Δεν είχα την ευκαιρία τελευταία να παρακολουθήσω όπως συνηθίζω, τα δημοτικά συμβούλια, ιδιαίτερα αυτά που περιείχαν το θέμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ».
Ωστόσο, διαβάζοντας τα αποσπάσματα των τοποθετήσεων μελών του δημοτικού συμβουλίου όπως τα κατέγραψε η εφημερίδα, ένοιωσα για κάποια που διάβασα έντονη ερυθρίαση, όχι μόνο για ένα, αλλά για περισσότερα συναισθήματα.
Αντί να ζητάμε τρόπους και έτοιμες λύσεις, που θα μας κάνουν να ξεφύγουμε μέσω «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» από τη μιζέρια της στενής παρέας και τους καταφερτζήδες, που ως κοινωνία μας εξαπατούν, είναι προτιμότερο να εργαστούμε μαζί, νέοι και ενήλικες, με εμπιστοσύνη και με αυτοπεποίθηση για το πως θα ξεφύγουμε από τη νοοτροπία έλλειψης ευαισθησίας, προχειρότητας, αφασίας, παραγωγικής ένδειας. Να δούμε την πόλη μας όπου ζούμε και θα ζήσουν οι επόμενες γενιές, αν όχι τα παιδιά μας, (μπορεί και να μην έχουμε), με αίσθημα ατομικής και κοινωνικής ευθύνης.
Εμείς είμαστε η λύση στα θέματα καθημερινότητας που μας ταλαιπωρούν.
Εμείς είμαστε η δύναμη και ο δρόμος της πολιτικής.
Εμείς είμαστε το όραμα της τοπικής μας ανάπτυξης.
Εμείς είμαστε το λίκνο της κοινωνικής μας δημιουργίας.
Εμείς είμαστε η εναλλακτική πρόταση και προοπτική του τόπου μας.
Εμείς είμαστε το σχέδιο διοίκησης και αυτοδιοίκησης και κανένας «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ή «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ».
Μπουχτίσαμε από δαύτα και με δαύτους.
Δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν σωτήρες έξω από εμάς για εμάς.
Είμαστε η εργατική τάξη στην πόλη και τη χώρα και είναι σωστή κατά τη γνώμη μου η άποψη που διατυπώνεται, ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αστική τάξη, αλλά κρατικοδίαιτοι μικροαστοί και αεριτζήδες πλούσιοι.
Είμαστε οι ίδιοι σωτήρες του εαυτού μας, της κοινωνίας μας, του τόπου μας ,της ίδιας της ανεξαρτησίας της χώρας μας.
Εμείς η εργατική τάξη, είχαμε από πάντα και έχουμε σήμερα φιλότιμο, με αυτό μεγαλώσαμε, με αυτό πορευόμαστε.
Δεχτήκαμε στο παρελθόν και δεχόμαστε σήμερα ξανά την επίθεση της άρχουσας τάξης όχι μόνο της κρατικοδίαιτης ελληνικής ή των «εταίρων μας» στην Ευρώπη, αλλά και της παγκόσμιας.
Ο «πόλεμος» που βιώνουμε δεν είναι δημοσιονομικός, είναι ταξικός, αντιλαϊκός, αντικοινωνικός, αντιαναπτυξιακός, είναι κερδοσκοπικός σε βάρος μας, ακριβώς γιατί η άρχουσα τάξη, μας θέλει εξαντλημένους, ανήμπορους να απολαμβάνουμε τον πλούτο που παράγουμε. Θέλει όλο τον πλούτο για τον εαυτό της.
Αντί να δεχτούμε τις αποφάσεις της, ας γίνουμε αλληλέγγυοι στις απόψεις, ας συνεννοηθούμε, ας συνεργαστούμε, ας δράσουμε για την ζωή μας, για την τάξη μας, για την πόλη μας.
Ας αντισταθούμε στα λαμόγια της πολιτικής, της οικονομίας, της ποιότητας ζωής που διαφεντεύουν την καθημερινότητά μας και μας πετούν βορά στους άπιστους, στους ψεύτες, στους κλέφτες, στους κερδοσκόπους, στους αιμοχαρείς.
Είμαστε άνθρωποι με όνομα και επώνυμο, δεν είμαστε αριθμοί, δεν είμαστε τζόγος. Είμαστε ψυχές, με συναισθήματα, με αξίες, με ευαισθησίες. Έχουν κάνει λάθος, δεν είμαστε το προϊόν κερδοφορίας τους. Όχι, δεν θα τους αφήσουμε να ρουφήξουν άλλο από το αίμα μας, θα τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν.
Μπορούμε να αντισταθούμε σήμερα και για να αντισταθούμε πρέπει να δράσουμε όλοι μαζί, γιατί αυτά τα πολλά και κυρίαρχα που μας ενώνουν, δεν αρνούνται τα δευτερεύοντα εκείνα, που μας θέλουν να είμαστε διαφορετικοί.
Η δικαιοσύνη είναι μαζί μας, η αλήθεια είναι μαζί μας, η ελπίδα είναι μαζί μας, η προοπτική του τόπου είναι μαζί μας. Γιατί να τους λιβανίζουμε τους διαβόλους?
Για να μας διαβολίζουν?
Μπορούμε να κάνουμε παραγωγικές μονάδες, έξω από τις κερδοσκοπίες τους και από τις υποσχέσεις των «προβλέψιμων» εκπροσώπων μας όλων των εποχών, όλων των σκοπιμοτήτων, που καθόρισαν χθες και καθορίζουν σήμερα τη ζωή μας.
Ας απομονώσουμε τώρα τα λαμόγια που λερώνουν το μέτωπο, προσβάλουν την τιμή και μειώνουν τις αξίες μας.
