Στη φετινή σχολική χρονιά,  μια ομάδα από δέκα μαθητές της 1ης τάξης, του Αναξαγόρειου Λυκείου Ν. Ερυθραίας, μαζί με το διευθυντή τους Στέλιο Κερασίδη, ανέλαβαν να ερευνήσουν τη δυνατότητα της χρήσης του ποδηλάτου, με σκοπό τη γρήγορη μετακίνησή τους στην περιοχή.

Γιώργο Αμυρά (υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων) και τον Θάνο Βλαστό (Συγκοινωνιολόγο, Καθηγητή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου) με βασικό ερώτημα: γιατί δεν προχωράει η ποδηλατοδρόμηση στην Αθήνα και στην περιοχή τους

Επισυνάπτεται και η πρωτότυπη ερευνητική εργασία του σχολείου για την ποδηλατοδρόμηση στην περιοχή.

 ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ- ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Περίληψη

(Αυτοκίνητο ή ποδήλατο; Οι μισοί μαθητές της ομάδας διερευνητικής εργασίας για τη γρήγορη μετακίνηση, πήραν ως θέμα τους το αυτοκίνητο αγώνων- με την καθοδήγηση της κ. Τζίνας Στασινοπούλου, και οι άλλοι μισοί το ποδήλατο- με την καθοδήγηση του κ. Στέλιου Κερασίδη. Η παρούσα εργασία είναι μόνο της δεύτερης ομάδας, για το ποδήλατο.)

Δώσαμε ερωτηματολόγια που αφορούσαν την προτίμηση για χρήση ποδηλάτου και μέσων μαζικής μεταφοράς, σε αντιδιαστολή με το αυτοκίνητο, για μετακινήσεις στην πόλη. Οι απαντήσεις διαφοροποιούνταν ανά ηλικιακή ομάδα, ωστόσο η προτίμηση χρήσης του ποδηλάτου και των μέσων μαζικής μεταφοράς είχε συνολικά προβάδισμα. Δώσαμε επίσης ερωτηματολόγια στους ενοίκους των καταστημάτων των πεζοδρόμων του Μαρουσιού που αφορούσαν στο αν η πεζοδρόμηση τους ωφέλησε ή τους έβλαψε οικονομικά και ως επίπεδο ζωής. Οι απαντήσεις ήταν συνολικά υπέρ της πεζοδρόμησης, παρότι εκφράστηκαν σημαντικές επιφυλάξεις για την κατασκευή (κακοτεχνίες) και τον τρόπο εφαρμογής της πεζοδρόμησης (διέλευση μηχανών και αυτοκινήτων). Τέλος, πήραμε συνεντεύξεις από την κ. Τίνα Μπιρμπίλη (πρώην υπουργό), τον κ. Νίκο Χιωτάκη (δήμαρχο Κηφισιάς), τον κ. Γιώργο Αμυρά (υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων) και τον κ. Θάνο Βλαστό (Συγκοινωνιολόγο, Καθηγητή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου) με βασικό ερώτημα: γιατί δεν προχωράει η ποδηλατοδρόμηση στην Αθήνα και στην περιοχή μας. Οι συνεντεύξεις παρατίθενται αυτούσιες στο τέλος της εργασίας. Το συμπέρασμα τη!

εργασίας μας είναι ότι στην Ελλάδα είμαστε πολύ χαμηλά στη χρήση ποδηλάτου, ως μέσο μετακίνησης, με ευθύνες γι αυτό τόσο της κεντρικής διαχείρισης, αλλά και της νοοτροπίας ανθρώπων, παρότι η χρήση του ποδηλάτου θα ευνοούσε σημαντικά τις γρήγορες και ασφαλείς μετακινήσεις στην πόλη, συνεισφέροντας στην άθληση των ανθρώπων, τη μείωση της ατμοσφαιρικής και της ήχο ρύπανσης καθώς και στη βελτίωση της αισθητικής των πόλεων.

(Σημ. Ένα πολύ σημαντικό όφελος από την εργασία μας έχει ήδη προκύψει από την απόφαση του Δημάρχου Κηφισιάς, όταν είχε έρθει στο σχολείο μας για τη συνέντευξη, να παραχωρήσει 60 ποδήλατα, από αυτά που διαθέτει ο Δήμος. Η διάθεση των ποδηλάτων έχει ήδη αρχίσει.)

Εισαγωγή

Η χώρα μας, όπως είναι γνωστό στον καθένα που έχει επισκεφθεί την Ευρώπη, υπολείπεται συντριπτικά στη χρήση του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης για την εργασία και τις αγορές των ανθρώπων, παρότι οι κλιματικές συνθήκες στην Ελλάδα είναι πολύ πιο ευνοϊκές από εκείνες των βόρειων και δυτικών χωρών της Ευρώπης.

 

Η αντίληψη του ποδηλάτου ως ενός παρωχημένου μέσου, που δεν προσφέρεται για μετακινήσεις, οπωσδήποτε δεν βοηθάει και θέλει χρόνο για να αλλάξει. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος φόβος των ανθρώπων προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το ποδήλατο είναι ο κίνδυνος από τα αυτοκίνητα. Στη χώρα μας υπάρχει πράγματι τεράστιο πρόβλημα, εφόσον η μονοκρατορία του αυτοκινήτου στους δρόμους θεωρείται δεδομένη κάνοντας την κίνηση με το ποδήλατο επικίνδυνη και ανθυγιεινή από τα καυσαέρια. Στις ώρες αιχμής, όταν τα αυτοκίνητα καθηλώνονται και οι μετακινήσεις καθίστανται εξαιρετικά αργές, η κίνηση εκατοντάδων ποδηλάτων θα μπορούσε να πραγματοποιείται απρόσκοπτα. Το ποδήλατο είναι ένα μέσον γρήγορης μετακίνησης, εφόσον όμως μπορεί να κινηθεί. Για να αποφασίσουν οι άνθρωποι μαζικά να πάρουν το ποδήλατο θα πρέπει επίσης μαζικά, αυτοί και κάποιοι άλλοι, να αποφασίσουν να αφήσουν το αυτοκίνητο.

Στην εργασία αυτή διερευνήσαμε τις απόψεις ανθρώπων για το πόσο πρόθυμοι θα ήταν να μετακινηθούν με το ποδήλατο στην πόλη, αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ασφαλούς κίνησης στους δρόμους. Διερευνήσαμε επίσης τις απόψεις ανθρώπων που ζουν ή εργάζονται σε πεζοδρομημένη περιοχή, σχετικά με το αν η πεζοδρόμηση τους ωφέλησε ή τους έβλαψε. Πήραμε τέλος συνεντεύξεις από ανθρώπους, καθ’ ύλιν αρμόδιους, για μια πιο έγκριτη γνώμη σχετικά με το γιατί δεν προχωρά η ποδηλατοδρόμηση στην περιοχή μας και στην Αθήνα γενικότερα.

Μέθοδος

Θέσαμε σε 332 άτομα την παρακάτω ερώτηση:

«Αν είχες τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις ποδήλατο (με υποβοήθηση ή όχι και χωρίς κίνδυνο από τα αυτοκίνητα) ή μέσο μαζικής μεταφοράς, θα έπαιρνες το αυτοκίνητο σου για να πας στο κέντρο της πόλης; (Απολαμβάνεις το να είσαι μόνος με τη μουσική σου στο αυτοκίνητο σου, ακόμα κι αν αυτό πηγαίνει αργά σε μποτιλιάρισμα;»

Πήραμε απαντήσεις από 332 άτομα, 147 γυναίκες και 185 άνδρες. Η ηλικιακή κατανομή ήταν 35 άτομα 16-25 ετών, 255 άτομα 26-55 ετών και 42 άτομα άνω των 56 ετών.

Θέσαμε σε ιδιοκτήτες ή υπαλλήλους καταστημάτων των πεζοδρόμων του Αμαρουσίου (απέναντι από τον σταθμό του ηλεκτρικού- Ερμού κλπ), τις παρακάτω ερωτήσεις:

«1. Η πεζοδρόμηση βελτίωσε τη ζωή σας ή την χειροτέρεψε και σε τι; 2. Πώς έχει επηρεαστεί η προσέλευση κόσμου στο μαγαζί σας εξαιτίας της πεζοδρόμησης;»

Πήραμε συνολικά 92 απαντήσεις από ιδιοκτήτες ή υπαλλήλους.

