Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012, ξεκίνημα εργασίας, για όσους «τυχερούς» ισχύει κάτι τέτοιο και ειδικά για τις νέες και τους νέους. Όμως αυτή η ημέρα, προσωρινά ξεφεύγει από την καθημερινότητά της και καταγράφει την «καινή» (= καινούρια) σελίδα ζωής, για τους περισσότερους επιτυχόντες, στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Άρα «η κενή» (= άδεια) σελίδα είναι για τους ολίγους, που δεν τα κατάφεραν; Το ανησυχητικό είναι ότι θα είναι «κενή» σελίδα εργασίας, το προσδοκώμενο πτυχίο για πολλούς, αφού η ανεργία εξαπλώνεται.
Επιπλέον, αρκετοί νέοι θα δυσκολευτούν να φοιτήσουν μακριά από τα σπίτια τους, λόγω οικονομικής ανέχειας. Γι’ αυτό, με «γκρίζο» χρώμα χρωματίζεται, μια λαμπερή και χαμογελαστή ημέρα. Αυτό αποτελεί απαισιόδοξη απεικόνιση της πραγματικότητας και όχι τη βαθύτερη ερμηνεία της Αλήθειας. Η Αλήθεια είναι ότι ο συστηματικός αγώνας των υποψηφίων επιβραβεύτηκε βαθμολογικά, η Αγάπη και η Συμπαράσταση της οικογένειάς τους δικαιώθηκε και το «κακότυχο», στην παρούσα φάση, ελληνικό κράτος θα διαθέτει ένα «καλότυχο» πνευματικά μέλλον, στο διάβα της δύσκολης πορείας του.
Αν αυτό το Μέλλον θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, εξαρτάται από τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα της Πολιτείας, αλλά και από την αλλαγή νοοτροπίας του καθενός νέου που θα τολμά να λειτουργεί ως πολίτης, με αξιοσύνη και αξιοκρατία. Το Δημόσιο δεν μπορεί να καταργείται ως χώρος των «βολεμένων» (όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι). Πρέπει να εξορθολογιστεί και να γίνει λειτουργικό και αξιοκρατικό. Ο ιδιωτικός χώρος συνάμα, πρέπει να προστατευθεί, να λειτουργεί με κανόνες διαφάνειας – ισοτιμίας και προπαντός να αποτελέσει τη «ναυαρχίδα» της εργασιακής και άρα οικονομικής ανάτασης της χώρας. Είναι ανεπίτρεπτο η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να ανέχεται και να μην πολεμάει οργανωμένα και αποτελεσματικά την ανεργία των νέων. Το να βυθίζεις στην οικονομική ανέχεια, τις μεγάλες ηλικίες, είναι «συντήρηση» και καημός, το να καταδικάζεις όμως, στην ανεργία τους νέους και τις νέες, είναι «καιάδας» και «τορπίλη» για τη σταθερή και παραγωγική πορεία της χώρας.
Βέβαια, η «καινή» σελίδα που γράφει τη λέξη: επιτυχία, στο βιβλίο της ζωής των νέων, δεν σημαίνει και δεν προδικάζει πάντοτε, την ευτυχία. Παράλληλα, η «κενή» σελίδα δεν σηματοδοτεί οπωσδήποτε, την αποτυχία. Εκείνο που πληγώνει και ελλοχεύει κινδύνους, είναι το «άδειασμα» που προσφέρει στους νέους η αδυναμία του κράτους να σταθεί μαζί τους, ως «πατέρας και μητέρα», που τους επιτρέπει και φροντίζει να γεννούν και να κυοφορούν τα όνειρά τους.
Βέβαια, η εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν είναι το «μά-να» στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων. Σίγουρα, έχει την αξία του ότι τους εκπαιδεύει και μακάρι να τους μορφώνει, ώστε να μπορούν, ως δυνατές προσωπικότητες (γνωστικά – ψυχικά και κοινωνικά) να νικούν σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους. Όμως μια χώρα που παροπλίζει ένα σημαντικό μέρος του πιο δυνατού και ευεπίφορου Μέλλοντός της (= τους Νέους), δεν προβληματίζει μόνο, για το προοδευτικό Αύριό της, αλλά καθίσταται η ίδια, χώρα προβληματική.
Το βιβλίο της ζωής των νέων δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «μπλοκάκι της εφορίας». Αφού πέτυχαν οι νέοι να το ανοίξουν και να γράψουν αξιοκρατικά την πρώτη του σελίδα, κάκιστα το κράτος τους αναγκάζει να το κλείσουν ή να το κρατούν μισάνοιχτο, πληρώνοντας ως ηθικό και πνευματικό «πρόστιμο», το νε εργάζονται (αν το εξασφαλίζουν και αυτό), σε ευκαιριακές δουλειές, που δεν συνάδουν με την επιστημονική τους κατάρτιση, για την οποία αγωνίσθηκαν σκληρά, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Εν κατακλείδι, ο θεσμός των Πανελλαδικών Εξετάσεων δεν αξίζει να είναι χώρος ανακύκλωσης ονείρων και προσδοκιών, αλλά εφαλτήριο ατομικής προκοπής και κοινωνικής προόδου για τους επιτυχόντες. Συνάμα, να σημειωθεί ότι και όσοι δεν πέτυχαν (θελητά ή αθέλητα), δεν είναι «οι αποτυχημένοι». Το ζητούμενο και αξιοκρατικό είναι η Πολιτεία να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για την αποκατάσταση όλων (η ξενιτιά είναι αφαίμαξη).
Εξάλλου, η επιτυχία ή η αποτυχία είναι κάτι το σχετικό. Η ευτυχία είναι καρπός διαπροσωπικών σχέσεων, που δεν αθροίζεται, αλλά τοποθετείται, ως ταιριαστές ψηφίδες, στο μωσαϊκό της ζωής, για να παρουσιάσει τη συνύπαρξη της Αγάπης και τη συμπόρευση της Δημιουργίας.
* Πρώην Διευθυντής Αναξαγορείου Λυκείου Νέας Ερυθραίας
