Διαδρομές απόψεων (απαντήσεις)

1. Η έλλειψη αυτοκριτικού διαλόγου και η μονομανία κάποιων πολιτικών, οδήγησε στην διά των-όπλων εξεύρεση λύσης σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Γιατί σημαδεύουμε με όπλα, κι όχι με το οξυγόνο του ειλικρινούς λόγου;
2. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα νοσεί, αλλά παραδόξως δεν αλλάζει. Πόσο ευθυνόμαστε γι΄αυτό;
3. «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων  που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλάβει με την βία» άρθρο 120, ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος της Ελλάδας.
4. Η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και η σιωπηρή κατάργηση εργασιακών κατακτήσεων, είναι πτυχές που παραμένουν ατιμώρητες. Η ατιμωρησία συνιστά βίαιη κατάλυση του Συντάγματος;
5. 4) Οι ιδεολογίες στην Ελλάδα, λειτούργησαν σωστά ή ήταν απλώς μια επίφαση;
6. Η χρηματοδότηση των Ελληνικών κομμάτων, τέτοιων κομμάτων, έχει νόημα να συνεχίζεται, όταν τα ποσά που πηγαίνουν σε ομάδες ανθρώπων που «δεν τα τιμούν», στερούν το το κοινωνικό σύνολο από πολύτιμους πόρους;
7. «Οι αγανακτισμένοι πολίτες» είναι η επιστροφή των νέων κυρίως ανθρώπων στο πολιτικό σκηνικό ή μια ύστατη κοινωνική κραυγή;
8. Το σύγχρονο αποτύπωμα της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη, ποιό είναι;

1. Υπάρχει μονόπλευρη οικονομία που στη δύναμη του χρήματος και στο όνομα της πολιτικής, εφαρμόζεται από εντεταλμένους των «ολιγοπωλιακών» συμφερόντων στον πλανήτη.
Μεταξύ τους, γίνεται διάλογος στη βάση του μεγαλύτερου κέρδους και στη λογική, τα πάντα έχουν μια τιμή.
Ο τρόπος να επιβληθούν ο ένας στον άλλο και να ελέγξουν τους λαούς, είναι η χρήση όπλων και η στρατολόγηση ατόμων, επιρρεπή στο χρήμα και άλλες απολαύσεις, που τα «βαφτίζουν» πολιτικούς.
Σε αυτούς τους κύκλους, απλά, δεν υπάρχει οξυγόνο ειλικρινούς λόγου.
2.  Όταν όσοι καθορίζουν λαϊκές τύχες, εφαρμόζουν την αρχή όλα έχουν τιμή, αδιαφορώντας για την κοινωνική παιδεία, αυτομάτως επικρατούν λογικές δοσοληψίας, όπου το πολιτικό σύστημα υπερτερεί, έναντι των πολιτών.
Κάθε πολίτης, οφείλει να έχει πολιτική άποψη, κοινωνική ηθική και ατομική ακεραιότητα, όμως ταυτόχρονα, καλείται να αντιμετωπίσει την καθημερινότητά του και εκεί, βρίσκεται εκβιαζόμενος από ένα σύστημα που πολιτικά νοσεί και κοινωνικά αδρανεί.
3. Έχουν ιστορική ευκαιρία οι έλληνες πολίτες, να κατανοήσουν το πόσο πολύ πλανήθηκαν, από τους πολιτικούς συσχετισμούς που κυβέρνησαν τον τόπο μέχρι σήμερα και να αποφασίσουν οι ίδιοι, για το δικό τους μέλλον.
Η «άμεση δημοκρατία» της πλατείας συντάγματος, αποδεικνύει πως στη βάση ο λαός, μπορεί να συνεννοηθεί, αντίθετα με τους συστημικούς ηγέτες, που επιθυμούν τον διχασμό του.
Για την ατιμωρησία ωστόσο του πολιτικού συστήματος, ενέχεται ο λαός που τη δικαιολογεί.
4.  Είναι μεγάλη η ευθύνη των εκφραστών των ιδεολογιών, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, όταν ξέμειναν στην εσωστρέφειά τους, αντί να ενεργήσουν με όρους κοινωνίας, εναλλακτικής διακυβέρνησης και οικονομικής ανάπτυξης.
Έχουμε σήμερα έναν παραπαίοντα καπιταλισμό, που στηρίζεται σε ένα χρεοκοπημένο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, που για να σωθεί το ίδιο, κόβει μόνο λαϊκούς μισθούς και συντάξεις και αφήνει αλώβητους, τους έχοντες και τους κλέφτες.
5.  Τα πολιτικά κόμματα, αποτελούν βασικό θεσμό της δημοκρατίας και ασφαλώς, όπως κάθε θεσμός χρηματοδοτείται από το κοινωνικό ταμείο, δικαιούνται να χρηματοδοτηθούν, πόσο μάλλον, που δικός τους ρόλος, είναι η υπεράσπιση της λαϊκής ευημερίας και δημοκρατικής συνοχής, όλων των ελλήνων πολιτών.
Ο τρόπος κατανομής της χρηματοδότησης, αλλά και της οικονομικής τους διαχείρισης, θα έπρεπε να αφορά, όλους τους έλληνες ψηφοφόρους.
Είναι και δική τους η ευθύνη, που ανέχονται αυτή τη δυσλειτουργία.
6. Η πολιτική μας παιδεία, έχει κρατηθεί σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, με ευθύνη ολόκληρου του μεταπολιτευτικού συστήματος. Στα σχολεία δεν διδάσκεται και στα ηλεκτρονικά μέσα κακοποιείται.
Δικαιολογημένα ο κόσμος αγανακτεί, σε βάρος του πολιτικού συστήματος και δεν είναι, ούτε επιστροφή στο πολιτικό σκηνικό, ούτε ύστατη κοινωνική κραυγή τούτη η αντίδρασή του.
Εκφράζει μόνο, το δικαίωμά του να ζήσει και αν αυτό συμβεί σε βάρος ή και σε ισορροπία μεταξύ του συνανθρώπου του, λίγο, έως καθόλου, τούτη την ώρα τον απασχολεί.
7.  Είναι, μια μικρή μόνο σπίθα, κοινωνικής ελπίδας.  Διαθέτει η Ελλάδα ιδεώδη και ηθικές αξίες, που της δίνουν ένα πλεονέκτημα φωτός, έναντι της παγκόσμιας κοινότητας, όπως διαθέτει και ελαττώματα, με μεγαλύτερο αυτό, της έλλειψης κουλτούρας συλλογικότητας.
Η υποβάθμιση, των διαχρονικά κοινωνικών αξιών και θεσμών, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και την παγκόσμια κοινότητα, που επιτρέπει στις κοινωνικές της αξίες, να ξεθωριάζουν.