Τέλος, πήραμε συνεντεύξεις από την κ. Τίνα Μπιρμπίλη (πρώην Υπουργό Περιβάλλοντος), τον κ. Νίκο Χιωτάκη (Δήμαρχο Κηφισιάς), τον κ. Γιώργο Αμυρά (υποψήφιο Δήμαρχο Αθηναίων) και τον κ. Θάνο Βλαστό (συγκοινωνιολόγο, Καθηγητή ΕΜΠ). Το βασικό ερώτημα που ετέθη ήταν «γιατί κατά τη γνώμη σας δεν προχωράει η πεζοδρόμηση στην Αθήνα;»

Αποτελέσματα

Όσον αφορά στις απαντήσεις των 332 ατόμων, στην ερώτηση αν θα προτιμούσαν να χρησιμοποιήσουν ποδήλατο αν δεν κινδύνευαν να το κάνουν, οι απαντήσεις είχαν ως εξής: από τα 35 άτομα, ηλικίας 16-25 ετών, τα 22 τάχθηκαν υπέρ του ποδηλάτου και 13 υπέρ του αυτοκινήτου. Οι αντίστοιχοι αριθμοί για τις άλλες ηλικιακές ομάδες ήταν: 255 άτομα, 26-55 ετών: 134 ποδήλατο, 121 αυτοκίνητο, 42 άνω των 56 ετών: 24 ποδήλατο, 18 αυτοκίνητο. Τα αποτελέσματα αυτά παρουσιάζονται στα παρακάτω διαγράμματα.

Από τους 92 ιδιοκτήτες ή υπαλλήλους των καταστημάτων στους πεζοδρόμους του Αμαρουσίου, 51 απάντησαν πως η ζωή τους βελτιώθηκε συνολικά, 3 ότι χειροτέρευσε και 8 πως δεν εντόπισαν σημαντική διαφορά. Στην ερώτηση για το αν αυξήθηκε η προσέλευση κόσμου στα καταστήματά τους, 43 απάντησαν καταφατικά, 37 αρνητικά και 12 πως δεν εντόπισαν σημαντική διαφορά.

Οφείλουμε ωστόσο να σημειώσουμε πως οι άνθρωποι απαντώντας  ελεύθερα στις ερωτήσεις, συχνά έμπλεκαν στην απάντησή τους για τα οφέλη ή βλάβες από την πεζοδρόμηση με τα παράπονα που είχαν για κακοτεχνίες και για τον τρόπο που εφαρμόζεται η πεζοδρόμηση.

Συζήτηση

Από την έρευνα που διενεργήσαμε, διαπιστώσαμε πως ο κόσμος είναι ευνοϊκά διακείμενος προς την ευρεία χρήση του ποδηλάτου, παρά τις δυσκολίες που υφίστανται στην χώρα μας. Οι άνθρωποι, φαίνεται, πως αμφισβητούν την μονοκρατορία του αυτοκινήτου, παρότι ακόμα δεν έχουν ζήσει το πώς είναι να ποδηλατεί κανείς χωρίς κίνδυνο από τα αυτοκίνητα και χωρίς να γεμίζουν τα πνευμόνια του καυσαέρια και σκόνη.

Η πεζοδρόμηση επίσης φαίνεται πως αντιμετωπίζεται θετικά, παρά τα προβλήματα στον τρόπο εφαρμογής της, τις κακοτεχνίες και τα κατασκευαστικά λάθη. Δυστυχώς, εξαιτίας της χαλαρής εφαρμογής των κανόνων, και με ευθύνη κύρια των πολιτών, στην πράξη μπορούν να διέρχονται ελεύθερα μηχανές αλλά και αυτοκίνητα, καθιστώντας τους πεζοδρόμους επικίνδυνους για τους πολίτες που κινούνται αμέριμνοι, υποθέτοντας πως δεν διατρέχουν κίνδυνο από τροχοφόρα.

Υπάρχουν μερικά ζητήματα που αντιτείνουν οι άνθρωποι που είναι διστακτικοί ή ακόμα και εχθρικοί στην ευρεία χρήση του ποδηλάτου ως καθημερινό μέσο μετακίνησης, συμπληρωματικά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τον περιορισμό της χρήσης του ιδιωτικού αυτοκινήτου. Ένα από αυτά είναι το ότι στη χώρα μας το ανάγλυφο του τόπου είναι εντονότερο, υπάρχουν περισσότερες ανηφόρες, απ’ ότι σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου το ποδήλατο χρησιμοποιείται ευρύτατα. Φυσικά, αυτοί οι οποίοι προβάλλουν αυτή τη δυσκολία, υποτιμούν την άλλη, πιο μεγάλη διαφορά, ότι στην Ελλάδα οι κλιματικές συνθήκες είναι εξαιρετικά πιο ευνοϊκές και πως οι δυτικοευρωπαίοι ποδηλατούν πολύ συχνά με βροχή, κρύο, ακόμα και χιόνι. Ωστόσο, και το μεγαλύτερο ανάγλυφο του ελληνικού χώρου δεν μπορεί να προβάλλεται ως απαγορευτικό για το ποδήλατο. Διότι οι άνθρωποι που δεν μπορούν, λόγω φυσικής κατάστασης, να αντιμετωπίζουν την ποδηλασία σε ανηφόρα ως ευκαιρία πιο εντατικής άσκησης και άρσης της μονοτονίας, θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση. Επίσης, οι άνθρωποι που φοβούνται, γιατί δεν έχουν καλή ισορροπία, θα μπορ!

ούσαν να χρησιμοποιούν τρίκυκλα ποδήλατα που διαθέτουν και επιπλέον χώρο για μεταφορά πραγμάτων. Αυτά είναι ευρέως χρησιμοποιούμενοι τύποι ποδηλάτων στο εξωτερικό, όπου και οι ανάπηροι άνθρωποι κυκλοφορούν ισότιμα με τα αμαξίδιά τους στους ασφαλείς ποδηλατοδρόμους.

Οι Έλληνες που έχουν ταξιδέψει στην Ευρώπη αναρωτιούνται στην αρχή γιατί οι ανάπηροι είναι τόσο περισσότεροι εκεί απ’ ότι στη χώρα μας, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι αυτοί, απλά, εκεί, μπορούν να κυκλοφορούν. Στη χώρα μας είναι αποκλεισμένοι σπίτι τους γιατί δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι και πεζοδρόμια που θα τους επέτρεπαν να κυκλοφορούν. Ανάπηροι υπάρχουν κι εδώ φυσικά, αλλά είναι πρακτικά φυλακισμένοι, κυρίως λόγω της έλλειψης υποδομών και της υβριστικής χρήσης του αυτοκινήτου.

Όσον αφορά στο κόστος, μια παράμετρος που είναι πολύ σημαντική σε εποχές οικονομικής κρίσης, δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι η αγορά ενός ποδηλάτου απαιτεί πολύ λιγότερα χρήματα απ’ ότι ενός αυτοκινήτου, η συντήρησή του έχει ελάχιστο κόστος, δεν απαιτεί ασφάλιση και τέλη κυκλοφορίας και δεν χρειάζεται πετρέλαιο, βενζίνη ή κάρβουνο για να κινηθεί. Το γεγονός ότι το αυτοκίνητο είναι εξαιρετικά ακριβότερο από το ποδήλατο, φορολογούμενο, που η χρήση του δημιουργεί ένα πλήθος παρελκόμενων επαγγελμάτων (βιομηχανίες κατασκευής, ορυχεία και χημική βιομηχανία που προμηθεύει υλικά, συνεργεία επισκευής και ελέγχων, καταστήματα με ανταλλακτικά, ελαστικά, διακοσμητικά, σχολές οδήγησης, χώρους στάθμευσης, διυλιστήρια και βενζινάδικα) αποτελεί, ομολουμένως, ένα ισχυρό αντεπιχείρημα για τη μείωση της χρήσης του αυτοκινήτου. Η επέκταση της χρήσης του ποδηλάτου θα δημιουργούσε πρόβλημα σε όλα αυτά τα επαγγέλματα και, προφανώς, υπάρχουν ισχυρότατα συμφέροντα ενάντιά της. Παρά το σεβασμό που οφείλουμε να δείχνουμε προς τους ανθρώπους που πιθανώς θα υποστούν μείωση του εισοδήματός τους ή θα κατέληγαν μακροπρόθ!

εσμα να χάσουν τη δουλειά τους, δεν μπορεί να αποδεχθούμε πως η υπεράσπιση των συμφερόντων κάποιων επαγγελματικών ομάδων θα πρέπει να εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο, το συμφέρον της κοινωνίας και του πλανήτη συνολικά. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως θα έπρεπε να κυκλοφορούμε ακόμα με άλογα για να μην χάσουν τη δουλειά τους οι πεταλωτές και οι σαμαρτζήδες; Οι ειδικοί έχουν από καιρό επισημάνει πως ο καθένας μας θα πρέπει να είναι έτοιμος να αλλάξει επάγγελμα αν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Ας αναλογιστούμε ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια όλα τα επαγγέλματα εμπορίας και χρήσης των υπολογιστών και του διαδικτύου δεν υφίσταντο. Σε κάθε περίπτωση, η λογική που λέει πως θα πρέπει να είναι η ζωή όλων καθημερινά χειρότερη, λόγω της υπερβολικής χρήσης του αυτοκινήτου, όπως συμβαίνει σε όλες τις πόλεις του οικονομικά- αλλά όχι πολιτιστικά αναπτυγμένου κόσμου, δεν μπορεί να συνεχίζει να υφίσταται. Είναι προς το συμφέρον όλης της κοινωνίας και του πλανήτη, να κυκλοφορούν λιγότερα αυτοκίνητα και μόνο για τις αναγκαίες χρήσεις. Πρόκειται για εξορθολογισμό που θα επιτρέψει στον κόσμο να περπατάει και να ποδηλατεί, χωρίς!

να τρέμει στο κάθε του βήμα να μην σκοτωθεί, χωρίς να υφίσταται την αισθητική, ηχητική, ρυπαντική επιβάρυνση των αυτοκινήτων, για τη μείωση της δέσμευσης τόσων υλικών στα νεκροταφεία αυτοκινήτων, για τη μείωση της καύσης των περιορισμένων ορυκτών καυσίμων του πλανήτη, για τον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου κλπ κλπ.

Τελικά, ας αναλογιστούμε όλοι, και ιδιαίτερα αυτοί που κινούνται με τα τεράστια αυτοκίνητα- σύμβολα της εξουσίας και της οικονομικής τους ισχύος, πόσο παράλογο είναι να μεταφέρουν τα λίγα κιλά του σώματός τους χρησιμοποιώντας τα πάρα πολλά κιλά ενός οχήματος εξαιρετικά μεγαλύτερης μάζας. Το ποδήλατο έχει πολύ μικρότερη μάζα από εμάς και μας δίνει τη δυνατότητα να ασκούμαστε σε σωματική αντοχή και δεξιότητες ισορροπίας και αντίληψης καθώς μετακινούμαστε. Ας ξεφύγουμε πια από το Μεσαίωνα του αυτοκινήτου.

 Παράρτημα

Η άποψη της κ. Τίνας Μπιρμπίλη, πρώην Υπουργού Περιβάλλοντος (Παραθέτουμε το e-mail που μας έστειλε από την Γαλλία, όπου ευρίσκονταν την εποχή της έρευνας μας) Αγαπητέ κ. Κερασίδη, το ποδήλατο υπήρξε ένα από τα πιστεύω μου για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι πόλεις.

Είχα ασχοληθεί στο παρελθόν αρκετά με το θέμα μαζί με τον Θάνο Βλαστό.

Το είχα προσεγγίσει επιστημονικά. Η πραγματικότητα ήταν ακόμη πιο δύσκολη από ότι την φανταζόμουν.

Λόγοι για την αποτυχία μας να εντάξουμε το ποδήλατο στις πόλεις υπάρχουν πολλοί.

Ο κυριότερος είναι η αλληλεπικάλυψη των ευθυνών ανάμεσα στους διάφορους φορείς και κυρίως η αδυναμία να ειδωθεί το ποδήλατο ως μέσο. Ποδηλάτες και πεζοί αντιμετωπίζονται ως τελευταίες προτεραιότητες για το σχεδιασμό και τη λειτουργία του δρόμου.

Ο Θάνος Βλαστός στον οποίο κοινοποιώ αυτό το e-mail είναι καλύτερος για το θέμα στην Ελλάδα.

Η άποψη του κ. Θάνου Βλαστού, Συγκοινωνιολόγου, Καθηγητή ΕΜΠ (Παραθέτουμε το e-mail που μας έστειλε, καθώς και τον επίλογο του άρθρου του «Το αβέβαιο μέλλον της ‘Βιώσιμης Κινητικότητας’ στην Αθήνα» το οποίο μας έστειλε δίνοντάς μας την άδεια δημοσίευσης) κ. Κερασίδη μου ζήτησε η κ. Μπιρμπίλη να επικοινωνήσω μαζί σας… στο γιατί δεν προχωράει τίποτα στην Ελλάδα φαντάζομαι δεν περιμένετε απάντηση συγκοινωνιολόγου. Ανικανότητα; Αδιαφορία; Συντηρητισμός; Βλακεία; Ανευθυνότητα; Γαϊδουριά;  Ίσως ένας ψυχίατρος θα μπορούσε να βοηθήσει.

vlastosΕπίλογος του άρθρου «Το αβέβαιο μέλλον της ‘Βιώσιμης Κινητικότητας’ στην Αθήνα» Δίνεται η εντύπωση ότι κάποιοι τίποτα δεν κατάλαβαν από την τραγωδία της ελληνικής οικονομίας. Ζουν σε άλλες εποχές, τότε που η ελληνική πόλη βίωνε τον ‘αμερικάνικο’ μύθο της και τα τεράστια αγροτικά 4Χ4 παρήλαυναν καμαρωτά πάνω σε λάσπες και λακκούβες, σε δρόμους όπου χωράνε μετά βίας μοτοσυκλέτες.

Ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας … και αυτό με πολεοδομικούς όρους σημαίνει ότι φτιάχναμε πόλεις πανάκριβες, που τις συντηρούσαμε με δανεικά σε βάρος των παιδιών μας. Πανάκριβες γιατί είναι ελεύθερος ο καθένας να χτίζει περίπου όπου θέλει, φορτώνοντας στην πολιτεία το κόστος της επέκτασης των δικτύων μέχρι την πόρτα του … γιατί οι πόλεις διαχέονται στην περιφέρεια αυξάνοντας το μήκος, τον χρόνο και το κόστος των μετακινήσεων… γιατί χάνουμε άπειρες ώρες σε κορεσμένους δρόμους … γιατί πληρώνουμε πολύ υψηλό οικονομικό και κοινωνικό κόστος για τα αναπότρεπτα ατυχήματα αφού συνωστιζόμαστε, οχήματα και πεζοί, χωρίς τάξη σε ελάχιστο χώρο … γιατί  πληρώνουμε για την υγεία μας τεράστια ποσά αφού ο αέρας είναι βρώμικος, ο θόρυβος μας τρελαίνει και χοντραίνουμε καθισμένοι πότε στην καρέκλα του γραφείου, πότε στον καναπέ. Οι πόλεις μας ασχήμυναν από αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στους λίγους δημόσιους χώρους που απέμειναν, περπάτημα και ποδήλατο κατέληξαν παραδείγματα προς αποφυγήν.

Η μορφή που πήρε η Αθήνα δεν είναι αθώα ως προς την οικονομική κατάντια μας. Πώς να σταθεί σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πλανήτη όταν είναι βαριά  άρρωστη;  Αυτές τις πόλεις μπορέσαμε μέχρι σήμερα να φτιάξουμε, τόσα έχουμε. Ας λειτουργήσουμε με μεγαλύτερα συνέπεια, χωρίς μύθους, θα είναι τίμιο και αξιοπρεπές και θα γλιτώσουν από περισσότερα βάρη τα παιδιά μας. Λιγότερα αυτοκίνητα, μικρότερες ταχύτητες, περισσότερος σεβασμός στους πιο αδύνατους και λίγο παραπάνω δημόσια συγκοινωνία, περπάτημα και ποδήλατο. Δεν είναι ντροπή.

 

Η συνέντευξη του κ. Νίκου Χιωτάκη, Δημάρχου Κηφισιάς

Ερώτηση:

Το βασικό θέμα της συνάντησης μας κύριε Δήμαρχε, ο λόγος που σας φωνάξαμε εδώ, είναι να μας πείτε την γνώμη σας γιατί δεν προχωράνε οι ποδηλατοδρομήσεις στην περιοχή μας και γενικότερα στην Αθήνα.

