Δυστυχώς!…

Οι ποδηλατόδρομοι είναι το μεγάλο θύμα της άστοχης πολιτικής της σημερινής διοίκησης του Δήμου.
Η πρωθύστερη και χωρίς άλλες υποδομές κατασκευή τους, έχει οδηγήσει τους κατοίκους αυτής της πόλης σε μια καθημερινή σύγκρουση με όλους τους υπεύθυνους και με τους ίδιους τους ποδηλατόδρομους, δυστυχώς.
Έτσι, μια υποδομή εναλλακτικής κίνησης ακόμα και φυσικής άσκησης των κατοίκων θα απαξιωθεί από την κακή εφαρμογή τους.
Ήδη έχουν «μισηθεί» οι ποδηλατόδρομοι από θιγόμενους για διάφορους λόγους πολίτες, που ζουν ή εργάζονται σε όμορες ή εφαπτόμενες με αυτούς περιοχές.
Όλη αυτή η υπέρμετρη αναστάτωση σε μια πόλη με δυσεπίλυτα προβλήματα κυκλοφορίας και στάθμευσης θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν η προτεινόμενη λύση ακολουθούσε απλούστερες και δοκιμασμένες μελέτες, οι οποίες με λιγότερο κόστος και λιγότερη αναστάτωση, θα έδιναν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Δηλαδή, μια απλή διαπλάτυνση και αναμόρφωση των πεζοδρομίων για την δυνατότητα υποδοχής των ποδηλάτων θα ήταν η προσφορότερη λύση και μάλιστα με διπλά θετικό αποτέλεσμα. Και την ανακατασκευή των κάκιστων πεζοδρομίων και την λειτουργία ποδηλατοδρόμων θα είχε πετύχει. Είναι η λύση που εφαρμόζεται, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις.
Εδώ η κατασκευή τους γίνεται πρόχειρα με ανύπαρκτες μελέτες εφαρμογής, παρά την υποστήριξη του αντίθετου από τους ιθύνοντες. Εκείνο που όμως είναι βέβαιο είναι ότι ακόμα και αν υπάρχουν δεν χρησιμοποιούνται από τους κατασκευαστές και επιβλέποντες του έργου.
Απόδειξη αυτής της προχειρότητας είναι τα σημεία προσαρμογής των υπαρχόντων πεζοδρομίων και των νέων ποδηλατοδρόμων. Είναι τόσο κακότεχνα, που ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορεί να το διαπιστώσει. Και να ήταν μόνο αυτό! Το σπουδαιότερο πρόβλημα των συγκεκριμένων κακοτεχνιών είναι η επικινδυνότητα τους για τους πεζούς. Είναι «πλέον ή βέβαιον» ότι οι έντονες καιρικές συνθήκες θα αποκαλύψουν τις αδυναμίες κατασκευής τους και της κακή τους ποιότητα.
Ανύπαρκτη, ακόμη, είναι η οποιαδήποτε μελέτη κυκλοφοριακών ρυθμίσεων κατά τη διάρκεια κατασκευής του έργου. Με αποτέλεσμα οι περίοικοι των έργων και όχι μόνο, να περιφέρονται απελπισμένοι και εξοργισμένοι μέχρι να βρουν ένα δρόμο να φτάσουν στο σπίτι τους, αφού ως μόνες σημάνσεις χρησιμοποιούνται τα απαγορευτικά.
Θα σας εξομολογηθώ μια πρόσφατη δική μου εμπειρία.
Το Σάββατο, γύρω στις δέκα το πρωί, έφυγα από το σπίτι μου για τις καθιερωμένες Σαββατιάτικες δουλειές. Τέλειωσα γύρω στις τέσσερις το απόγευμα. Ακολούθησα την μια από τις δυο νόμιμες κατευθύνσεις για το σπίτι μου, την οδό Έλλης. Όταν έφτασα δέκα μέτρα πριν από την είσοδο του γκαράζ μου διαπίστωσα ότι ήταν αδύνατη η πρόσβαση. Ο εργολάβος είχε κλείσει το δρόμο με προκατασκευασμένα τμήματα κρασπέδων από μπετόν και κόκκινο πλαστικό πλέγμα. Απέναντι μου, επί της οδού Παπανδρέου, η πρόσβαση μέσω της οδού Παπαφλέσσα, ήταν κλειστή με ένα μηχάνημα έργου. Επιχείρησα να προσεγγίσω μέσω της οδού Παπανδρέου από την άλλη πλευρά. Όταν έφτασα διαπίστωσα ότι ήταν κλειστή με τον ίδιο τρόπο δηλαδή με στοιχεία μπετόν, που δεν φαίνονται επειδή είναι χαμηλά, αν δεν φτάσεις κοντά.
