Πριν λίγες μέρες ρεπόρτερς της τηλεόρασης μας μίλαγαν για τα τροχαία ατυχήματα που έχουν εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία.
Τα στοιχεία τους τραγικά.
Πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 18-44 ετών τα τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα.
Από το 1965-2000 μέσα σε 35 χρόνια έχουμε στην Ελλάδα περισσότερο από 75.000 νεκρούς και πιο πολλούς από 1.200.000 τραυματίες θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων
Σήμερα με: 10 νεκρούς 30 παραπληγικούς και 120 τραυματίες κάθε μέρα.
Καταφέραμε να κάνουμε ρεκόρ στην αύξηση θυμάτων από τα «τροχαία» και να μείνουμε μακράν μόνοι στην μακάβρια κορυφή του θανάτου και των τραυματισμών ενώ στη δεκαετία 1990 έως και 1999 η Ευρώπη πέτυχε μείωση των θυμάτων από «τροχαία» έως και 45%.
Στην πατρίδα μας δυστυχώς είχαμε αύξηση μέχρι και 60%.
Έχουμε λοιπόν 300 νεκρούς και 900 τετραπληγικούς και περισσότερους από 3600 τραυματίες τον μήνα. Τι φταίει άραγε;
Η έλλειψη συνείδησης του κινδύνου και των συνεπειών κατά την οδήγηση.
Είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον Έλληνα.
Υπεύθυνη βέβαια γι? αυτό είναι η ίδια η πολιτεία που δεν βελτιώνει την κυκλοφοριακή- συμπεριφορά- αγωγή του πολίτη.
Έρευνες μας δείχνουν ότι το 82% των ατυχημάτων συμβαίνουν με ταχύτητα λιγότερη των 60 Κm/h και σε απόσταση μικρότερη των 40 Κm από το σπίτι.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θυμάτων κυκλοφορίας (FEVR), μας λέει ότι αν χτυπήσουμε ένα πεζό ή ποδηλάτη με 60Km τότε ο κίνδυνος να τον τραυματίσουμε θανάσιμα είναι 85%.
Ενώ με 30 Κm αυτός ο κίνδυνος μειώνεται στα 5%
Βλέπουμε λοιπόν εδώ γιατί εμπλεκόμαστε σε δυστυχήματα (δημιουργώντας τραυματισμούς και θανάτους σε άμαχους πεζούς και ποδηλάτες αρχικά) με ταχύτητες μικρότερες από 60Κm. Μόνο αν οδηγούμε πολύ προσεκτικά και σιγά μπορούμε να περιορίσουμε σημαντικά την πιθανότητα να εμπλακούμε σε κάποιο πολύ σοβαρό τροχαίο ατύχημα.
Καμιά βιασύνη, πίεση επαγγελματική ή κοινωνική υποχρέωση, ραντεβού ή οποιαδήποτε καθημερινή μας δραστηριότητα δεν είναι σημαντικότερη από την ακεραιότητα και την ζωή των παιδιών μας, των συνανθρώπων μας και την δική μας.
Η τροχαία και η αστυνομία πρέπει να κάνει πρόληψη, δηλαδή να παρατηρεί, να ελέγχει και να αστυνομεύει τους πολίτες ιδιαίτερα στις κατοικημένες περιοχές όπου συντελούνται το 82% των τροχαίων.
Ενώ εκείνοι στήνονται στα Εθνικά Δίκτυα και βεβαιώνουν ασήμαντες παραβάσεις πολλές φορές, για είσπραξη χρημάτων βασικά.
Οι ζώνες ασφαλείας, το αλκοόλ, τα κράνη στους μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες, η έλλειψη παιδικών καθισμάτων, τα μωρά στις αγκαλιές, οι ταχύτητες, τα κινητά, το κάπνισμα του τσιγάρου, οι καφέδες, η μουσική στη διαπασών, η υπερβολική ανοησία δηλαδή είναι κάτι που πρέπει να αστυνομεύεται και να τιμωρείται γιατί κακά τα ψέματα «ο φόβος φυλάει τα έρμα» φίλοι μου.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πιο επικίνδυνη καθημερινή μας δραστηριότητα είναι η κυκλοφορία στους δρόμους, ως πεζοί, ποδηλάτες, μοτοσικλετιστές, οδηγοί αυτοκινήτων, επιβάτες αυτοκινήτων, συνεπιβάτες σε μοτοσικλέτες.
Δυστυχώς ένα τροχαίο είναι ο μοναδικός και καθημερινός τρόπος να κλείσει ένα σπίτι μέσα σε ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου.
Αφανίζεται ο ελληνικός πληθυσμός. Δυστυχία! Η ανασφάλεια και ο θάνατος παραφυλάει.
Οι δρόμοι, ο ασφαλτοτάπητας, σήμανση, οι λακκούβες, μπαριέρες, κλίσεις λάθος συντήρησης του οδικού δικτύου είναι μερικά από αυτά που πρέπει να κάνουν «σωστά» και με «σεβασμό» για τον άνθρωπο που κυκλοφορεί οι αρμόδιες υπηρεσίες (ΥΠΕΧΩΔΕ-ΝΟΜΑΡΧΙΕΣ και ΔΗΜΟΙ)
Αποτελέσματα των κακοτεχνιών, των λαθών, των επικίνδυνων κατασκευών και της αδιαφορίας για την οδική ασφάλεια είναι ένα τεράστιο μέρος των «τροχαίων» που μας «ταλανίζουν» όλα αυτά τα χρόνια.
