Ένα παλιό λαϊκό τραγούδι λέει:
«Σε μια νύχτα μου? χεις κάνει μαύρη την καρδιά και άσπρα τα μαλλιά. Γιατί με πρόδωσες, γιατί;»
Το αφιερώνω στη κυβέρνηση που υποσχέθηκε ότι ξέρει που είναι τα λεφτά και θα τα βρει.
Που διαβεβαίωνε μέχρι την περασμένη εβδομάδα ότι δεν πρόκειται να λάβει άλλα μέτρα και το αποτέλεσμα το είδαμε την Κυριακή.
Σε απόγνωση βρισκόμαστε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καθώς θα δούμε το επόμενο διάστημα να μειώνεται τραγικά το εισόδημα μας.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο τραγική με την επιβάρυνση των ανατιμήσεων που θα φέρει στην αγορά η αύξηση του ΦΠΑ και η αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα. το μερτικό που έπαιρνε η μεσαία τάξη δεν θα υπάρχει πια. ισοπεδώθηκαν οι κατακτήσεις των εργαζομένων.
Τα περήφανα γηρατειά θα πληρώσουν χωρίς να καταφέρουν να σώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Και αυτοί που πλούτισαν στις πλάτες μας στις πλάτες του εργαζόμενου και εις βάρος του ελληνικού λαού θα συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν και μάλιστα θα γελούν εις βάρος μας γιατί τους αφήνετε ανέγγιχτους.
Η ανομία, η αρπαγή, η λαμογιά πρέπει να σταματήσει. Οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν και ξέρετε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί.
Οι κατά σύστημα φοροφυγάδες, οι επιχειρηματίες με τις αμαρτωλές συμβάσεις σε κονδύλια οι επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί που διευκολύνουν πάντα με το αζημίωτο και τα πολιτικά πρόσωπα που αξιοποίησαν την εξουσία που τους ανέθεσε ο ελληνικός λαός για προσωπικό τους όφελος. Επιτέλους, τέλος.
Υποσχεθήκατε ότι θα φέρετε το δίκαιο στην κοινωνία και θα τηρήσετε τους νόμους. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, παρακαλώ όμως.
Γιατί η οργή του κόσμου είναι ένα ποτάμι που φουσκώνει.
