Μικρασιάτης και Ερυθραιώτης πάνω απ όλα Ο Νίκος Μουστάκης, ενσαρκώνοντας την παράδοση της προσφυγογενιάς του 30, πέρασε στην ιστορία τον προηγούμενο Απρίλιο σε ηλικία 88 χρονών, αφού έτσι τα όρισαν η ζωή και ο θάνατος, όμως, η αγαπημένη του Νέα Ερυθραία δεν τον ξέχασε. Ανοίγοντας τις φετινές εκδηλώσεις για τις «Αλλοτινές Πατρίδες», ο Δήμος Νέας Ερυθραίας, το Πνευματικό Κέντρο και η Ένωση Μικρασιατών, πραγματοποίησαν την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου ένα αφιέρωμα στην προσωπικότητα και το πλούσιο έργο του στο φιλόξενο κήπο του Λαογραφικού Μουσείου. 
Ο «παππούς», όπως σε όλους ήταν γνωστός και όχι τυχαία, ενσάρκωνε μέχρι πρότινος μια ζωντανή ιστορία για τη Νέα Ερυθραία, τονίζοντας με την καθ όλα σεβαστή παρουσία του, αλλά και την πένα του ότι «οι πρόσφυγες μαζί έζησαν και μαζί σηκώθηκαν». Μικρασιάτης και Ερυθραιώτης πάνω απ όλα, ερασιτέχνης ζωγράφος, ηθοποιός, ποιητής και συγγραφέας, ιδρυτικό μέλος και στυλοβάτης του Λαϊκού Θεάτρου, αλλά και της Ένωσης Μικρασιατών με πλούσια δράση στα κοινά της Νέας Ερυθραίας, πρόσκοπος και ποδοσφαιροπατέρας. Ένα μεγάλο παιδί με εγκάρδιο χαμόγελο που ακόμα και στην ένατη δεκαετία της ζωής του, αναπολούσε τις μυρωδιές και τα χρώματα της παλιάς πόλης, αλλά συνέχιζε να δημιουργεί και να συμμετέχει ενεργά στη ζωή της νέας πόλης.
Εκ μέρους του Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου, η Ελευθερία Ρούσσου έκανε μια  αναδρομή «στη μνήμη του άξιου συμπολίτη μας και μεγάλου απόντα, Νίκου Μουστάκη».

Για την προσωπικότητά του
Στην προσωπικότητα του Νίκου Μουστάκη, την πολιτική σκέψη και δράση του, αλλά και τις στενές σχέσεις του με τον Δήμο Νέας Ερυθραίας, αναφέρθηκε η δήμαρχος Βασιλική Ταμβάκη, τονίζοντας μεταξύ άλλων και τα εξής: «Ο Νίκος Μουστάκης γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Για εκείνα που ήταν υπερήφανος στη ζωή του ήταν η καταγωγή του, οι γονείς του και η Αγγελική του. Για την πατρίδα του τα Βουρλά είχε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα που δεν κατάφερε ποτέ να το διεκδικήσει, για τους γονείς του απέραντο σεβασμό και για την γυναίκα του μια πληρότητα ευγνωμοσύνης και αγάπης. Η πολιτική σκέψη του στηριζόταν σε μια πνευματικότητα.  Ο Νίκος Μουστάκης υπήρξε διανοούμενος για την εποχή του με πλούσια συγγραφική και καλλιτεχνική δραστηριότητα. Το έργο του πλούσιο με ένα αποδεικτικό υλικό και μία μοναδική επιχειρηματολογία για την ανάγκη διατήρησης της Μικρασιατικής μας συνείδησης. Από το 1940 αρχίζει η πολιτική του δράση και αναγνώρισή του ως Αριστερός, αλλά πάνω από όλα εκτιμάται η προσπάθεια του να οργανώσει και να οργανωθεί στην Εθνική Αντίσταση σε τοπικό επίπεδο. Μετά τη μεταπολίτευση ασχολήθηκε με τα τοπικά θέματα και διετέλεσε αντιπρόεδρος της δημοτικής παράταξης Συνεργασίας. Ήταν βαθυστόχαστος άνθρωπος και ο λόγος του είχε και απήχηση και ακτινοβολία. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών του, εθεωρείτο σημαντική η παρουσία του προκειμένου να συζητηθούν και να προωθηθούν δημοτικά θέματα. Δεν θέλησε ποτέ να βολευτεί  με ιδέες που δεν του άρεσαν ή να συμπορευτεί με κατεστημένες και αντιδημοκρατικές αντιλήψεις. Με το ήθος του έδινε μαθήματα ευπρέπειας και πολιτικής αξιοπρέπειας. Ως άνθρωπος της δημιουργίας ασχολήθηκε με την τέχνη που τη θεωρούσε λυτρωτικό τοκετό της ψυχής και του πνεύματος».
Ο πρόεδρος της Ένωσης Μικρασιατών Κυριάκος Μαρτάκης καλησπέρισε τον παππού σα να βρισκόταν ανάμεσά τους: «Σε βλέπουμε στο βάθος της ψυχής μας. Καλησπέρα Βουρλιώτη, Μικρασιολάτρη και Μικρασιάτη Νίκο Μουστάκη. Το έλεγες πολλές φορές για δε σαν θα φύγω να μου κάνετε εδώ δα ένα τσάι, γιατί τούτος ο τόπος μου αρέσει πολύ . Σε αυτόν το φιλόξενο κήπο της Ένωσης Μικρασιατών, εδώ  ήταν η θέση του, έβαζε μια καρέκλα όταν ήθελε να γράψει κάτι. Εδώ για να βλέπει απέναντι το σπίτι της Μικρασιατικής Μνήμης. Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μικρασιατών, δεύτερος πρόεδρος του συλλόγου αυτού, εμπνευστής πολλών ιδεών, μας λείπει και θα μας λείπει».
Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του Λαϊκού Θεάτρου Πέτρος Μιχάλας αναφέρθηκε στην πολύτιμη προσπάθεια του Νίκου Μουστάκη να βοηθήσει στο ανέβασμα της πρώτης παράστασης «Η αυλή των θαυμάτων» και να συνδράμει το όνειρο του σκηνοθέτη Δημήτρη Αθανασόπουλου στο μαγικό κόσμο του θεάτρου με καθημερινούς ανθρώπους. «Το θέατρο θα γίνει θέλουν δεν θέλουν, ακόμη ηχεί στ αυτιά μου η φωνή του. Το πίστεψε, το αγάπησε, το ήθελε», τόνισε ο κ. Μιχάλας. Η Άννα Πατέλη διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Μουστάκη «Η Μοίρα μιας Γενιάς», των εκδόσεων «Σύγχρονη Επικοινωνία». Τέλος, ο φιλόλογος Γιώργος Γεωργαμλής ανέλυσε το συγγραφικό έργο του Νίκου Μουστάκη, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στο «μυστικό της ταύτισής του με τη Φιλιώ Χαϊδεμένου», αλλά και για τη θέση και την ανεκπλήρωτη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι σε αυτούς που διάλεξαν το δρόμο της Αρετής και τελικά έγιναν θρύλοι στα στερνά τους.

Προηγούμενο άρθροΜε το πενάκι του Στράτου Στεριανού
Επόμενο άρθροΤέλος εποχής

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.