«Η χώρα διήρχετο μιαν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου εις το οποίον είχεν εισέλθει. Από μακρού χρόνου η αδυναμία συνεννοήσεως μεταξύ των υπευθύνων πολιτικών παραγόντων είχεν δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα από την εκτροπή των εθνικών εκλογών. Αι ημέτεραι δυνάμεις των τραπεζιτών δεν θα μπορούσαν παρά να επέμβουν στην κρίσιμη αυτή στιγμή κατά την οποία ο λαός πιθανόν να έκανε κακό εις τον εαυτό του».
Το ανωτέρω, υποθετικό, διάγγελμα της εθνικής συγκυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛάΟΣ, θα μπορούσε να αντικαταστήσει την μακρόσυρτη ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων του τραπεζίτη πρωθυπουργού μας.
Όταν, σύμφωνα, με τους συγκυβερνώντες η «Πατρίς», το «Έθνος», η «Ελλάδα» κινδυνεύουν από την αναβάπτιση της «πληγωμένης» λαϊκής κυριαρχίας, στην ελεύθερα εκφρασμένη βούλησης του λαού, τότε η τήρηση του Συντάγματος και η περιφρούρηση της Δημοκρατίας «εναπόκειται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» (άρθρο 120 του Συντάγματος). Των Ελλήνων, που δεν θεωρούν ως «πατρίδα» τους τις τράπεζες, ελληνικές ή ξένες και «πατριωτικό καθήκον» την θυσία του λαού και της περιουσίας του στο βωμό της αποπληρωμής επαχθών δανείων.
