moystaki_katerina.jpg

Προσπάθησα να δώσω κάποιες απαντήσεις στις ερωτήσεις σας, στο βαθμό που κατανόησα το περιεχόμενο τους και τον στόχο τους. Είναι γεγονός ότι κάποιες ερωτήσεις σας εμπεριείχαν και τις δικές σας προσωπικές θέσεις στην απάντηση. Αυτό κατά το δυνατόν το απομόνωσα και το παρέβλεψα. Θέλω ακόμη να σας ενημερώσω ότι ανήκω σε εκείνους, που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Έτσι πορεύτηκα μέχρι σήμερα και έτσι πορεύομαι. Με αυτές τις αρχές θα προσπαθήσω να δώσω και τις δικές μου απαντήσεις, αν και θα προτιμούσα ένα ζωντανό διάλογο, μέσα από τον οποίο θα προέκυπταν περισσότερο ενδιαφέρουσες απόψεις.

  1. Η έλλειψη αυτοκριτικού διαλόγου και η μονομανία κάποιων πολιτικών, οδήγησε στην διά των-όπλων εξεύρεση λύσης σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Γιατί σημαδεύουμε με όπλα, κι όχι με το οξυγόνο του ειλικρινούς λόγου;
  2. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα νοσεί, αλλά παραδόξως δεν αλλάζει. Πόσο ευθυνόμαστε γι΄αυτό;
  3. «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων  που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλάβει με την βία» άρθρο 120, ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος της Ελλάδας.
  4. Η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και η σιωπηρή κατάργηση εργασιακών κατακτήσεων, είναι πτυχές που παραμένουν ατιμώρητες. Η ατιμωρησία συνιστά βίαιη κατάλυση του Συντάγματος;
  5. 4) Οι ιδεολογίες στην Ελλάδα, λειτούργησαν σωστά ή ήταν απλώς μια επίφαση;
  6. Η χρηματοδότηση των Ελληνικών κομμάτων, τέτοιων κομμάτων, έχει νόημα να συνεχίζεται, όταν τα ποσά που πηγαίνουν σε ομάδες ανθρώπων που «δεν τα τιμούν», στερούν το το κοινωνικό σύνολο από πολύτιμους πόρους;
  7. «Οι αγανακτισμένοι πολίτες» είναι η επιστροφή των νέων κυρίως ανθρώπων στο πολιτικό σκηνικό ή μια ύστατη κοινωνική κραυγή;
  8. Το σύγχρονο αποτύπωμα της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη, ποιό είναι;
  1. Ποιοι είναι αυτοί οι «πολιτικοί» που κάθε φορά αιματοκυλούν τον πλανήτη; Αυτοί που θέλουν να κυριαρχήσουν και να επιβάλλουν έτσι, τη δική τους θέση και άποψη για το μέλλον του κόσμου.
    Ο στόχος κάθε πολέμου είναι η απόκτηση τμήματος του παγκόσμιου πλούτου και αυτό ασφαλώς δεν γίνεται με άλλο τρόπο παρά μόνο δια των όπλων. Έχετε ακούσει κανέναν υποψήφιο κατακτητή να λέει στους λαούς, των οποίων ο πλούτος τον ενδιαφέρει, «θέλω τα πλούτη σας μην αντισταθείτε»; Όχι βέβαια!
    Το επιτυγχάνουν συνειδητά, με κάθε τρόπο όπως υποστηρίζοντας εμφυλίους πολέμους, που σαν αποτέλεσμα έχουν θάνατο, φτώχια αρρώστια και αποδήμηση των κρατών. Τότε εμφανίζονται, ως «σωτήρες», οι κατακτητές.
    Η μόνη αλήθεια που μπορεί να αναζητήσουμε, είναι η αλληλεγγύη των λαών και η αγάπη των ανθρώπων
  2. Η λέξη  «σύστημα» σημαίνει κάτι που αποτελείται από δυο και πάνω συστατικά.
    Το «πολιτικό σύστημα» λοιπόν έχει τουλάχιστον δυο συνιστώσες, η μια είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί και η άλλη είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
    Αυτό το σύστημα εξαρτάται, υπάρχει, διαιωνίζεται, βελτιώνεται ή χειροτερεύει, ανάλογα κάθε φορά με τη στάση και τη συμπεριφορά αυτών που το αποτελούν.
    Το πολιτικό μας σύστημα λοιπόν είναι η δική μας εικόνα, και στις δύσκολες ώρες, αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο και τότε αρχίζει να εμφανίζεται και το μέγεθος της ευθύνης μας.
    Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που ψηφίζουμε ανάλογα με τα προσωπικά μας συμφέροντα;
    Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που ανεβάζουμε στην εξουσία εκείνους που μας υπόσχονται διορισμούς, αφορολόγητα αγαθά, απαλλαγή από φόρους και όλα όσα μας επιτρέπουν να δουλεύουμε ελάχιστα, να εισπράττουμε πολλά και να ξοδεύουμε περισσότερα απ? όσα βγάζουμε;
    Θέλουμε κοινωνικές παροχές υψηλού επιπέδου για όλους, παιδεία, πολιτισμό, αθλητισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συντάξεις, αρκεί να πληρώνουν οι άλλοι για μας.
    Όταν όμως τα πράγματα φτάσουν σε οικονομικό αδιέξοδο στη χώρα, τα βάζουμε με τον εύκολο στόχο, τους πολιτικούς και δεν σκεπτόμαστε τη δική μας ευθύνη στο σύστημα.
    Οι πολιτικοί λοιπόν και κατ? επέκταση το πολιτικό σύστημα νοσεί όσο εμείς του επιτρέπουμε με τη συμπεριφορά μας και τη συμμετοχή μας σ? αυτή τη νοσηρότητα.
    Πιστεύω λοιπόν ότι, από εμάς εξαρτάται και μόνο από μας η ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος.
    Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι οι πολιτικοί είναι η δική μας προβολή σ? αυτό το περιβάλλον
  3. Η ατιμωρησία είναι παράβαση μιας βασικής συνταγματικής αρχής ασφαλώς, όμως αυτή καθ? αυτή δεν αποτελεί κατάλυση του Συντάγματος, όπως νομίζω ότι το εννοείται.
    Το σημερινό άρθρο 120, ήταν πριν από τη δικτατορία του 1967, το 114. Τα γεγονότα του 1965 πραγματικά κατέλυσαν βασικές αρχές, όπως είναι το ίδιο το πολίτευμα, με τα γνωστά επακόλουθα και την επιβολή της χούντας.
    Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι υποχρέωση μας να αγωνιστούμε για όλα όσα αντισυνταγματικά συμβαίνουν.
    Τα διάφορα παραδείγματα που παραθέτετε δεν έχουν όλα την κάλυψη μιας συνταγματικής επιταγής αλλά κάποιων νόμων που εξασφαλίζουν την ισονομία, την ισοπολιτεία, που αποτελούν και τη πεμπτουσία της Δημοκρατίας και του πολιτεύματος μας.
    Εκείνο που είναι βέβαιο είναι το γεγονός ότι καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν καταλύει, έστω και μια συνταγματική αρχή.
    Η τιμωρία, στην οποία και αναφέρεστε είναι υπόθεση της Δικαιοσύνης, η οποία όπως γνωρίζεται είναι «τυφλή», όσο και αν υπάρχουν εγγενείς δυσχέρειες και χρονοβόρες διαδικασίες, στο τέλος αποδίδεται δίκαια.
  4. Ο εικοστός αιώνας  ήταν ο αιώνας των επαναστάσεων, αλλαγών αλλά και ανατροπών στην παγκόσμια κοινωνία.
    Είδαμε ιδεολογίες να παράγονται, να υιοθετούνται, να «εφαρμόζονται» και να καταρρέουν.
    Λόγω ιδεολογιών κηρύχθηκαν πόλεμοι στο πεδίο της μάχης αλλά και «ψυχροί» πόλεμοι, που χώρισαν τους λαούς και ύψωσαν τείχη απομόνωσης.
    Οι ιδεολογίες στην Ελλάδα είχαν και έχουν τις ίδιες αδυναμίες, όπως και παγκοσμίως.
    Η παραγωγή μιας ιδεολογίας παράγεται από ανθρώπους με βάση τα ιδανικά τα πιστεύω και τις αρχές. Ως παράγωγα όμως ατελών όντων είναι και αυτές ατελείς.
    Αν θέλετε να απομονώσουμε κάποια ιδεολογία και να εξετάσουμε αν λειτούργησε σωστά ή κατ? επίφαση, να το κάνουμε, αλλιώς μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν δυο κυρίαρχες, ο φασισμός και η δημοκρατία.
    Ζήσαμε δυστυχώς χούντα και δικτατορίες δηλαδή τον φασισμό αλλά ζήσαμε και ζούμε ευτυχώς τη Δημοκρατία.
    Κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες και απαιτήσεις, οι οποίες διαμορφώνουν και προσαρμόζουν τα διάφορα ιδεολογικά μοντέλα στη νέα εποχή.
    Ποια ιδεολογία μιλούσε πριν 60 χρόνια για οικολογία; Ποια για τα σκουπίδια που περιβάλλουν τον πλανήτη;
    Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι οι πόλεμοι σήμερα δεν θα διεξάγονται μόνο στο πεδίο της μάχης αλλά θα γίνονται μέσω των «οίκων αξιολόγησης» στο πεδίο των χρηματοοικονομικών, αναίμακτα μεν, αλλά με περισσότερα θύματα δε;
    Και δεν θεωρώ πια, ότι υπάρχουν στεγανά στη δημοκρατία και μέσα σε ιδεολογίες που πιστεύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα, αν δεν παραβιάζονται βασικές αρχές όπως είναι η συμμετοχή, η ισονομία, ισοπολιτεία, η ελευθερία της άποψης και του λόγου, η προστασία του περιβάλλοντος, η αλληλεγγύη και γενικά η ισότητα των πολιτών (τα παρέθεσα έτσι χωρίς ιεράρχηση).
