Ο Καλλικράτης αποτελεί πλέον νόμο του κράτους. Οι όποιες, θετικές ή αρνητικές, επιπτώσεις του στους δήμους θα αρχίσ0υν να διερευνώνται από την πρώτη του 2011.
Ανεξάρτητα από τη άποψη που έχει κάποιος για το νόμο, μια ολοκληρωμένη αποτίμησή του δεν μπορεί να γίνει πριν παρέλθει η πρώτη δημοτική περίοδος εφαρμογής του, η οποία καθορίζεται πενταετής. Καλό 2016 δηλαδή.
Τολμώ να πω ότι το αποτύπωμα του Καλλικράτη στην πολιτική ζωή των δήμων άρχισε να γίνεται ορατό πολύ πιο νωρίς απ΄ ότι θα περίμενε κανείς.
Η προεκλογική περίοδος, που άτυπα, στην περιοχή μας έχει ήδη αρχίσει, δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά όλων των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.
Η ενοποίηση δήμων με διαφορετικό μέγεθος, όπως αυτή της μικρής Εκάλης, με τη μικρομεσαία Νέα Ερυθραία και τη μεγάλη Κηφισιά, εκ των πραγμάτων αφαιρεί τη δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες των μικρότερων δήμων να έχουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Επιδρά αρνητικά στις τοπικές συλλογικότητες των μικρών δήμων (πολιτικές κινήσεις και παρατάξεις) οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επηρεάσουν το πολιτικό σκηνικό, αφού η επιρροή τους σε επίπεδο νέου δήμου μικρή και ο νέος νόμος δεν τους επιτρέπει την καθαρά τοπική εκπροσώπηση.
Το πιο πιθανό είναι οι τοπικές κινήσεις να διαλυθούν, ιδίως αυτές που αποτελούσαν φορείς στήριξης προσωπικών φιλοδοξιών και όχι χώρους διάδοσης αξιών και ιδεών ή προάσπισης συγκεκριμένων τοπικών συμφερόντων.
Τα διαλυτικά φαινόμενα που εμφανίζονται στις δύο μεγαλύτερες παρατάξεις του δήμου μας (Πανερυθραϊκή Ενότητα, Συνεργασία) αποδεικνύουν τον παραπάνω ισχυρισμό.
Παραμονές των εκλογών είναι δύσκολο να δημιουργηθούν νέες συλλογικότητες αφού απουσιάζει η επικοινωνία όλα τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα στους πολίτες των τριών δήμων.
Ως φαίνεται, είναι η χρυσή ευκαιρία των κομματικών μηχανισμών, κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων και των ισχυρών τοπικών παραγόντων της Κηφισιάς, να αξιοποιήσουν τη ευκαιρία για να εκφράσουν ενοποιητικά τοπικές συλλογικότητες και παράγοντες, που τα προηγούμενα χρόνια, για τον ένα ή άλλο λόγο, είχαν γυρίσει την πλάτη στους παραδοσιακούς κομματικούς συνδυασμούς και τα κομματικά χρίσματα.
Σε μια περίοδο έντονης πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης λόγω της οικονομικής κρίσης, θα είναι άδικο για τις τοπικές συλλογικότητες να στοιχηθούν κάτω από κομματικές σκοπιμότητες.
Ο «Καλλικράτης» θα οδηγήσει τους δήμους στη συγκέντρωση αντί στην αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων, στην ενίσχυση των κάθε είδους κονκλαβίων αντί στη συμμετοχή των πολιτών, στην απαξίωση της δημοκρατίας, στην ενίσχυση του παραγοντισμού, στην αδιαφάνεια για τα κοινά και την απομάκρυνση του πολίτη από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Αν στην προ-Καλλικράτη εποχή οι αυτόνομες τοπικές συλλογικότητες έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στην διατήρηση ζωντανής της ιδέας για μια αυτοδιοίκηση των πολιτών, ένα δήμο ως τοπική λαϊκή εξουσία και όχι αποκεντρωμένη υπηρεσία του κράτους, στην «Καλλικράτεια εποχή» ο ρόλος αυτών των συλλογικοτήτων καθίσταται υποχρεωτικός.
Αποτελούν το αναγκαίο μέσο αντίστασης στην λογική οι θεσμοί ν΄ αντικαθίστανται με λογιστικές υπηρεσίες, η κοινωνικές υποδομές να υπολογίζονται ως δαπάνη και οι πολίτες ως πελάτες και ψηφοφόροι. Αποτελούν τη μόνη πρόταση που μπορεί να θέσει στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης προγράμματα για τις ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της.