Απάντηση:

Καταρχήν θα ήθελα να πω ότι στο δήμο μας, υπάρχει ένα σύγχρονο και ασφαλές δίκτυο ποδηλατοδρόμων συνολικής απόστασης 10 χιλιομέτρων. Δεν έχουν πολλοί δήμοι ένα τόσο μεγάλο δίκτυο. Ο ποδηλατόδρομος του Δήμου Κηφισιάς ξεκινάει από την δημοτική ενότητα Εκάλης, επεκτείνεται στην δημοτική ενότητα Νέας Ερυθραίας και επικοινωνεί όλο αυτό το δίκτυο με τον Ηλεκτρικό σταθμό που είναι η κατάληξη του ΗΣΑΠ. Το δίκτυο των ποδηλατοδρόμων πηγαίνει και προς την περιοχή της Πεντέλης με την προοπτική να συνδεθεί κάποια στιγμή με του Χαλανδρίου, ο οποίος υπάρχει στα δεξιά της Πλακεντίας για να μπορεί κάποιος να μετακινηθεί και με τον προαστιακό. Τρεις παλιοί δήμοι είχαμε γραφτεί σε ένα πρόγραμμα για ποδηλατοδρόμους βορειοανατολικής Αττικής, το οποίο είχε σκοπό να συνδέσει το ποδηλατοδρόμο με τα Μέσα σταθερής τροχιάς όπως είναι ο προαστιακός και το τραίνο. Με τον τρόπο αυτό δίδεται η δυνατότητα στους ποδηλάτες να χρησιμοποιήσουν και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Θα μπορούσε λοιπόν περισσότερος κόσμος να χρησιμοποιήσει το ποδήλατο για να πάρει μετά το τραίνο για να κατέβει στην Αθήνα ή να πάρει τον Προαστιακό για να πάε!

αεροδρόμιο ή οπουδήποτε αλλού. Ο Δήμος Κηφισιάς συμμετέχει στον σχεδιασμό ενός ποδηλατοδρόμου που θα συνδέσει το δήμο μας, την Κηφισιά, με το Φάληρο και ήδη έχει γίνει η μελέτη του πρώτου κομματιού και έχει εγκριθεί από το Φάληρο μέχρι τα Πετράλωνα. Και αυτή την στιγμή υπολείπεται το υπόλοιπο κομμάτι. Αυτός θα συνδεθεί με τον ποδηλατοδρόμο, τον υφιστάμενο, που φτάνει στο άλσος Κηφισιάς «Δημήτρης Ζωμόπουλος». Επίσης έχουμε σχεδιάσει να γίνουν ποδηλατοδρόμοι, ιδιαίτερα στο κομμάτι που να συνδέει την Ερυθραία με την Νέα Κηφισιά και την Νέα Κηφισιά (που είναι μια πολλή μεγάλη έκταση) πάλι με τον ηλεκτρικό σταθμό. Θέλουμε να έχουμε σταθερά σημείο αναφοράς τον ηλεκτρικό σταθμό. Επίσης στον σχεδιασμό μας είναι να κατασκευάσουμε ποδηλατοδρόμους και σε άλλα σχολεία όπως το δικό σας που έχει ποδηλατόδρομο απ’ έξω. Άλλα σχολεία δεν έχουν και το επιζητούν. Ο πρώην Δήμος Νέας Ερυθραίας είχε πάρει ποδήλατα, τα οποία δυστυχώς δεν έχουν την ζήτηση που έπρεπε να έχουν και υπάρχουν και σήμερα εκατοντάδες ποδήλατα προς διάθεση. Εμείς ναι μεν έχουμε αποφασίσει να τα δίνουμε με χρησιδάνειο, άλλα άμα το ζητήσουν μαθητές θα !

ο δώσουμε εντελώς δωρεάν. Στόχος της Δημοτικής Αρχής είναι να ενθαρρύνει έμπρακτα τη χρήση του ποδηλάτου από τους πολίτες και ειδικά από τη νέα γενιά. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να μοιράσουμε δωρεάν έναν αριθμό ποδηλάτων στους μαθητές των Λυκείων. Οι μαθητές που θα αποκτήσουν το ποδήλατο, είναι υποχρεωμένοι να το διατηρούν σε άριστη κατάσταση. Το ποδήλατο μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική επιλογή μετακίνησης, αφού συμβάλλει θετικά στην ποιότητα ζωής στις πόλεις, κάνοντας το περιβάλλον που καθημερινά επιβαρύνεται από τον αυξανόμενο αριθμό αυτοκινήτων πιο ανθρώπινο και κυρίως πιο βιώσιμο. Μέλημα όλων μας, θα πρέπει να είναι η ενθάρρυνση των δράσεων που θα ενισχύσουν την εναλλακτική μετακίνηση. Στον δήμο διοργανώθηκε και φέτος τον Σεπτέμβρη σιρκουί ποδηλασίας με πληθώρα συμμετοχών. Ο Δήμος τήρησε επίσης θετική στάση απέναντι στη “Μέρα χωρίς αυτοκίνητο” στις 22 Σεπτεμβρίου, η οποία έχει διοργανωθεί και στο παρελθόν στην Κηφισιά. Σε ότι αφορά στην πεζοδρόμηση τμημάτων του οδικού δικτύου, σε δημοσκόπηση που έγινε, το 75% των ερωτηθέντων απάντησαν θετικά. Παρά το γεγονός αυτό βέβαια, ο πεζόδρομος τις περισσό!

τερες φορές καταστρατηγείται με μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων να σταθμεύουν πάνω του. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ποδηλατοδρόμους που δεν χωρίζονται από τον δρόμο με κολωνάκια.

Ερώτηση:

Αυτό δεν θα ήτανε καλά να το πούμε (να ενημερώσουμε τον κόσμο);

Απάντηση:

Το λέω τώρα στα παιδιά, το λέω σε σας να βγάλετε μια ανακοίνωση. Υπάρχουν τα ποδήλατα, δεν είναι ότι δεν υπάρχουνε και δυστυχώς είναι στην αποθήκη. Έχουνε διατεθεί ελάχιστα.

Ερώτηση:

Τα ποδήλατα μπορούμε να τα παίρνουμε από διάφορα σημεία όπως και στο εξωτερικό;

Απάντηση:

Τα ποδήλατα είναι των δημοτών. Τα δίνουμε με χρησιδάνειο δηλαδή δίνει ο καθένας μία εγγύηση 70 ΕΥΡΩ. Ο κάθε δημότης το παίρνει και το κρατάει σπίτι του για ευκολία άλλα κάθε 6 μήνες ή 1 χρόνο έχουμε πει θα πηγαίνει στο δήμο να δει ότι είναι σε καλή κατάσταση. Αν δεν είναι θα τα χάνει τα 70 ΕΥΡΩ, εάν όμως είναι συνεχίζει να το έχει στην κατοχή του για άλλον ένα χρόνο. Είναι μια καλή λύση για να διαδώσουμε το ποδήλατο. Έχουμε αποφασίσει να μοιράσουμε δωρεάν έναν αριθμό ποδηλάτων στους μαθητές των Λυκείων του Δήμου Κηφισιάς, ξεκινώντας από εδώ το Αναξαγόρειο Λύκειο Νέας Ερυθραίας. που έχει και τον ποδηλατόδρομο απ’ έξω.

Ερώτηση:

Ξέρατε κάτι παιδιά για αυτό;

(Ακούγεται ομόφωνα ένα Όχι)

Απάντηση:

Ε, παρόλο που το ανακοινώσαμε στον τοπικό τύπο. Θα το ξανακάνουμε. Μάλλον πρέπει να στείλουμε μια επιστολή στους μαθητές των σχολείων. Να το ανακοινώσουμε εδώ.

Παρέμβαση Κερασίδη (Διευθυντή): Μπορούμε και τώρα να βγούμε στην αυλή και να το πείτε κ. Δήμαρχε εσείς στους μαθητές.