Εξοργίστηκα, τέσσερις δρόμοι οδηγούν στο σπίτι μου και οι τέσσερεις ήταν χωρίς λόγο κλειστοί.
Κανένα έργο δεν ήταν σε εξέλιξη και ήταν η περιοχή σχεδόν όπως την άφησα το πρωί πριν φύγω. Ποιος ο λόγος του αποκλεισμού και μάλιστα και από τις τέσσερις πλευρές;
Είναι γεγονός ότι μου είχαν κάνει την τιμή να έχουν αποκλείσει μόνο την δική μου είσοδο στο γκαράζ, ενώ δεν υπήρχε απολύτως κανένας λόγος. Ίσως θέλανε να δοκιμάσουν την αντοχή και ανοχή μου. Δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι οφείλεται σε αδιαφορία και ανικανότητα κατασκευαστών και επιβλεπόντων.
Όμως, δεν μπορώ να πω! Όταν έφτασα στο σπίτι μου μετά από «περιπλάνηση» αρκετής ώρας, τόσης όσης χρειαζόταν για να λιώσουν τα παγωτά που είχα στο αυτοκίνητο, βρήκα στην είσοδο κολλημένο με σελοτέιπ ένα χαρτί που έγραφε:
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΑΠΌ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗ
Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΓΚΑΡΑΖ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Λ.Χ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ Α.Τ.Τ.Ε.Ε.
Όπως καταλαβαίνετε έγινα ακόμα πιο έξαλλη.
Μας κορόιδευαν!
Πότε είναι αυτό το «από ΑΥΡΙΟ», αφού δεν υπήρχε ημερομηνία και αν δεχθούμε ότι αφορούσε στην επόμενη μέρα, ήταν Κυριακή.
Ήδη δούλεψαν το Σάββατο, όπως κάθε Σάββατο από τότε που ξεκίνησαν, αδιαφορώντας για την δική μας ηρεμία θα δούλευαν και Κυριακή;
Αν όχι, γιατί έπρεπε να ταλαιπωρηθούμε δυο ακόμη ημέρες μέχρι την Δευτέρα;
Η απάντηση είναι απλή αδιαφορούν για τον πολίτη. Σε ερώτηση μου, μάλιστά, προς τους υπεύθυνους για πόσο καιρό θα είμαστε αποκλεισμένες τόσες οικογένειες, μου απάντησε «για δέκα μέρες».
Αν είναι δυνατόν! Ούτε ασθενοφόρο, ούτε πυροσβεστικό μπορεί να προσεγγίσει. Θεώρησα την απάντηση προκλητική.
Ρώτησα για το χρονοδιάγραμμα, το οποίο όφειλαν να έχουν στις περιπτώσεις που κλείνουν εισόδους, τουλάχιστον. Όμως «απορία ψάλτου, βηξ». Μόνο που δεν γέλασαν με την απαίτηση μου.
Όσον αφορά στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ζήτησα μου απάντησαν ψυχρά ότι «δεν απαιτείται»!
Εκείνο που ξέρω είναι ότι όλη η περιοχή των έργων υπέφερε και υποφέρει από σκόνη, θόρυβο και καυσαέριο που εκλύεται από τα μηχανήματα του έργου.
Η κυκλοφοριακή ασφυξία και το αλαλούμ έχει φτάσει στο κατακόρυφο.
Οι διενέξεις, μέχρι ξυλοδαρμού, μεταξύ των κατοίκων, στους γύρω δρόμους για μια θέση πάρκινγκ είναι καθημερινό φαινόμενο.
