Στους οξυμένους καιρούς που διανύουμε, ο διάλογος και η αναζήτηση λύσεων στην καταιγίδα των σύγχρονων προβλημάτων, έχουν πάρει διαστάσεις απρόβλεπτες. Με το βλέμμα στην ευθύνη που απορρέει από αυτή την προσπάθεια, παραθέτω προς το αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας μια σειρά ερωτήσεων και αποριών, σε 5 θεματικές ενότητες, τις οποίες και απευθύνω προς τους 4 αρθρογράφους που δέχτηκαν να συμμετάσχουν και να εκθέσουν τις απόψεις τους.
Ο προβληματισμός είναι φυσικά κοινός και δεν εξαντλείται σε αυτές τις ενότητες. Ελπίζω και εύχομαι, μέσα από αυτή την προσπάθεια, να καταθέσουμε κάτι από την ψυχή μας και να φανούμε χρήσιμοι.
- Η έλλειψη αυτοκριτικού διαλόγου και η μονομανία κάποιων πολιτικών, οδήγησε στην διά των-όπλων εξεύρεση λύσης σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Γιατί σημαδεύουμε με όπλα, κι όχι με το οξυγόνο του ειλικρινούς λόγου;
- Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα νοσεί, αλλά παραδόξως δεν αλλάζει. Πόσο ευθυνόμαστε γι΄αυτό;
- «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλάβει με την βία» άρθρο 120, ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος της Ελλάδας.
- Η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και η σιωπηρή κατάργηση εργασιακών κατακτήσεων, είναι πτυχές που παραμένουν ατιμώρητες. Η ατιμωρησία συνιστά βίαιη κατάλυση του Συντάγματος;
- 4) Οι ιδεολογίες στην Ελλάδα, λειτούργησαν σωστά ή ήταν απλώς μια επίφαση;
- Η χρηματοδότηση των Ελληνικών κομμάτων, τέτοιων κομμάτων, έχει νόημα να συνεχίζεται, όταν τα ποσά που πηγαίνουν σε ομάδες ανθρώπων που «δεν τα τιμούν», στερούν το το κοινωνικό σύνολο από πολύτιμους πόρους;
- «Οι αγανακτισμένοι πολίτες» είναι η επιστροφή των νέων κυρίως ανθρώπων στο πολιτικό σκηνικό ή μια ύστατη κοινωνική κραυγή;
- Το σύγχρονο αποτύπωμα της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη, ποιό είναι;