(Η ενημέρωση έγινε στους μαθητές και έχουν διατεθεί έως τη στιγμή που γράφεται αυτή η εργασία σχεδόν το σύνολο των ποδηλάτων που υποσχέθηκε ο Δήμαρχος)

 

Η συνέντευξη του κ. Γιώργου Αμυρά, υποψήφιου Δημάρχου Αθήνας και παρουσιαστή της εκπομπής της κρατικής τηλεόρασης «Μένουμε Ελλάδα»

Ερώτηση:

Άμα φτιαχτούν πεζόδρομοι- ποδηλατοδρόμοι αναγκαστικά θα καταστραφούν πολλοί χώροι στάθμευσης, αυτό δεν θα έχει ως αντίκτυπο την δυσκολία των κάτοικων να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους ?

Απάντηση:

Πολύ σωστή ερώτηση, όταν λέμε να φύγουνε τα σταθμευμένα αυτοκίνητα από τούς δρόμους μιλάμε για τα αυτοκίνητα της ελεγχομένης στάθμευσης. Ελεγχομένη στάθμευση σημαίνει ένα σύστημα που ο δήμος είτε παραχωρεί θέσεις στάθμευσης στους μόνιμους κατοίκους χωρίς να πληρώνουν είτε, σε άλλες περιπτώσεις, παραχωρεί τον δρόμο για να παρκάρει όποιος θέλει ανάλογα με πόσες ώρες θα το αφήσει. Εμείς τι λέμε λοιπόν και πως μπορεί να λυθεί το θέμα;  Όπου έχεις θέσεις στάθμευσης για μόνιμους κατοίκους δεν κάνεις τίποτα. Δεν τους πειράζεις. Αφού έχουν αμάξι που να το βάλουν; Σε όσους όμως έρχονται στους δρόμους και παρκάρουν το αυτοκίνητο τους και πληρώνουν για να το αφήσουν δυο και τρεις ώρες εκεί, γίνεσαι γενναίος και τους λες «φίλε αφού οι δρόμοι αυτοί είναι κοντά στο μετρό να ’ρθεις με το μετρό. Δεν χρειάζεται να μου έρθεις με το αυτοκίνητο». Ο χώρος που διατίθεται έχει μεγαλύτερη αξία από το 1,50 € που παίρνω τις δυο ώρες, αν μπορεί ο καθένας να μετακινείται με το ποδήλατο ελευθέρα και με ασφάλεια. Άρα τα σταθμευμένα αυτοκίνητα φεύγουν από εκεί που τους πουλάς τις θέσεις και όχι από εκεί που τους τις δίνεις δωρεάν, λόγω!

του ότι είναι μόνιμοι κάτοικοι. Και κάτι τελευταίο. Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Πώς παίρνεις απόφαση αν θα γίνεις παναθηναϊκός ή ολυμπιακός; Έτσι πρέπει να πάρεις και απόφαση όταν διοικείς την πόλη, είτε είσαι Δήμαρχος, είτε υπουργός, είτε άλλος παράγων και η απόφαση σου αυτή πρέπει να είναι: θέλω αυτοκίνητα στην πόλη ή ποδήλατα; Εάν αποφασίσεις και απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα τα υπόλοιπα τα προσαρμόζεις στην απόφασή σου αυτή.

Ερώτηση:

Όλοι ξέρουμε ότι διανύουμε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, δεν θα είναι δύσκολο να δαπανηθούν τόσα λεφτά για να φτιαχτεί ένας τόσο μεγάλος ποδηλατοδρόμος από την Τεχνόπολη έως την Ακαδημία Πλάτωνος;

Απάντηση:

Πολύ έξυπνη, πολύ σωστή η ερώτηση σου αλλά όταν μιλάγαμε για εκείνον τον πεζόδρομο που θα συνδέει την Τεχνόπολη στο Γκάζι με τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, είπαμε ότι θα περάσει από ένα πεζοδρομημένο κομμάτι που είναι ακατάστατο και ούτως ή άλλως ο πεζός αναγκάζεται και κάνει ζιγκ-ζαγκ στην ευθεία για να περνάει τα χτιστά παρτέρια με τα δέντρα. Βάζεις μια τάξη, λοιπόν, και τακτοποιείς τον πεζόδρομο καθαρίζοντας τα εμπόδια ώστε ο πεζός να πηγαίνει ευθεία άνετα και ταυτόχρονα βρίσκεις και χώρο για ακόμα μια ευθεία για το ποδήλατο. Πιστεύω ότι πεζός και ποδήλατο μπορούν να συνυπάρξουν αλλά με κανόνες. Ο πεζός θα ξέρει ότι έχει όλο τον χώρο δικό του εκτός από τη διαγραμμισμένη ευθεία που είναι για το ποδήλατο. Αυτά που σας αναφέρω παιδιά είναι εφαρμοσμένα εδώ και 30- 40 χρόνια στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Στους πεζόδρομους επιτρέπεται το ποδήλατο. Επιτρέπεται όμως όπου υπάρχει σήμανση για ποδήλατο ώστε να ξέρει και ο πεζός και ο ποδηλάτης ποιόν χώρο δικαιούνται και να είναι και οι δύο ευχαριστημένοι.

Ερώτηση:

Εάν δημιουργούταν ένας αυτοκινητόδρομος υπόγειος κάτω απ’ την Αθήνα και υπήρχε άπλετος χώρος για το ποδήλατο δεν θα ήταν πιο βολικό;

Απάντηση:

Αυτό που λες είναι μια καλή ιδέα αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει για τους εξής λόγους: Πρώτος και βασικός λόγος είναι ότι η Αθηνά από κάτω είναι γεμάτη αρχαία και επομένως για να  περάσουν τα αυτοκίνητα πρέπει να πας σε πολύ μεγάλο βάθος για να μην τα πειράξεις και ο δεύτερος λόγος είναι ότι μια τέτοια λύση είναι πάρα, πάρα, πάρα πολύ ακριβή. Βλέπεις όμως πως σκέφτεσαι και εσύ; Και καλά κάνεις βέβαια. Λες, τι θα κάνω τα αυτοκίνητα; Πού θα τα βολέψω για να βρεθεί λίγος χώρος για το ποδήλατο; Εγώ ξεκινάω εντελώς ανάποδα. Εάν ήμουν Δήμαρχος στην Αθήνα όλο το κέντρο της πόλης, το ιστορικό τουλάχιστον κέντρο δηλαδή η περιοχή μεταξύ Συντάγματος, Ομόνοιας και Θησείου θα ήταν ελεύθερο αυτοκινήτων. Θα επέτρεπα μόνο στα αυτοκίνητα τροφοδοσίας για τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία κ.λπ. Για τους μόνιμους κατοίκους θα έβρισκα να νοικιάσω θέσεις από τα δημοτικά πάρκινγκ, θα ξαναέκανα τακτοποίηση του χώρου και εάν περίσσευαν θέσεις θα τους τις παραχωρούσα για τα αυτοκίνητά τους. Όλων των άλλων όμως έξω.

Ερώτηση:

Δεν θα ήταν καλό να φύγουν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες από το κέντρο της Αθήνας και έτσι να ελαττωθεί η κίνηση;

Απάντηση:

Λοιπόν θα σου πω το εξής. Εγώ δεν συμφωνώ να φύγουν οι υπηρεσίες από την Αθήνα γιατί το κέντρο πρέπει να είναι ζωντανό. Αυτό που πρέπει να αλλάξει δεν είναι το που πηγαίνουμε δηλαδή αν θα είναι υπηρεσία του δημοσίου ή ιδιωτική, αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι το πώς θα πηγαίνουμε σαΐτες. Άρα σας ξαναλέω εάν εγώ ήμουν Δήμαρχος θα είχα βγάλει εντελώς το ιδιωτικό αυτοκίνητο έξω από το κέντρο αλλά θα έβαζα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δωρεάν από εκεί που σταματάει να μπαίνει αυτοκίνητο. Να επιτρέπεται να παίρνεις το αυτοκίνητο σου και να το αφήνεις κάπου δωρεάν, να κατεβαίνεις με το μετρό σε μια στάση και μετά να παίρνεις το ηλεκτρικό λεωφορείο του δήμου και δωρεάν να σε πηγαίνει στο κέντρο. Το θέμα είναι η οπτική που βλέπεις τα πράγματα. Όλοι ξεκινάμε με το εξής ως δεδομένο: έχουμε πολλά αυτοκίνητα, έχουμε πολλούς δρόμους άρα τι περισσεύει για το ποδήλατο; Λίγα πράγματα. Ας ξεκινήσουμε εντελώς ανάποδα: θέλω ποδήλατα παντού στην πόλη και θέλω όλα τα αυτοκίνητα έξω από την πόλη. Πως θα το πετύχουμε αυτό; Ελάτε να δούμε πως θα το πετύχουμε. Είναι θέμα του τι έχεις μέσα στο μυαλό σου.