Όσον αφορά στα αποπερατωμένα τμήματα ποδηλατοδρόμων, έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για παρκάρισμα, κυρίως από τα αυτοκίνητα τύπου τζιπ, μια ένδειξη της πρωθύστερης επιλογής του έργου, χωρίς τις απαιτούμενες υποστηρικτικές υποδομές.
Ακόμα θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η επιλογή κατασκευής ποδηλατοδρόμων σε ανηφορικές διαδρομές είναι, αν μη τι άλλο, ανεπιτυχής και μάλλον άχρηστη, εκτός αν κατασκευάζονται για αγώνες ποδηλασίας μεγάλης δυσκολίας.
Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, άκουσα έξω από το σπίτι μου ένα τρομερό θόρυβο. Ακολούθησαν φωνές, βγήκα στο μπαλκόνι. Ένα αυτοκίνητο είχε πέσει με φόρα επάνω στα «οχυρωματικά έργα» του εργολάβου, που χωρίς τους φανούς σήμανσης που αναβοσβήνουν, έγιναν στην κυριολεξία φονικά μέσα.
Πανικοβλήθηκε ο οδηγός και στη τρομάρα του προσπάθησε να φύγει με την όπισθεν, σε ένα τμήμα του δρόμου διακοσίων περίπου μέτρων με παρκαρισμένα αυτοκίνητα εκατέρωθεν, με αποτέλεσμα να χτυπήσει κάποια από αυτά.
Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε όλο το βράδυ. Τα αυτοκίνητα έφταναν στο «οδόφραγμα» και μετά υποχρεωτικά γύριζαν πίσω. Φταίγανε οι οδηγοί ή η πλημμελής σήμανση;
Είπαμε: «ναι στους ποδηλατοδρόμους!». Όχι όμως στη χειρότερη μέχρι σήμερα εφαρμογή τους.
Εκείνο, τέλος, που δεν χωράει ο νους μου, είναι το πρωτοφανές γεγονός, να επιτρέπει η διοίκηση του δήμου, την κατάληψη δημόσιου χώρου από ιδιώτες, όταν μάλιστα τώρα με την κατασκευή των ποδηλατοδρόμων, της δίδεται η ευκαιρία να το εντάξει στην μελέτη.
Σε παρατήρηση μου, μάλιστα, στο Δημοτικό Συμβούλιο για αυτό το γεγονός, εισέπραξα την απάντηση από τα χείλη της Δημάρχου: «Γιατί; Δεν πειράζει, το έχουν κάνει πράσινο, και εμείς πράσινο δεν θα το κάνουμε; Το ίδιο είναι»
Όχι δεν είναι το ίδιο!
Είναι περιφραγμένοι ή επιμελώς διαμορφωμένοι χώροι έτσι ώστε να είναι απροσπέλαστοι από τους πολίτες.
Αυτή και μόνο η παραδοχή της δημάρχου, αποτελεί ποινικό αδίκημα, επειδή συνειδητά και όχι εν αγνοία της, υποθάλπει αυτή την καταπάτηση κοινόχρηστων χώρων, προφανώς προς εξυπηρέτηση των ημετέρων.
Ας φροντίσει η διοίκηση για την αποκατάσταση αυτών των παρανομιών χωρίς χρονοτριβή.
Η πόλη έχει ανάγκη από τους κοινόχρηστους χώρους της και δεν της περισσεύει ούτε μέτρο.
Ας καταλάβει η διοίκηση ότι η τακτική του «δε βαριέσαι» και των χαριστικών πράξεων, των ρουσφετιών και της προσπάθειας επιβολής των δικών της «θέλω» μέσω της τεχνητής πλειοψηφίας που διαθέτει, είναι απαράδεκτη.
Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε υποβάθμιση της πολιτικής ζωής της πόλης και σε προσβολή της πλειοψηφίας των κατοίκων της.
«Επιμένω να διηγούμαι και μάλιστα πολύ ωμά,
πράγματα που τα ξέρετε όλοι» 1

«Και ό,τι λέω το εκφέρω
με το στόμα των παιδιών μας»2

____________
Μανόλη Αναγνωστάκη «ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ»
Παναγιώτη Καρακούλη «ΜΑΖΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ»