Πριν από λίγες μέρες παρακολούθησα μαζί με πολλούς άλλους μια εκδήλωση από οργάνωση που δραστηριοποιείται στην πρόληψη των εγκλημάτων της ασφάλτου.
Συγκλονίστηκα.
Ο σύλλογος αυτός δημιουργήθηκε από τις οικογένειες που έχασαν τα παιδιά τους, άλλα δολοφονημένα πάνω στα πεζοδρόμια και άλλα καταπλακωμένα από τα σίδερα των παράνομων (τις περισσότερες φορές) πινακίδων.
Έκλαιγα, τα μάτια μου έτρεχαν χωρίς σταματημό. Παιδιά όμορφα και ζωντανά πέρναγαν από τον τοίχο στο βίντεο –γουόλ και τα παιδιά αυτά στη στιγμή χάθηκαν.
Ένοιωσα τον αγιάτρευτο πόνο των γονιών τους. Όσα χρόνια κι αν περάσουν ένα καυτό σίδερο θα καίει τα σωθικά τους. η θλίψη στο πρόσωπό τους θα μαρτυράει τον πόνο τους. δεν υπάρχει πιστεύω, τίποτε πιο δραματικό και τραγικό, από το να συνοδεύουν οι γονείς τα λατρευτά τους παιδιά στην τελευταία τους κατοικία ή να βλέπουν ζωντανά μεν αλλά ανάπηρα, παραπληγικά και ανήμπορα για πάντα, σε μια σκοτεινή γωνιά του τάφου που έγινε το σπίτι τους μετά το «απίστευτο» και απρόσμενο τροχαίο.
Ένοιωσα οργή για την πολιτεία που δεν μπορεί να βάλει σκληρούς κανόνες για τους εκ προθέσεως εγκληματίες της ασφάλτου.
Το δελτίο τύπου της οργάνωσης μας ενημερώνει ότι 1381 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και 1754 τραυματίστηκαν από τους δολοφόνους των δρόμων το 2010. Το 2011 μόνο τον Δεκέμβριο είχαμε 19 νεκρούς σε 617 τροχαία, 42 βαριά τραυματισμένους και 565 ελαφρά.
Λέει λοιπόν ότι η τροχαία το τελευταίο 30ήμερο του χρόνου βεβαίωσε 34.066 παραβάσεις. Και τι κάνει λοιπόν;
Δεν πρέπει να βρίσκεται συνεχώς και παντού; Όχι για να εισπράξει αλλά να διαφυλάξει τους πολίτες. Να βάλει πρόστιμα, να αφαιρέσει άδειες, πινακίδες και να ενεργήσει βάσει των νόμων που διέπουν τη σωστή οδήγηση.
Τα σήματα και τα φανάρια παραβιάζονται συνεχώς. Πρέπει να κάνει πρόληψη δηλαδή να παρατηρεί, να ελέγχει και να αστυνομεύει τους πολίτες ιδιαίτερα στις κατοικημένες περιοχές όπου συντελείτε το 82% των τροχαίων.
Αφανίζεται ο ελληνικός πληθυσμός καθημερινά. Δυστυχώς ένα τροχαίο είναι ο μοναδικός και καθημερινός τρόπος να κλείσει ένα σπίτι μέσα σε ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου.
Οι ζώνες, το αλκοόλ, τα κράνη στους μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες, η έλλειψη παιδικών καθισμάτων, τα μωρά στις αγκαλιές, οι ταχύτητες, τα κινητά, το κάπνισμα, το τσιγάρο, οι καφέδες, η μουσική στη διαπασών, η υπερβολική ανοησία δηλαδή είναι κάτι που πρέπει να αστυνομεύεται και να τιμωρείται γιατί κακά τα ψέματα «ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Τα τροχαία δεν ξεχωρίζουν κανένα. Πολλές φορές λέμε «δεν θα συμβεί αυτό σε μένα» θα συμβεί μόνο στους άλλους. Δυστυχώς όμως αν δεν δείξουμε σεβασμό και φόβο σ’ αυτό που εξοντώνει και καταστρέφει δεκάδες ζωές καθημερινά είναι πιθανόν να χτυπήσει και τη δικιά μας πόρτα. Δυστυχία.
Σ’ αυτήν την ανόητη χώρα τα τροχαία έχουν εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία. Η ανασφάλεια και ο θάνατος παραφυλάει. Ανοησίες και λάθη στην οδική συμπεριφορά πληρώνονται με αίμα.Είναι τραγικό γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό απ’ αυτούς που σακατεύονται και αποδημούν είναι ΝΕΟΙ.
Δεν έχουμε περιθώρια. Πρέπει να πιστέψουμε ότι το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ζωή μας και η ακεραιότητά της.
