Δεν ήθελα να γράψω εν θερμώ για το θέμα των τελευταίων εκλογών. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε πάρει μεγάλη δόση αναλύσεων, τοποθετήσεων για το αποτέλεσμα και κυρίως διαπληκτισμών μεταξύ των διαφόρων κομματικών εκπροσώπων, από την καθημερινή και διαρκή συζήτηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Είναι γεγονός ότι τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν μη αναμενόμενα, τουλάχιστον στον βαθμό που εξελίχθησαν και στο εύρος των κομμάτων.
Είναι γεγονός ότι ο μεγάλος χαμένος είναι το ΠΑΣΟΚ και ακόμη ότι έχει πάρει το πιο σκληρό μάθημα από την εποχή της ίδρυσής του. Ελάχιστοι θέλησαν να δουν κατάματα την αλήθεια.
Επί δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βιαζόταν και εκβιαζόταν από τους ευρωπαίους φίλους μας και λοιπούς δανειστές μας.
Η κυβέρνηση ζητούσε βοήθεια από τα άλλα κόμματα για να σταματήσει αυτός ο βιασμός, που στην πραγματικότητα πλήγωνε το κορμί της Ελλάδας. Αντί βοηθείας μούντζωναν οι «αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα, καίγανε και σπάζανε τα μαγαζιά οι μπαχαλάκηδες, με στόχο την αποδόμηση και καταστροφή του ΠΑΣΟΚ.
Ο κύριος Τσίπρας ζητάει σήμερα τον ενταφιασμό του!
Το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του «μαρτύρησε» τη διετία που πέρασε, επειδή αναγκάστηκε να συγκρουστεί με τις αξίες του, τις λαϊκές ευαισθησίες του, τις θέσεις και τα πιστεύω του, για να σώσει την Ελλάδα. Φυσικά σ’ αυτή την «καταιγίδα» έγιναν λάθη και ολιγωρίες, όχι εσκεμμένα και λόγω πεποιθήσεων, αλλά υπό την επίδραση ενός περιβάλλοντος πολιτικού και οικονομικού στην Ευρώπη που δεν συνομολογούσε υπέρ μας. Και δυστυχώς, υπήρχαν και τα εσωτερικά μέτωπα που προσπαθούσαν να κερδίσουν από την πτώση του ΠΑΣΟΚ!
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου στείλανε πολλαπλά μηνύματα με κυρίαρχα εκείνα των ΟΧΙ στο «μνημόνιο», αλλά συγχρόνως ΝΑΙ στην Ευρώπη και ΝΑΙ στο ΕΥΡΩ!
Δεν έδωσε αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα επειδή ο λαός ήθελε μια κυβέρνηση περισσοτέρων του ενός κόμματος, για να επιλύσει, να βελτιώσει, ή να αμβλύνει τα κυρίαρχα οικονομικά προβλήματα που μας καταδυναστεύουν.
Το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε την Τρίτη θέση! Μετά τον διετή Γολγοθά του, οδηγήθηκε νομοτελειακά με την ψήφο του λαού στη σταύρωση. Είναι η μοίρα των γενναίων. Όταν οι άλλοι κοίταζαν κριτικάροντας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «έβγαζε το φίδι από την τρύπα!»
Εύκολη η κριτική απ’ έξω όταν δεν «λερώνεις τα χέρια σου» και όταν αρνείσαι να πιάσεις «την καυτή πατάτα». Έτσι απλά, εμφανίζονται καθαροί και ατσαλάκωτοι στα μάτια του λαού και αφήνουν εκείνους, που τόλμησαν ξέροντας ότι θα ματώσουν, να εισπράξουν το ανάθεμα.
Προεκλογικά ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να λέει ότι αν του δοθεί η «διερευνητική εντολή» συγκρότησης κυβέρνησης, θα την πάρει και δεν θα την αφήσει μέχρι να φτιάξει κυβέρνηση ακόμη και με τις ψήφους του κυρίου Καμένου! Θα το θυμάστε ασφαλώς. Αντ’ αυτού τι; Τίποτα!
Φάνηκε, ότι όλα όσα προεκλογικά έλεγαν δεν τα πίστευαν ή ήταν ανέτοιμοι να εφαρμόσουν όλα όσα θεωρητικά και εκ του ασφαλούς τάζανε. Άλλωστε υπόσχονταν στο λαό όσα ήθελε να ακούσει. Σήμερα, ακόμη, άκουσα τον κύριο Λαφαζάνη να λέει ότι «ο κόσμος θέλει ελπίδα!» Εμείς το ξέρουμε, δεν του τάξαμε φρούδες ελπίδες και χάσαμε. Άλλοι κάνανε εμπόριο ελπίδας και κερδίσανε.
Μέχρι σήμερα Τρίτη μεσημέρι, ο κόσμος περίμενε ότι θα δοθεί κυβερνητική λύση και ΟΧΙ νέες εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε κατηγορηματικά, με διάφορες δικαιολογίες, να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας με όσες ήθελε εγγυήσεις από τα κόμματα, που του προσέφεραν ψήφο ανοχής. Δεν τόλμησε!
Αυτή η συμπεριφορά μου θύμισε κάτι, που μου συνέβη πριν από πολλά χρόνια. Θα ήμουν περίπου 18 χρονών, πήγαινα στο σπίτι της φίλης μου της Βάσως. Περπατούσα στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης, όπου παίζανε μεσ’ την μέση του δρόμου, ένα τσούρμο αγόρια από 5-7 χρονών. Πέρασα υποχρεωτικά ανάμεσά τους. Ένας μπόμπιρας, ο «μάγκας» της παρέας, σταμάτησε το παιχνίδι και απευθυνόμενος σε μένα ρωτάει: «Καλέ! Σε παντρεύει η μαμά σου;» Ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσαν τότε οι «νεαροί» για να «πειράξουν» τα κορίτσια. Του απήντησα σοβαρά: «Ναι! Με παντρεύει». Ο μικρός τα έχασε! Δεν περίμενε μια θετική απάντηση από μέρους μου, νόμιζε ότι θα τον μάλωνα και θα του έλεγα «τι είναι αυτά που λες, παλιόπαιδο»! Και για την απόρριψη είχε ίσως απάντηση, την αποδοχή όμως δεν την περίμενε και έμεινε με ανοιχτό το στόμα αποσβολωμένος.
Ακούσαμε μεγαλόστομες υποσχέσεις, από χείλη που δεν τις εννοούν, όταν η σκληρή πραγματικότητα παρουσιάζεται γυμνή.
Αυτή η περιπέτεια κυβερνητικού αδιεξόδου, απέδειξε ότι κάποιοι, που θεώρησαν «φάρσα» την διερευνητική εντολή, δεν ενδιαφέρθηκαν για την χώρα και τα προβλήματά της, αλλά μόνο για το κομματικό τους συμφέρον και την αύξηση των ποσοστών τους.
Απέδειξε και κάτι άλλο! Ένα αριστερό κόμμα, που ήρθε δεύτερο με 17%, συμπεριφέρθηκε με τον πιο απρεπή και «μικρομέγαλο» τρόπο. Ζήτησε, κουνώντας το δάκτυλο, στους «μνημονιακούς» να στείλουν γράμμα στην Ευρώπη, που να ανακαλούν τις υπογραφές τους και να «κάνουν δήλωση καταγγελίας του μνημονίου», άλλως να μη συζητήσουν μαζί του! Αυτό λέγεται «Ύβρις», κατά τους αρχαίους Έλληνες.
Ανατρίχιασα, επειδή στο μυαλό μου έγιναν συνειρμοί με άλλες εποχές, που οι κρατούντες ζητούσαν «δηλώσεις μετανοίας» για να δώσουν «πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης». Ποιος το περίμενε, να ακουστεί μια τέτοια απαίτηση από αριστερά χείλη!
Το ΠΑΣΟΚ είναι η συνέχεια της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», όπως έχει καθιερωθεί από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου, είναι ο πυρήνας του διαφωτισμού, της δημοκρατίας και της λαϊκής ψυχής για την χώρα μας, θα μείνει ζωντανό και θα αναλαμβάνει κάθε φορά την ευθύνη, όταν χρειάζεται να σώσει την πατρίδα, με κάθε κόστος για το ίδιο.