Ερώτηση:

Οι πεζόδρομοι ανάμεσα στα μαγαζιά πιστεύετε ότι συμφέρουν ή είναι θάνατος για την αγορά;

Απάντηση:

Λοιπόν ακούστε παιδιά, την Ερμού την ξέρετε. Το δρόμο της Ερμού που είναι πεζοδρομημένος. Το 1985-1986 που εσείς ήσασταν αγέννητοι, εγώ ήμουν ήδη δημοσιογράφος και έγραφα σε μια οικονομική εφημερίδα, την Express. Ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ που είχα πάει να καλύψω ήταν όταν ο εμπορικός κόσμος στην Ερμού διαμαρτυρότανε και είχε σηκώσει μαύρες σημαίες, όπως στην Κοπεγχάγη, για να μην πεζοδρομηθεί η Ερμού. Έπαιρνα συνεντεύξεις και ρώταγα για ποιο λόγο αντιδράτε και αυτοί μου λέγανε: «ο πελάτης μας πως θα έρθει εδώ; Πρέπει να έρθει και το αυτοκίνητο να μας δώσει το εμπόρευμα. Θα μας κόψετε τις δουλειές.» Μετά την πεζοδρόμηση της Ερμού και μετά από τα χρόνια που πέρασαν, η Ερμού είναι ένας από τους πιο ακριβούς δρόμους στον κόσμο για να νοικιάσεις ή αγοράσεις κατάστημα. Ρωτήστε τώρα τους εμπόρους της Ερμού, αν και τώρα θα είναι τα παιδιά τους, αν θα ήθελαν να την ξανακάνουν δρόμο; Θα βγάλουν μαύρες σημαίες για να μην γίνει δρόμος η Ερμού γιατί όπου υπάρχει πεζοδρομημένο κομμάτι, όπου υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να σταματήσει χωρίς να έχει αυτοκίνητο η όπου δεν έχει το άγχος να κάνει γρήγορα ή ότι θα τον πατήσει αυτοκίνητ!

ο η αγορά λειτουργεί καλύτερα. Αυτά είναι εφαρμοσμένα σε όλη την Ευρώπη σε μικρές και μεγάλες πόλεις. Έχουν κλειστό το εμπορικό ή ιστορικό τους κέντρο που σημαίνει ότι όπου έχουν μνημεία η αρχαία τα αυτοκίνητα δεν έχουν πρόσβαση ακριβώς για να ενισχύσουν την οικονομία. Όταν είσαι στον πεζόδρομο χαλαρός και περπατάς με την ησυχία σου θα σταματήσεις και θα ξοδέψεις. Αν είσαι καταδιωκόμενος από αυτοκίνητο ή είσαι με το αυτοκίνητο και προσπαθείς να ψωνίσεις αυτό δεν βοηθά την αγορά να εξελιχθεί.

Ερώτηση:

Εάν όμως πολλοί προτιμήσουν ποδήλατο και εν τέλει πάρουν ποδήλατο θα μειωθούν οι αγορές των αυτοκίνητων. Αυτό δεν θα έχει ως αντίκτυπο την μείωση εσόδων στις εταιρείες αυτοκίνητων; Το αναφέρω γιατί βρισκόμαστε και σε οικονομική κρίση.

Απάντηση:

Δεν είναι ελληνικές οι βιομηχανίες των αυτοκίνητων. Όλα τα χρήματα που δίνουμε όταν αγοράζουμε ένα αυτοκίνητο πηγαίνουν έξω. Ένα αυτό. Δεύτερον, φέτος μέσα σε έναν χρόνο, δηλαδή το 2011, και τώρα ότι παίξει και το 2012, ξέρετε πόσοι έλληνες κατέθεσαν τις πινακίδες τους γιατί δεν έχουν τα χρήματα να τα μετακινούν και να πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας; Πόσα αυτοκίνητα λιγότερα κυκλοφορούν στους δρόμους μέσα σε έναν χρόνο; Σκεφτείτε έναν αριθμό. 5000. Άλλος; 1000. Άλλος; 347.000 κατέθεσαν τις πινακίδες γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα τέλη και δεν έχουν βενζίνη. Ωραία το θέτεις, υπάρχει ένα κύκλωμα βεβαίως που ζει μηνιαίως από την πώληση των αυτοκινήτων, τα ανταλλακτικά και τα συνεργεία. Μέσα σε μια χρονιά όμως, εκεί που άλλα καταστήματα στην Αθήνα έκλειναν, άνοιξαν 11 ποδηλατικά. Θα ανοίξει το ποδηλατάδικο, θα ανοίξει αυτός που πουλάει ρούχα για τους ποδηλάτες, κοντά σε αυτόν θα ανοίξει το διπλανό μαγαζί για παγωτά, ισοτονικά και ηλεκτρολύτες για μας που κάνουμε ποδήλατο. Το ένα θα φέρει το άλλο. Υπάρχει ένα δρομάκι στου Ψειρή η οδός Ελαφιού, ένα μικρό δρομάκι με 70-100 μέτρα μήκος. Είναι μια εκκλησία στην μια πλευρά και καταστήμ!

ατα στην άλλη. Εκεί λοιπόν πριν δυο χρόνια πήγαιναν τοξικοεξαρτημένοι, πρεζάκηδες να σας το πω αλλιώς, βάραγαν ενέσεις. Ήταν στον δρόμο σαν φαντάσματα, οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι που χρειάζονται, βέβαια, ιατρική βοήθεια. Ένα προς ένα τα μαγαζιά, δέκα τον αριθμό, έκλειναν. Γιατί ποιος θα πήγαινε να ψωνίσει όταν έχεις τον άλλον στα τρία μέτρα με τα αίματα και την ένεση να κρέμεται και ένα, δυο-τρεις μαζί να κάθονται ημίγυμνοι ή γυμνοί σε κατάσταση αποσύνθεσης; Ένα προς ένα άρχισαν να κλείνουν τα καταστήματα. Πέσανε λοιπόν και τα ενοίκια. Πάμφθηνα να πας να νοικιάσεις εκεί κατάστημα γιατί ποιος θα πάει να νοικιάσει εκεί; Πήγε λοιπόν ένας Ουαλός ο Γκρα με έναν φίλο του και άνοιξαν ένα ποδηλατάδικο με πέντε πράγματα μέσα όλα κι όλα. Πέντε σκελετούς, δέκα λάστιχα, μικρή προσπάθεια αλλά ήταν μικρό το ενοίκιο και γι’ αυτό πήγαν. Σιγά-σιγά το ποδηλατάδικο άρχισε να φέρνει πελάτες. Δεν υπήρχε άλλο στου Ψειρή! Άρχισε λοιπόν να έχει κίνηση. Διπλά του ακριβώς άνοιξε ένα μαγαζί άλλη μια παρέα παιδιών που ήταν γραφίστες, νοίκιασαν το διπλανό χώρο που ήταν επίσης πάμφθηνος διότι κάνεις δεν πήγαινε εκεί και πήγαν καλά κι α!

υτοί. Διπλά από αυτούς μετά νοίκιασαν ένα υπόγειο γκραφιτάδες, που πουλάνε μπογιές για γκράφιτι. Παραδίπλα, βλέποντας όλο αυτόν τον κόσμο, τη νεολαία να έρχεται, άνοιξε ένα καφενείο, παραδοσιακό μάλιστα, που άρχισε να μαζεύει και ηλικιωμένους. Όλα αυτά μέσα σε ενάμιση χρόνο από τότε που λέγαμε ότι είναι νεκρή ζώνη και δεν υπάρχει περίπτωση να ξανανοίξει μαγαζί. Οι τοξικοεξαρτημένοι μετακινήθηκαν στην Ομόνοια γιατί όταν άρχισε να πηγαινοέρχεται κόσμος ζωντανός με ποδήλατα και μουσική δεν ένοιωθαν άνετα και έφυγαν από μόνοι τους. Σήμερα όλα τα καταστήματα είναι νοικιασμένα και όλα αυτά τα ξεκίνησε το ποδηλατάδικο. Γιατί στο λέω αυτό; Γιατί ναι μεν εάν βάλεις στην άκρη το αυτοκίνητο, θα χάσει αυτή η βιομηχανία έσοδα και θα πέσει αλλά εγώ σου λέω ότι έχει πέσει ήδη κατακλυσμιαία από την κρίση. Σκεφτείτε αυτό που σας είπα, 345.000 αυτοκίνητα σε έναν χρόνο λιγότερα, δεν χρειάζονταν να έρθει το ποδήλατο να τα διώξει, ήρθε η κρίση. Η ζωή όμως βρίσκει πάντα τον δρόμο και τον τρόπο να συνεχίσει. Θα χάσει χρήματα η αγορά του αυτοκίνητου, θα κερδίσει όμως χρήματα η αγορά του ποδήλατου και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες.

