Τις χάρηκα για άλλη μια φορά στο Μέγαρο Μουσικής. Έχω ζήσει απίστευτες στιγμές κοντά τους. έμαθα να τραγουδώ και να χορεύω μαζί τους με γνήσιο και αυθεντικό τρόπο, έτσι όπως τα έμαθαν κι αυτές από τους παλιούς.
Με μπόλιασαν με την αγάπη τους για το παραδοσιακό τραγούδι.
Θυμάμαι τον Παντελή Πολιτάκη, τον Παντελή μας που πάντα συνόδευε τον χορευτικό όμιλο, με το τουμπελέκι του και τραγούδαγε», σαν της Σμύρνης το γιαγκίλι» και σκόρπαγε ρίγη συγκίνησης.
Έχω περάσει πολύ όμορφες στιγμές κοντά τους και αισθάνομαι τιμή και χαρά που με αισθάνονται φίλη τους.
Κάνουν υποδειγματική δουλειά και αυτό φαίνεται σε όλες τις παραστάσεις τους. Είναι το βίωμά τους, η αγάπη τους και αυτό σε πείθει, σε συνεπαίρνει και σε συγκινεί.
Ο χορευτικός όμιλος και η ομάδα προσφέρουν πολύτιμο έργο. Τραγουδούν σχεδόν 30 χρόνια.
Η ύπαρξή τους για την πόλη μας αποτελεί παράγοντα πολιτισμού. Έχουν διασώσει και διατηρήσει χορούς τραγούδια και έθιμα στην Ν. Ερυθραία. Ο Θοδωρής Κοντάρας, δημιουργός και ψυχή του χορευτικού ομίλου υπηρετεί με αφοσίωση απαρέγκλιτη το παραδοσιακό. Έχει μια άσβεστη δίψα, μια φλόγα, μια ακούραστη δύναμη, να μεταδώσει την παράδοση. Να αποτίσει φόρο τιμής σε όλους εκείνους που τα τραγούδησαν και να μας αποκαλύψει την ομορφιά, τη χάρη και τη χρησιμότητά τους στη σύγχρονη κοινωνία.
Η ομάδα πιστή σ’ αυτήν την σχέση τιμής και χρέους, σέβεται και φροντίζει την πολιτιστική μας περιουσία.
Διαφυλάττουν και κληροδοτούν σ’ αυτούς που έρχονται την αξία της παράδοσης.
Ο Λάμπρος Λιάβας, ο εκλεκτός εθνομουσικολόγος, μιλώντας στην εφημερίδα, μας είχε πει:
«Η δουλειά του είναι υποδειγματική και δεν είναι φολκλόρ. Δεν είναι στημένο. Είναι βίωμα, αυτό φαίνεται, σε πείθει και σε συγκινεί. Αν η σκυτάλη περάσει με τρόπο βιωματικό και όχι δασκαλίστικο αλλά με κέφι και με αγάπη στις νεότερες γενιές, αυτό θα συνεχιστεί.
Να δοθούν κίνητρα και σε νεότερους ανθρώπους να συμμετάσχουν στην ομάδα γυναικών, να γίνονται γλέντια για να περνάμε όμορφα.
Για μένα το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ένα κοινόχρηστο αγαθό, όπως είναι η μουσική και ο χορός γίνεται καταναλωτικό προϊόν. Αν καταφέρουμε να τα’ αντιμετωπίσουμε ως κοινόχρηστα αγαθά τότε θα έχουμε κερδίσει το στοίχημα. Εδώ βέβαια, και η τοπική αυτοδιοίκηση, ο ίδιος ο Δήμος θα πρέπει να δει το θέμα όχι ως άρτο και θεάματα, αλλά ως ταυτότητα που θα ξεχωρίσει απ’ όλους τους άλλους δήμους».
Η παρουσία τους πάντα τιμά την πόλη μας. τα τραγούδια τους και οι χοροί τους μας συντροφεύουν και μας διασκεδάζουν.
Με το τραγούδι και το χορό τους διαδίδουν ένα κομμάτι της Μικρασιατικής παράδοσης, που μένει ζωντανό με αγάπη για τη ζωή παρ’ όλα τα βάσανά της.
Εξάλλου τι έχει η Νέα Ερυθραία να δείξει, σε σχέση με πολιτισμό;
Μόνο το Χορευτικό Όμιλο και το Λαϊκό της Θέατρο, που έχουν μακρά ιστορία στο χώρο.
Πάντα αισθάνομαι κοντά τους, την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν.
Εύχομαι πάντα, οι αρμόδιοι φορείς να δείχνουν ευαισθησία και να δίνουν ανάσα στην αγάπη και το μεράκι τους. Εξάλλου η τέχνη βοηθά τους ανθρώπους να ζήσουν και να υπομείνουν τις αντιξοότητες της ζωής.
Η ψυχική ικανοποίηση που αισθάνεσαι συμμετέχοντας, η εκτόνωση, η απομάκρυνση από τις καθημερινές έννοιες, ανανεώνει την διάθεση για ζωή. Η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους και στους δύσκολους καιρούς κινητοποιεί το νου μας, τον προβληματίζει και διευρύνει τον πνευματικό μας ορίζοντα.
Αγαπητή μου συμπολίτισσα,
Με αφορμή το έργο πόλης Era poVera που παρουσιάζεται από 22 Μαρτίου έως 8 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, επιτρέψτε μου να σας αναπτύξω, όπως ειπώθηκε, μια διαφορετική σκέψη !
Ο χορός αναζητά τρόπους επιβίωσης στη σύγχρονη πόλη με τον Πολιτισμό και την ιστορία μας σε πρώτο πλάνο που χρόνια τώρα τιμούν με τον καλύτερο τρόπο και στη Νέα Ερυθραία και θα συνεχίσουν ως οφείλουν και νιώθουν μέσα απ την καρδιά τους, οι φορείς, οργανισμοί, οι παλαιοί και οι νέοι κάτοικοί του. Ο Πολιτισμός δεν έχει όρια και εδώ συναντάμε τον σύγχρονο χορό με τα διάφορα είδη του εμπνευσμένα από ποικίλες κοινωνικές ομάδες. Μην μας απασχολεί τόσο το στυμμένο ας σκεφτούμε περισσότερο το κατεστημένο. Μπορεί μια κοινωνική ομάδα να χορέψει απέναντι στο κατεστημένο; Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι σε μια πόλη που μας εμποδίζει να κυκλοφορήσουμε; Χορεύονται οι ψευδαισθήσεις;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που προσπαθεί να απαντήσει και η ομάδα μοντέρνου χορού της ενότητας και πρώην δήμου Νέας Ερυθραίας . Φανταστείτε τον χορό να μην αποτελεί σήμερα εναλλακτική καλλιτεχνική άποψη αλλά πολιτική παρέμβαση, κοινωνική επιλογή, σχεδίασμα για μια διαφορετική συγκατοίκηση. Και αν δεν μπορέσαμε να τα δούμε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από το σύνολο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που έλαβαν χώρα στην Νέα Ερυθραία θα σας πρότεινα να δούμε τους τρόπους επιβίωσης σε ένα σύγχρονο αστικό τοπίο που αναζητά η χορογράφος Πατρίσια Απέργη και η δυναμική ομάδα της Αερίτες. Θα προσπαθήσουν να μας απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα που εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο την εξέλιξη και την αποδοχή της απ όλους μας.
Με εκτίμηση,
Νάνσυ Σφαντού
Μέλος ΝΠΔΔ ΄΄ Δημήτριος Βικέλας” για τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό