορία με την ελεγχόμενη στάθμευση στην πόλη μας εξελίσσεται το ίδιο με την γιορτή της μαρμότας. Κάθε καλοκαίρι στις αρχές Αυγούστου στο δημοτικό συμβούλιο αναγγέλλεται για το φθινόπωρο ο ερχομός «Συστήματος Ελεγχόμενης Στάθμευσης» (ΣΕΣ). Οι βασικοί πρωταγωνιστές παίρνουν τις θέσεις του για να «βιώσουν το ίδιο σκηνικό ξανά και ξανά»
Η διοίκηση, αφού επί ένα ολόκληρο χρόνο βίωσε χωρίς πολιτική πίεση την αδυναμία της να υλοποιήσει την πρώτη απόφασή, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να αιτιολογήσει την αποτυχία των αρχικών επιλογών και των χειρισμών της, επανέρχεται με κάποιες τροποποιήσεις και αποφασίζει εκ νέου να προχωρήσει στην υλοποίηση του Σ.Ε.Σ. χωρίς και πάλι να δείχνει αποφασισμένη να το εφαρμόσει.
Η αντιπολίτευση και πάλι ανάμεσα σε… συμπληγάδες. Από τη μια δεν θέλει να απορρίψει ένα μέτρο που κρίνεται λογικό και αναγκαίο αλλά και από την άλλη θέλει και να εκμεταλλευτεί πολιτικά την δυσαρέσκεια του εμπορικού κόσμου με φωτεινή εξαίρεση τη Μαρίνα Πετούση.
Ο εμπορικός κόσμος στον… κόσμο του, αυτόν της δεινής οικονομικής κρίσης, που δεν του επιτρέπει να δει την πραγματικότητα που αλλάζει δραματικά «χωρίς να κοιτάζει τη δικιά του μελαγχολία».
Οι κάτοικοι, μια από τα ίδια. Τοποθετούνται ανάλογα με τον τόπο κατοικίας τους. Το μείζον γι αυτούς να τους εξασφαλίσουν θέσεις στάθμευσης για το ή τα αυτοκίνητά τους. Κάτι για το οποίο οι ίδιοι ουδέποτε φρόντισαν.
Και ο τοπικός τύπος;
Πιστός στη «μέρα της μαρμότας» κάνει copy – paste (αντιγραφή – επικόλληση) τα αντίστοιχα κείμενα από το φύλλο 272 της 8ης Αυγουστου 2008, ακριβώς ένα χρόνο πριν. Γράφαμε τότε πρωτοσέλιδα:
Κι ενώ το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε τη σύμβαση για την υλοποίηση τους συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης και από το Σεπτέμβριο αυτό θα αποτελέσει πραγματικότητα για το εμπορικό κέντρο της πόλης, κάτοικοι του κέντρου, μαγαζάτορες, παρατάξεις της αντιπολίτευσης ακόμα και σύμβουλοι της πλειοψηφίας δηλώνουν αντίθετοι αναμένοντας το ζητούμενο. Πόσο αποφασισμένη είναι η διοίκηση να προχωρήσει στην εφαρμογή του; Πως θα πειστούν όλοι όσοι φοβούνται το «σύστημα»;
Και ρωτάγαμε:
Ποιός φοβάται την ελεγχόμενη στάθμευση;
(βρες το άρθρο στη διεύθυνση:
http://sepik.net/ p=1400)
Καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές, αν δεν έχετε ήδη φύγει. Φέτος να μην επαναλάβετε τον περυσινό εαυτό σας. Φέτος να τα κάνετε όλα διαφορετικά και καλύτερα. Έ, όχι, και «ημέρα της μαρμότας» στις διακοπές.
Αρκεί στην πολιτική…
