της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗ
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που μικροί και μεγάλοι περιμένουν με λαχτάρα, όμως δυστυχώς εμπεριέχουν και μεγάλη δόση μελαγχολίας για μας τους μεγαλύτερους.
Η μνήμη μας, κάνει άλματα σε άλλες εποχές πιο ξένοιαστες και πιο ευτυχισμένες και αυτό νομοτελειακά μας οδηγεί σε μια μελαγχολική διάθεση. Όλοι μας θα έχουμε μια τέτοια να θυμηθούμε στη διάρκεια της ζωής μας.
Τα φετινά Χριστούγεννα πάντως είναι διαφορετικά και λέω διαφορετικά επειδή δεν μοιάζουν ούτε με τα παιδικά ευτυχισμένα και ξένοιαστα ούτε με τα άλλα της εφηβείας ή της ωριμότητας μας, έχουν κάτι το απροσδιόριστο γκρίζο. Υπάρχει μια διάχυτη μελαγχολία στην ατμόσφαιρα. Έχεις την εντύπωση ότι κάποιος διέδωσε ότι εφέτος δεν πρόκειται να γεννηθεί ο Χριστός και κανένα αστέρι δεν πρόκειται να λάμψει. Σε ποια Βηθλεέμ άλλωστε;
Εδώ και 2008 χρόνια προσπαθεί να μας πείσει για «επί γης ειρήνη» και σχεδόν τόσα χρόνια γίνονται πόλεμοι και σφαγές και επιτίθεται ο ένας ενάντια στον άλλο μέχρι τελικής εξόντωσης.
Θεός των ανθρώπων έχει γίνει το δίδυμο χρήμα – εξουσία, για τα μόνα αγαθά που οι άνθρωποι ξεπουλιούνται, προδίδουν και εξευτελίζονται.
Όλες οι προσπάθειας στολισμού των πόλεων, με κιτς τις περισσότερες φορές διακοσμητικά υλικά και με φωτεινές γιρλάντες και χρωματιστά λαμπάκια, δεν κατάφεραν να αλλάξουν το βαρύ κλίμα.
Το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων μας μοιάζει με γκριμάτσα επειδή όλα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες πριν από τη μέρα τις δολοφονίας του νεαρού Αλέξη αλλά και μετά, μας έχουν στιγματίσει και έχουν υποθηκεύσει την κατ έθιμο Χριστουγεννιάτικη ευφορία.
Αυτή η γκρίζα ατμόσφαιρα όσο με αφορά, πριν μερικές μέρες είχε κάποιες φωτεινές και χαρούμενες νότες. Αιτία για αυτή την διαφορά ήταν τα μικρά παιδάκια των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών της Ν. Ερυθραίας
Πριν από μερικές ημέρες παρουσίασαν την Χριστουγεννιάτικη γιορτή τους.
Ήταν χάρμα οφθαλμών και χαράς ευαγγέλια. Με την χαριτωμένη τους παιδική φρεσκάδα μας ενέπλεξαν σε ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι, βασισμένο στο κλασικό έργο «Καρυοθραύστης».
Πρωταγωνιστούσε μια «Κλάρα» που μάλλον θα τη ζήλευε και η μεγαλύτερη αρτίστα ερμηνεύτρια του ρόλου, για την «τσαχπινιά» και την άνεση με την οποία ερμήνευε το δικό της μέρος στο έργο.
Ο μύθος του πρωτότυπου έργου άλλαξε, πήρε άλλες διαστάσεις, γύρισε τον κόσμο, πέρασε και από τη Βηθλεέμ, όπου η Κλάρα και ο Καρυοθραύστης της συνάντησαν τον νεογέννητο Χριστό και τους Μάγους.
Εκεί μαζί τους απολαύσαμε μια Παρθένο Μαρία, που χαιρετούσε την μαμά της που καθόταν απέναντί της και έναν Ιωσήφ που είχε πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του και είχε σφιχταγκαλιάσει την Μαρία για να την προστατεύει χωρίς να παίρνει τα μάτια του από πάνω της.
Είδαμε τους βοσκούς και τα προβατάκια τους να σηκώνονται στα δυο πόδια, αφού βαρέθηκαν να είναι στα τέσσερα, άλλωστε ότι γινόταν γύρω τους έπρεπε να το ζήσουν και να το χαρούν, όπως ήξεραν όρθιοι σαν άνθρωποι, που ήσαν!
