Το 2012 που πλησιάζει, πέρα από τις γνωστές προφητείες και καταστροφολογίες που το συνοδεύουν, έχει ακόμη ένα… κουσούρι: είναι δίσεκτο!
Επειδή οι προλήψεις αντικατοπτρίζουν τις αδυναμίες μας – και είναι αλήθεια πως έχουμε αρκετές πλέον ως χώρα «αδύναμος κρίκος» σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα και μόνο, το πρόθεμα «δισ» στο δίσεκτο 2012 θα μπορούσε κάλλιστα να αντικατασταθεί με το «δυσ», που συνοδεύει αρνητικές έννοιες και προμηνύει μια πραγματικά «δύσκολη χρονιά»!
Και για να μην επεκταθούμε στα υπόλοιπα, ας σταθούμε λίγο στα δικά μας. Ποιος θα το φανταζόταν τέτοια εποχή πέρυσι, όταν οι δυο κυρίες πρώην δήμαρχοι Νέας Ερυθραίας και Εκάλης, Βασιλική Ταμβάκη και Βάσω Σπηλιωτοπούλου, παρέδιδαν τα κλειδιά των δημαρχείων τους στον Νίκο Χιωτάκη, πως τα οικονομικά αποτελέσματα και οι προβλέψεις του νέου ενιαίου δήμου θα περιορίζονταν σε κάτω από το μισό στο τέλος της χρονιάς;
Η πραγματικότητα αυτή ξεπέρασε κάθε αρνητική πρόβλεψη για το νέο περιβάλλον του «Καλλικράτη» που διαμορφώθηκε στη βάση μιας μνημονιακής αντίληψης περικοπών και έφερε τα πάνω-κάτω στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα σε διάστημα ενός χρόνου μόλις…
Από τις υποσχέσεις «περί αναπτυξιακής πορείας του νέου δήμου» της περσινής προεκλογικής περιόδου, περάσαμε πολύ γρήγορα στην «ανάγκη προσαρμογής στις συνθήκες των καιρών».
Οι δημότες είδαν ξαφνικά τους δημοτικούς άρχοντες που εξέλεξαν να «μεταμορφώνονται» και να κάνουν… «αριστερή στροφή», διεκδικώντας κι εκείνοι μερίδιο στον καταγγελτικό λόγο περί κοινωνικής αδικίας, που πλέον είναι κατάφωρη για τους μη έχοντες και διαχέεται ταχύτατα και στα μεσαία στρώματα.
Ως εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες, λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξεβολευτούν από τις θέσεις τους και να βαδίσουν το δύσκολο δρόμο της αντίστασης μαζί με τους πολίτες, σε ό,τι απειλεί και τον τελευταίο ιστό κοινωνικής συνοχής.
Το «δύσεκτο» 2012 δεν αποκλείεται να δούμε δημάρχους να ξεσηκώνονται, ως αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα και ως θεσμός που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και αφουγκράζεται τα προβλήματά του.
Γιατί αν λάβουμε υπόψη μας και μόνο τα στοιχεία της κοινωνικής υπηρεσίας ότι στον Δήμο Κηφισιάς 280 οικογένειες, πολλών εξ αυτών πολύτεκνοι και 120 μεμονωμένα άτομα, βιώνουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ τα αιτήματα για επισιτιστική βοήθεια είναι διπλάσια, τότε με μια σύντομη αριθμητική πράξη θα διαπιστώσουμε ότι το σύνολο των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας προσεγγίζει το 4% του συνολικού πληθυσμού του ενιαίου δήμου, που με βάση τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής υπολογίζεται σε 71.100 άτομα.
Μόνο και μόνο γι’ αυτό, αξίζει να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει εκείνος που εκπροσωπεί ως δήμαρχος το σύνολο των δημοτών, ενάντια στην πολιτική εξαθλίωσης, να ρίξει όλο του το βάρος στις κοινωνικές παροχές και την πολιτική στήριξης όσων πραγματικά πλήττονται από τα οικονομικά μέτρα, αφήνοντας στην άκρη «άρτον και θεάματα».
Αυτό πραγματικά εύχονται και αναμένουν οι περισσότεροι δημότες για μια πραγματικά «δύσκολη χρονιά» όπου θα δοκιμαστούν τα όρια των κοινωνικών αντοχών μας, όσων τουλάχιστον αντιλαμβάνονται την έννοια του «κοινωνείν» στις μέρες μας.