Ευρωπαϊκή «οδηγία» προς τους Ευρωπαίους (συν)πολίτες τους αποτρέπουν να κάνουν με όχημα τουρισμό στην Ελλάδα γιατί η ανασφάλεια και ο θάνατος παραφυλάνε σε κάθε μέτρο των «επικίνδυνων» δρόμων μας.
Εμπόλεμη περιοχή θεωρείται η Ελλάδα από τους κατοίκους της Γηραιάς Ηπείρου.
Καθημερινά χάνονται ζωές και σκορπίζεται δυστυχία, εμφύλιος πόλεμος καθημερινά που μας αφανίζει. Είναι τραγικό γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς που σακατεύονται και αποδημούν είναι ΝΕΟΙ. Δεν έχουμε περιθώρια, όλα πρέπει να γίνουν άμεσα, σε λόγο δεν θα υπάρχει επάρκεια νέων.
Πρέπει λοιπόν όλοι να πιστέψουμε ότι το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η ζωή μας, και η ακεραιότητα της, καθώς κινδυνεύει να χαθεί χωρίς λόγο και προειδοποίηση μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου.
Ο Ιαβέρης κατά κόσμο Τάσος Μαρκουίζος ταλαντούχος οδηγός αγώνων αυτοκινήτου που αναγνωρίζεται για την κοινωνική του ευαισθησία και την μαχητικότητα που τον διέπει. Ιδρυτής της σχολής Ασφαλούς Οδήγησης έχει μοναδικό αντικείμενο την μετάδοση της βαθιάς γνώσης και συνείδησης σε όσους ενδιαφέρονται να γίνουν καλύτεροι
«Δεν υπάρχει τίποτε πιο δραματικό και τραγικό, από το να συνοδεύουν οι γονείς τα λατρευτά τους παιδιά, στην «τελευταία τους κατοικία» ή να τα βλέπουν ζωντανά μεν αλλά ανάπηρα, παραπληγικά και ανήμπορα για πάντα, σε μια σκοτεινή γωνιά του κελιού – τάφου, που έγινε το σπίτι τους μετά το «απίστευτο» και απρόσμενο τροχαίο. Δεν είναι λιγότερος ο πόνος βέβαια των ορφανών παιδιών, που οι γονείς τους χάθηκαν (ή ακρωτηριάσθηκαν) στην άσφαλτο, γιατί δεν κατάλαβαν ότι τα «τροχαία» δεν ξεχωρίζουν κανέναν και κτυπούν αδιάκριτα όσους κυκλοφορούν «μαζί τους» (χωρίς να τα «βλέπουν») στους δρόμους.
«Δεν θα συμβεί ποτέ σε εμάς» θα συμβεί μόνο στους άλλους. Δυστυχώς όμως όλοι είμαστε «εμείς και οι άλλοι» και αν δεν δείξουμε σεβασμό και φόβο θα έλεγα, για κάτι που πραγματικά εξοντώνει και καταστρέφει δεκάδες ζωές καθημερινά, είναι σίγουρο ότι το πιο «φρικτό», θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα και τότε θα είναι πολύ αργά για μετάνοιες και «άλλες» πια συμπεριφορές.
Από τον «πρώτο πολίτη» έως τον τελευταίο αυτής της «ανόητης» χώρας, θα έπρεπε να έχει γίνει πιστευτό ότι το μόνο πραγματικά ΕΘΝΙΚΟ μας ΘΕΜΑ, είναι αυτό που το αφήνουμε δυστυχώς να γιγαντώνεται πάνω στην «εχθρική» για την ζωή μας άσφαλτο. «Φτάνει πια»! Ιαβέρης. «Απόσπασμα από το βιβλίο του»
Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί πολλές φορές τα λόγια του με απέτρεψαν από ανοησίες και λάθη στην οδική μου συμπεριφορά. Επίσης με βοήθησε να αλλάξω τρόπο σκέψης και να καταλάβω ότι στα παιδιά μας δεν παίρνουμε ποτέ μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να εκπαιδευτούν. Τα παιδιά μας είναι η ίδια μας η ζωή.
qtl { position: absolute; border: 1px solid #cccccc; -moz-border-radius: 5px; opacity: 0.2; line-height: 100%; z-index: 999; direction: ltr; } qtl:hover,qtl.open { opacity: 1; } qtl,qtlbar { height: 22px; } qtlbar { display: block; width: 100%; background-color: #cccccc; cursor: move; } qtlbar img { border: 0; padding: 3px; height: 16px; width: 16px; cursor: pointer; } qtlbar img:hover { background-color: #aaaaff; } qtl>iframe { border: 0; height: 0; width: 0; } qtl.open { height: auto; } qtl.open>iframe { height: 200px; width: 300px; }