  5. Ειλικρινά δεν κατανοώ την απαξίωση σας στα κόμματα. Τι θα προτιμούσατε να μην υπάρχουν; Αναφέρεστε σε «τέτοια κόμματα». Μα τα κόμματα είμαστε εμείς. Εμείς τα αποτελούμε, εμείς είμαστε τα μέλη τους και εμείς τα ψηφίζουμε.
    Όπως, ίσως θα θυμάστε, η χρηματοδότηση των κομμάτων ήταν γενική απαίτηση όλων όσων σκέπτονταν δημοκρατικά και απαιτούσαν την απεξάρτηση τους από οικονομικούς παράγοντες μέσα και έξω από τη χώρα. Αυτό είναι μια κατάκτηση της δημοκρατίας για την ανεξαρτησία της πολιτικής ζωής από τα διάφορα συμφέροντα.
    Αν πρέπει να μειωθεί το ποσό και να ακολουθήσει την πορεία λιτότητας της χώρας, αυτό βέβαια θα ήταν όχι μόνο επιθυμητό αλλά και απαιτητό. Θα συμφωνούσα μόνο σ? αυτό.
    Εμείς βέβαια εκείνο, που οφείλουμε να καταγγείλουμε είναι το πελατειακό κράτος, των κομμάτων που δημιούργησαν και εξακολουθούν σε ένα βαθμό να συνεχίζουν. Αυτό πρέπει να πατάξουμε και μαζί μ? αυτό την άνιση μεταχείριση των πολιτών και την άνιση συμμετοχή του στα βάρη.
  6. Oύτε το ένα, ούτε το άλλο, πιστεύω.
    Αυτή η διαμαρτυρία των «αγανακτισμένων πολιτών» όπως καθιερώθηκε να λέγετε, δεν έχει  καν ιδεολογικά χαρακτηριστικά, ούτε ομοιομορφία στις θέσεις, στα αιτήματα και στο στόχο. Υπάρχει μια ποικιλία. Κάποιοι απ? αυτούς, και όχι οι περισσότεροι, «κατεβαίνουν στους δρόμους» για πρώτη φορά, όπως και οι ίδιοι δηλώνουν.
    Είναι όλοι, οι ασθενείς κρίκοι της κοινωνίας μας, όσοι βίαια έχουν χτυπηθεί από την λιτότητα και την οικονομική συγκυρία, αλλά και κάποιοι άλλοι που φοβούνται το μέλλον και ασφαλώς και νέοι άνθρωποι οι οποίοι θίγονται περισσότερο απ? όλους από αυτή τη κατάσταση. Μακάρι να είναι μια αφορμή για να ασχοληθούν οι νέοι με την πολιτική, επειδή μέχρι σήμερα η συμμετοχή τους ήταν μικρή και αμελητέα. Δικό τους είναι το μέλλον, δική τους και η συμμετοχή αλλά να γίνει δική τους και η απαίτηση για τομές και παρεμβάσεις στο κοινωνικό σύστημα, στη παραγωγή και στην αξιοποίηση του εθνικού πλούτου.
  7. Δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως την ερώτηση σας, επειδή στο παγκόσμιο χάρτη κάθε χώρα ανάλογα  με τη προσφορά της, ανά τους αιώνες, έχει δημιουργήσει ένα ίχνος και μια θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
    Κάποιοι λαοί έχουν περάσει στην ιστορία για τον πολιτισμικό τους θησαυρό, κάποιοι για τις πολεμικές αρετές τους, κάποιοι άλλοι για την πειθαρχία τους και βέβαια κάποιοι για τα πλούτη και την επιβολή τους στους υπόλοιπους, οι επονομαζόμενοι «πλανητάρχες».
    Το σύγχρονο αποτύπωμα μας, εκτός από την οικονομική του συνιστώσα, δεν έχει τροποποιηθεί, προς τα αρνητικά, στη σημερινή εποχή.
    Σαν Ελλάδα, δεν παύσαμε να είμαστε από τους πρώτους στη δημιουργία και παράδοση του πολιτισμού, των γραμμάτων, των τεχνών και της δημοκρατίας.
    Ακόμη δεν παύσαμε να έχουμε μια στρατηγική θέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Είμαστε τόσο ένας σύνδεσμος όσο και μια διαχωριστική γραμμή.
Προηγούμενο άρθροΚυβέρνηση καταστολής, πρωθυπουργός σε απόγνωση
Επόμενο άρθροΔιαδρομές απόψεων (απαντήσεις)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.