Ερώτηση:

Υπάρχουν πολλοί που άφησαν το αυτοκίνητο τους γιατί δεν μπορούσαν να το συντηρήσουν, κατέθεσαν και πολλοί πινακίδες, αυτό δεν είναι υπέρ του ποδήλατου π.χ πολλοί μπορούν από τα έσοδα που θα έχουν να πάρουν και δεύτερο;

Απάντηση:

Αυτοί που κατέθεσαν πινακίδες; Εντάξει αυτό δεν το ξέρεις. Μπα, εδώ δεν μπορούν να πληρώσουν το πρώτο θα πάρουν και δεύτερο; Ό,τι και να ‘ναι πάντως έχεις δίκιο είναι ένα κοινό που ενδεχομένως να στραφεί στο ποδήλατο. Δεν το ξέρουμε, μπορεί να στραφεί ή και να μην στραφεί. Αλλά και εσείς από την δική σας εμπειρία στους δρόμους δε βλέπετε περισσότερα ποδήλατα πια; Πρέπει να αρχίσετε να τα βλέπετε διαφορετικά και να βλέπετε και τις ηλικίες, δείτε πόσοι μεγάλοι είναι οι ποδηλάτες! Επίσης αρχίστε να παρατηρείται εάν είναι ποδηλάτες που έχουν ρίξει χρήμα στο ποδήλατό τους και επάνω τους, εάν δηλαδή φοράνε ποδηλατικά κλπ. Αυτό τι σημαίνει; Ότι αυτός μπορεί να είναι διαφημιστής να είναι ξέρω εγώ τι, να έχει σουπερ μάρκετ, να είναι ιδιοκτήτης και να έχει λεφτά ωστόσο προτιμά να κυκλοφορήσει με ποδήλατο. Δείχνει πιο ωραίος και πιο μάγκας, κάνει και πιο γρήγορα την δουλεία του και μπορεί να εξοικονομήσει 600-1000€ το χρόνο (σε βενζίνη). Παρά πολλά λεφτά για την σημερινή εποχή, όταν όλοι οι μισθοί έχουν πέσει στα 500€. Είναι δυο μισθοί!

Ερώτηση:

Πολλοί άνθρωποι είναι πιστοί όμως στο αυτοκίνητο. Δεν θα είναι δύσκολο να αλλάξουν τις συνήθειες τους;

Απάντηση:

Ναι παιδιά, είναι ένας δρόμος δύσκολος, όχι όμως ο ποδηλατόδρομος αλλά το να αρχίσει σιγά-σιγά ο κόσμος να μπαίνει στην λογική του ποδήλατου κλπ. Θέλει επίμονη και χρόνο.

Ερώτηση:

Επίσης άλλο ένα θέμα είναι τα μηχανάκια ντελίβερι τα όποια όχι μόνο “καβαλάνε” τους ποδηλατοδρόμους αλλά πάνε και ανάποδα!

Απάντηση:

Α τα ντελίβερι είναι μεγάλη πληγή παιδιά (μηχανάκια). Έχετε δίκιο το ξέρω αλλά αν αυτό σας κάνει να νιώσετε λίγο καλύτερα, την ιδία κατάσταση αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες. Τα μηχανάκια καβαλάνε τους ποδηλατοδρόμους και τρέχουν γρήγορα. Ποτέ όμως αντίθετα.

Ερώτηση:

Γιατί πιστεύετε οι πολιτικοί δεν κάνουν καμία κίνηση να εφαρμόσουν το ποδήλατο πιο πολύ μέσα στην πόλη;

Απάντηση:

Γιατί έχουν συνηθίσει αλλιώς. Είναι κυρίως δειλοί, φοβούνται να πουν «έξω το αυτοκίνητο από την πόλη», όπως σας λέω εγώ. Εγώ θέλω να προσφέρω ποδήλατο στην πόλη, όχι αυτοκίνητο. Φοβούνται για τις ψήφους και κυρίως γιατί είναι αστοιχείωτοι. Είναι σαν να τους πεις έλα να μας πεις κάτι για την πυρηνική φυσική, δεν έχουν ζήσει έξω, δεν αντιλαμβάνονται ότι το ποδήλατο είναι τρόπος μετακίνησης, και τρόπος ζωής πια και όχι όπως αυτοί το θυμούνται με την εικόνα ενός 6χρονου παιδιού επάνω και ολίγον υποτιμητικά. Γενικώς έχουμε κακής ποιότητος, παρά πολύ κακής ποιότητος πολιτικούς. Αυτά που άλλοι πολιτικοί τα έχουν ήδη κάνει σε άλλες κοινωνίες εδώ και 30 χρόνια εμείς τα συζητάμε. Γι’ αυτό δεν φτιάχνουν και τους ποδηλατόδρομους.

Ερώτηση:

Είναι δύσκολο όμως να ποδηλατοδρομηθεί η Αθήνα και κυρίως για οικονομικούς λογούς;

Απάντηση:

Άμα δεν γνωρίζουν, άμα δεν έχουν μπει στην λογική; Μπράβο πολύ σωστά το λες, οι αρμόδιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, και όσο περισσότερο εμείς επιμένουμε στο ποδήλατο ο καθένας με τον τρόπο του, τόσο πιο βαρύ γίνεται το σπρώξιμο στους πολιτικούς από εμάς τους ποδηλάτες και από εμάς που χρησιμοποιούμε το ποδήλατο γιατί πρέπει να σκεφτούν ότι πρέπει να κινηθούν προς τα ‘κει. Είναι απλό παιδιά. Ο καθένας ότι κάνει με το παράδειγμα του θα δημιουργήσει ένα αστικό κύμα και θα παρασύρει κι άλλους και θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει. Σας είπα ότι υπάρχουν δυο δρόμοι. Για τον ένα έχουν μάλιστα βγάλει μελέτες και σχέδια. Άμα δεις τον χάρτη της Αθηνάς για τους ποδηλατοδρόμους θα νομίζεις ότι ζεις π.χ. στο Άμστερνταμ ή ότι είναι γαζωμένη η Αθηνά από ποδηλατοδρόμους. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί δεν έχουν τα χρήματα και κυρίως δεν έχουν την βιωματική αντίληψη του ποδηλάτου. Για αυτό εγώ προτείνω μικρά κομμάτια των 2 χιλιομέτρων, που ενώνουν γειτονιές ή πάρκα μεταξύ τους χωρίς κόστος, τα οποία μπορούν να διαμορφωθούν και αύριο, δηλαδή μέσα σε τρεις μήνες μπορεί η Αθηνά να αποκτήσει τριάντα ποδηλατοδρόμους μικρού κα!

μεσαίου μήκους που να ενώνουν σταθμούς του μετρό και αυτά που σας είπα πριν. Αλλά δυστυχώς δεν είμαι εγώ δήμαρχος και παλεύω να γίνω δήμαρχος για να το φέρω εις πέρας.

Ερώτηση:

Πόσοι ποδηλάτες είναι περίπου σήμερα στις ποδηλατάδες που οργανώνονται;

Απάντηση:

Πριν 3 χρόνια ήμασταν δεν ήμασταν τριακόσιοι άντε πεντακόσιοι ποδηλάτες, σήμερα οι καθημερινοί ποδηλάτες είμαστε πάνω από 5.000 για την πλάκα μας. Άρα διογκώνεται το κίνημα.

Ερώτηση:

Απ’ ότι ξέρω γίνεται ετησίως ένας ποδηλατικός γύρος που τον διοργανώνει ο δήμος Αθηναίων;

Απάντηση:

Βεβαίως και γίνονται τέτοιοι ποδηλατικοί γύροι, ανάμεσά τους και ο ποδηλατικός γύρος του Δήμου Αθηναίων, αλλά αυτός είναι μια σταγόνα στο ωκεανό. Οι ποδηλατικές οργανώσεις προγραμματίζουν συνεχεία, έχουμε γύρω στις 20 ποδηλατάδες τον μήνα.

Ερώτηση:

Γιατί δεν οργανώνεται εσείς καμία ποδηλατάδα με μαθητές λυκείων;

Απάντηση

Κοιτάξτε, τα σχολειά είναι μια ειδική περίπτωση γιατί είστε ανήλικοι οπότε την ευθύνη την έχουν οι γονείς σας και οι κηδεμόνες σας και όχι εμείς οι υπόλοιποι ποδηλάτες. Εγώ 1η Απρίλιου οργανώνω μια ποδηλατάδα στην Αθήνα με πολλά σχολειά. Θα κάνουμε μια ποδηλατάδα με συγκεκριμένη διαδρομή. Θα πάμε να δούμε τα καμένα της Αθηνάς, θα πάμε να δούμε ξερή γη όμως και κάποιους αρχαιολογικούς χώρους απέξω. Θα δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να κάνουν γκράφιτι και να ηχογραφήσουν ένα δικό τους κομμάτι στον 98.4 για την Αθήνα κλπ. Αλλά με τα σχολειά είναι λίγο δύσκολο γιατί για να κάνουμε αυτή την ποδηλατάδα χρειαζόμαστε άδεια από το Υπουργείο, την Τροχαία και την Αστυνομία… Σας λέω ότι είναι περίεργη περίπτωση γιατί είστε ανήλικοι. Αυτό όμως που μπορείτε να κάνετε εσείς είναι να συμμετέχετε σε ποδηλατάδες. Να μπαίνετε στο podilates.gr και να μαθαίνετε για τις ποδηλατάδες που προγραμματίζονται.

Ερώτηση:

Γιατί πιστεύετε ότι εμείς οι Έλληνες που έχουμε κάνει τόσα πολλά και έχουμε κατακτήσει τον κόσμο με τις γνώσεις μας είμαστε τόσο πίσω στο θέμα του ποδήλατου;

Απάντηση:

Γιατί εμείς οι Έλληνες από ένα σημείο και μετά… Έχετε δει τα μπλουζάκια που δείχνουν την εξέλιξη του είδους με ένα πίθηκο που σηκώνεται, γίνετε άνθρωπος και καταλήγει καθισμένος στην τηλεόραση; Ε κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Έλληνα. Ενώ όταν ξεκινήσαμε κατακτήσαμε όλο τον κόσμο, κάναμε πράγματα θαύματα, μετά επαναπαυτήκαμε, βαρεθήκαμε, είπαμε εντάξει τον έχουμε δέσει τον γάιδαρο και τότε άρχισαν οι σφαλιάρες γιατί είμαστε λαός που θέλει αρκετά σκαμπίλια για να ξυπνήσει.

Ερώτηση:

Με τους ηλικιωμένους τι γίνεται που πολλοί έχουν πρόβλημα στο να κάνουν πολύ ώρα πετάλι ή σε ανηφόρες τους είναι δύσκολο να ανέβουν;

Απάντηση:

Υπάρχουν ποδήλατα με υποβοήθηση που μπορεί να τα χρησιμοποιούν ηλικιωμένοι 60άρηδες- 70άρηδες που έχουν προβλήματα υγείας για να κάνουν την βόλτα τους και να είναι μια χαρά.

Ερώτηση:

Είναι επίσης μια καλή ευκαιρία για κάποιους να αδυνατίσουν, εσείς τι λέτε;

Απάντηση:

Το ποδήλατο είναι αερόβια άσκηση που στεγνώνει το σώμα από το λίπος και δυναμώνει κάρδια και πνεύμονες για μακροζωία και μεγαλύτερη αντοχή. Όσο πιο πολλά χιλιόμετρα κάνεις τόσο πιο πολύ αδυνατίζεις.

Ερώτηση:

Όποιος όμως έχει πρόβλημα στο να αγοράσει ποδήλατο τι κάνει;

Απάντηση:

Εδώ πρέπει να κινητοποιηθούν οι τοπικές κοινωνίες και οι Δήμοι. Οι σοβαροί Δήμοι όπως η Βαρκελώνη, το Παρίσι, το Λονδίνο κλπ διαθέτουν δωρεάν ποδήλατα στους κατοίκους τους. Η Νέα Ερυθραία έχει ένα ανάλογο σύστημα μέσω του οποίου μαθαίνω ότι πήρατε κι εσείς 60 ποδήλατα. Αυτή είναι και η μόνη λύση, οι Δήμοι να παραχωρούν κοινόχρηστα ποδήλατα όπως κάνει η Κέρκυρα στους δημότες της. Υπάρχουν πολλοί που κλέβουν ποδήλατα. Στον Δήμο Αθηναίων υπάρχουν γύρω στα 300 κλεμμένα ποδήλατα. Είχα προτείνει αυτά τα 300 ποδήλατα αντί να τα αφήσουν να σαπίζουν στα υπόγεια, να τα φωτογραφίσουν και να τα βάζουν στο site του Δήμου Αθηναίων και όποιος βλέπει το ποδήλατο του να πηγαίνει να το παίρνει. Γύρω στα 80 άτομα και ήρθαν και πήραν τα ποδήλατα τους. Έμειναν 220 ποδήλατα, και θα έπρεπε να υπάρχει ένα σύστημα ώστε όποιος θέλει να έρχεται να παίρνει ένα, να κάνει την βόλτα του και να το επιστρέφει δωρεάν.

Ερώτηση:

Οι οδηγοί του αυτοκίνητου πως πιστεύετε ότι βλέπουν το ποδήλατο;

Απάντηση:

Ειδικά στην Ελλάδα ο οδηγός αυτοκίνητου δεν καταλαβαίνει ότι το ποδήλατο που βλέπει μπροστά του ή διπλά του είναι μέρος της κυκλοφορίας. Το βλέπει σαν εμπόδιο. Με έχουν βρίσει αμέτρητες φορές! Π.χ. ήμουν μπροστά σε ένα αυτοκίνητο σε ελαφρώς ανηφορικό δρόμο και πίσω αυτοκίνητο να κορνάρει «Αι φύγε από μπροστά ρε !». Αν ήταν μηχανάκι θα είχε κάποια υπομονή, το πολύ να κόρναρε. Το ποδήλατο και τον ποδηλάτη όμως δεν τα βλέπει σαν μέρος της κυκλοφορίας. Τα βλέπει σαν εμπόδιο.

Ερώτηση:

Πολλές φορές όμως έχουμε δει και ποδηλάτες να είναι επιθετικοί, εκεί τι γίνεται;

Απάντηση:

Πολλές φόρες εμείς οι ποδηλάτες αναγκαζόμαστε να γίνουμε επιθετικοί δηλ. πιέζουμε τον άλλο με την παρουσία μας για να επιβληθούμε διαφορετικά ζούμε με το φόβο του ατυχήματος. Αλλά συμφωνώ με τους κανόνες. Σταματάμε στα φανάρια, σταματάμε στα στοπ, δεν κάνουμε τρελές προσπεράσεις. Γιατί θα κινδυνεύσουμε εμείς οι ίδιοι.

Ερώτηση:

Γιατί βλέπουμε ποδηλάτες να πηγαίνουν από μεγάλους δρόμους και να διακινδυνεύουν την ζωή τους;

Απάντηση:

Ο καθένας με δική του ευθύνη και ανάλογα με το μυαλό που έχει οδηγεί και κυκλοφορεί. Εγώ π.χ. δεν βγαίνω ποτέ σε μεγάλους δρόμους, πηγαίνω σε παραλλήλους δρόμους, σε στενάκια, καμιά φορά κάνω και παρανομίες όπως να μπαίνω ανάποδα σε μονόδρομο όταν δεν υπάρχει αυτοκίνητο.

Προηγούμενο άρθροΤακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κηφισιάς
Επόμενο άρθροΠρωταθλητής Ελλάδας ο Γ.Σ. Κηφισιάς στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων- Νεανίδων

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Δεν λέει όμως πόσοι μαθητές χρησιμοποιούν ποδήλατο

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.