Ας είναι καλά τα παιδιά και ευτυχισμένα. Μας άλλαξαν για λίγο τουλάχιστον τη μίζερη μέρα μας και μας μετέδωσαν ένα μήνυμα αισιοδοξίας με την αγνότητα και τη φρεσκάδα τους.
Θεωρώ χρέος μας να μην τα απογοητεύσουμε, να μη διαψεύσουμε τις ελπίδες και τα όνειρα τους.
Να τα βοηθήσουμε να ζήσουν σε ένα κόσμο, όπου τα όνειρα τους σιγά-σιγά θα εξελίσσονται σε πραγματικότητα μέσα σε ένα περιβάλλον ειρήνης, ισονομίας, ισότητας.
Το χρωστάμε στα παιδιά μας, επειδή έτσι μόνο θα διατηρήσουμε στο πρόσωπό τους το χαμόγελο για όσο εξαρτάται από υποκειμενικές καταστάσεις, τουλάχιστον.
Η παιδική σκέψη πάντα με συγκινεί και με κάνει να αποκαλύπτομαι στην απλότητα και καθαρότητα της ψυχής τους, που μόνο ποιητές θα μπορούσαν να έχουν.
Αυτές λοιπόν τις μέρες, σε μια ανακατάταξη που έκανα στα βιβλία μου βρήκα ένα βιβλίο με τίτλο «Γράμματα των παιδιών στο Θεό» απ όλο τον κόσμο έριξα μια ματιά και τελικά το ξαναδιάβασα με μια ανάσα.
Ήταν μια αποκάλυψη αυτή η ειλικρίνεια και η εντιμότητα της παιδικής σκέψης.
Με τα μάτια των παιδιών όλα είναι διαφορετικά, γιατί όχι και ο Θεός;
Επιτρέψτε μου να σας παραθέσω μερικά «γράμματα στο Θεό», που με εντυπωσίασαν.
«Αγαπητέ Θεέ,
Ξέρω που λέει να γυρίζεις και το άλλο σου μάγουλο, τι γίνεται όμως αν η αδερφή σου σε χτυπήσει στο μάτι;
Με αγάπη
Τζέρεσσο»
«Αγαπητέ Θεέ,
Γιατί έφτιαξες τον ουρανό μπλε και το χορτάρι πράσινο; Δεν είχες άλλα χρώματα;
Τζο»
«Αγαπητέ Θεέ,
Είσαι σίγουρος ότι βάζεις τις κατάλληλες ψυχές στους κατάλληλους ανθρώπους; Μήπως κάνεις και λάθη;
Σίντυ»
«Αγαπητέ Θεέ,
Τα Χριστούγεννα θα έπρεπε να είναι νωρίτερα, επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να κάθονται φρόνημα για τόσο πολύ καιρό.
Μπεθ»
Αγαπητέ Θεέ,
Γιατί κρύβεις τον ήλιο το βράδυ που τον χρειαζόμαστε περισσότερο; Μπάρμπαρα»
«Αγαπητέ Θεέ,
είναι καλύτερα τα αγόρια από τα κορίτσια; Ξέρω πως είσαι αγόρι, αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος.
Σίλβια»
«Γιατί το όνομα της Κυρίας Θεού δεν είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή; Δεν ήσουν παντρεμένος όταν την έγραψες;
Λάρρυ»
«Αγαπητέ Θεέ, τι αξίζει να είσαι καλός, αφού κανένας δεν το καταλαβαίνει;
Μαρκ»
«Αγαπητέ Θεέ, αντί να αφήνεις τους ανθρώπους να πεθαίνουν και να φτιάχνεις άλλους, γιατί δεν κρατάς αυτούς που έχεις τώρα;
Τζέην»
Και υπάρχουν πολλά ακόμα ατελείωτες οι απορίες των παιδιών.
Ελπίζω τα γράμματα των παιδιών να έδωσαν μια πιο χαρούμενη νότα και να άλλαξαν και τη δική σας διάθεση και ίσως σας έρχεται να γράψετε και εσείς ένα γράμμα στο Θεό. Θα έχετε τόσα πολλά να του πείτε!
Εμπρός λοιπόν! Αρχίστε!
«Αγαπητέ Θεέ,
Γιατί ………………………………………………….;»
