Αττική: Το πράσινο «φεύγει», οι μπετονιέρες «έρχονται», η βιώσιμη ανάπτυξη και η υγεία μας «περιμένουν»!

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΖΩΝΗ , βιολόγου
Η Ανατολική Αττική και τα Βόρεια Προάστια «πληρώνουν» το κόστος της εκτεταμένης εσωτερικής μετανάστευσης του Λεκανοπεδίου μέσα στα τελευταία 20 χρόνια. Το τίμημα είναι ότι οι δασικές περιοχές και το συνολικό πράσινο χάνουν έδαφος για «χάρη» της συνεχούς τσιμεντοποίησης! Το μέγεθος του φαινομένου αυτού μπορεί να συγκριθεί «στα ίσα» με αυτό του κύματος των αντιπαροχών που έλαβε χώρα στις δεκαετίες του 60 και του 70! Από πού «βγαίνουν» αυτά; Από τα αποτελέσματα μελέτης του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ) «Ανδρέας Παπανδρέου» με υπεύθυνο τον πολεοδόμο κ. Αλ. Καρβούνη.
Όπως προκύπτει από την μελέτη αυτή του Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ τα τελευταία δέκα χρόνια χτίστηκαν στην Αττική εκτάσεις ίσες με 18 αεροδρόμια του Ελληνικού επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κώστας Καρτάλης. Όσο για τους δήμους οι οποίοι «αξιοποιήθηκαν» περισσότερο με τις «μπετονιέρες» είναι ο Γέρακας, τα Βριλήσσια, το Μαρούσι, η Πεύκη, η Νέα Ερυθραία, η Κηφισιά, τα Άνω Λιόσια και οι Αχαρνές (Μενίδι). Σε ότι αφορά στον πληθυσμό της Αττικής «μεγάλωσε» την περασμένη δεκαετία κατά 200.000 κατοίκους, με τη ζήτηση κατοικίας να «μετακομίζει» σταθερά προς τα Βόρεια Προάστια για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Σχετικά με την εξάπλωση της πόλης καταλαμβάνονται οι εκτάσεις κατά μήκος της Αττικής Οδού και περιφερειακά του Αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενώ «πάνε περίπατο» οι δασικές εκτάσεις οι οποίες μέσα στη δεκαετία 1990-2000 αραίωσαν κατά 103 τετραγωνικά χιλιόμετρα κυρίως εξαιτίας των πυρκαγιών. Αλλά και ο τριπλασιασμός των κατεδαφίσεων μονοκατοικιών μέσα στα τελευταία τρία χρόνια «λέει πολλά» για την πίεση στη γη και τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών.
Όπως φαίνεται λοιπόν από τα παραπάνω και σύμφωνα με την «υγεία του οικοσυστήματος», η οποία προέρχεται από τον όρο «ιατρική του οικοσυστήματος» που εισήγαγε στην επιστημονική ορολογία και πρακτική ο Καναδός ερευνητής Ραπορτ, το οικοσύστημα της Αττικής είναι «άρρωστο»! Τι μπορεί να γίνει για τη «θεραπεία» του ώστε να προστατέψουμε περισσότερο και την υγεία μας ζώντας μέσα σε ένα αναβαθμισμένο και υγιέστερο περιβάλλον; Η μελέτη του Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ τονίζοντας την ανάγκη για άμεση ανάσχεση της επέκτασης του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας, προτείνει την καθιέρωση ζωνών οικιστικού ελέγχου στην Βόρεια και Ανατολική Αττική, την μείωση περιοχών ένταξης στο σχέδιο πόλης, την επιδότηση κατεδάφισης παλαιών κτισμάτων εξαιρουμένων των διατηρητέων, την υποχρέωση υποβολής ανταλλαγμάτων σε πράσινο για τις μεγάλες επενδύσεις πέρα από τις εισφορές σε γη, τη δημιουργία κέντρων ισχυρών σε Ελαιώνα, Θριάσιο και Μέγαρα αλλά και την καθιέρωση διοδίων για το «κατέβασμα» στο κέντρο της πόλης. Γιατί όλα αυτά; Επειδή όπως λέει ο κ. Καρτάλης: «Η επέκταση πρέπει να ανακοπεί, ειδάλλως η Αττική θα καταλήξει ένα ενιαίο πολεοδόμημα». Επίσης ένα θετικό στοιχείο που «προσθέτει» προοπτική στα παραπάνω προτεινόμενα μέτρα είναι ότι το 71,9% των κατοίκων του Δήμου Αθηναίων δεν έχουν πρόθεση να μετακομίσουν μέσα στα προσεχή χρόνια, όπως λέει σχετική έρευνα της εταιρίας δημοσκοπήσεων Κάπα Ρίσερτς. Άλλωστε, κατά τον κ. Καρβούνη: «Αν η κατάσταση στο κέντρο βελτιωθεί, τότε θα ανακοπεί η επέκταση της πόλης».
Είναι προφανές ότι αυτές οι προτάσεις «θεραπευτικής αγωγής» του Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ για την εξυγίανση της Αττικής εμπνέονται από την αειφόρο ανάπτυξη και κατευθύνονται προς αυτό το στόχο για μια βιώσιμη Αττική! Ένα από τα βασικά «εργαλεία» πραγματοποίησης της αειφορίας είναι και η ανακύκλωση την οποία περιμένουμε «πώς και πώς» να αποκατασταθεί στην πόλη μας κυρία Δήμαρχε! Συμπέρασμα; Οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις της μελέτης αυτής του Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ αξίζουν προσεκτικής μελέτης από την Κυβέρνηση, τις Νομαρχίες και τους Δήμους της Αττικής, τη Διοίκηση και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Νέας Ερυθραίας, αλλά και από τις Μη Κυβερνητικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις με την συντριπτική πλειονότητα των ανιδιοτελών και συνειδητοποιημένων υποστηρικτών τους, όπως και από όλους τους ενεργούς πολίτες της Αττικής, για να «κρατήσουμε» και να «ανεβάσουμε» την υγεία της περιοχής που διαβιώνουμε και τη σχετιζόμενη με αυτήν ποιότητα ζωής μας.