Στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο της εφημερίδας έφτασαν σχεδόν ταυτόχρονα δυο ηλεκτρονικά μηνύματα. Το πρώτο, περιείχε τα στοιχεία από τη Διεθνή Έκθεση Ανταγωνιστικότητας 2009-2010 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Σύμφωνα με την Έκθεση «η Ελλάδα καταλαμβάνει την 71η θέση ανάμεσα σε 133 κράτη, ενώ πέρυσι βρισκόταν στην 67η. Μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 25η, ενώ χειρότερη επίδοση εμφανίζουν μονάχα η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε παγκόσμιο επίπεδο την ξεπερνούν σε επίδοση χώρες όπως η Αίγυπτος, η Κολομβία, το Καζακστάν και το Μαυροβούνιο! Υψηλότερα στην κατάταξη βρίσκεται και η ανταγωνίστρια Τουρκία, που φέτος είναι 61η, βελτιώνοντας κατά δύο θέσεις την παρουσία της στον κατάλογο. Στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης βρίσκεται η Ελβετία, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να χάνουν φέτος την πρωτοκαθεδρία τους και να υποχωρούν στη δεύτερη θέση».
Το δεύτερο ηλεκτρονικό μήνυμα ήρθε από τακτική συνεργάτιδα της εφημερίδας η οποία ήθελε να μάθε αν ίσχυε η παρακάτω πληροφορία, που επίσης της εστάλη με email:
«Η ΕΥΔΑΠ πρόκειται να προσλάβει 30 εργάτες. Με σχετική προκήρυξη ορίζει και τα προσόντα που πρέπει να συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι. Παρουσιάστηκαν άπειροι υποψήφιοι. Απ αυτούς έμειναν περίπου 300 άτομα τα οποία συγκεντρώνουν το σύνολο – την οροφή των (ας πούμε θεμιτών) κριτηρίων που έβαλε η επιχείρηση.
Απ΄ αυτούς τους 300, η ΕΥΔΑΠ θέλει να προσλάβει όμως μόλις 30 (1 στους10) και αποφάσισε να τους επιλέξει με την εξής μέθοδο: Οι φιναλίστ για τις θέσεις εργασίας θα συγκεντρωθούν σε έναν χώρο. Στον καθένα θα αναλογεί ένα άδειο βαρέλι, ένα φτυάρι, ένας σωρός αμμοχάλικο και από ένα μέλος της επιτροπής προσλήψεων εξοπλισμένο με χρονόμετρο. Με το σύνθημα του διευθυντή, την επίβλεψη των μελών της επιτροπής οι εργάτες θα ξεκινήσουν να γεμίζουν τα βαρέλια με το αμμοχάλικο…. Και όπως θα μαντέψατε ήδη…. νικητές θα αναδειχθούν αυτοί που θα γεμίσουν πρώτοι τα βαρέλια. Οι οποίοι αμέσως μετά θα παραλάβουν και το βραβείο τους από την … φιλάνθρωπο εταιρεία την πρόσληψή τους ως ανειδίκευτοι εργάτες της ΕΥΔΑΠ….»
Όσο κι αν μοιάζει με κακόγουστη φάρσα ή σαν προσπάθεια να πληγεί η διοίκηση ενός δημόσιου φορέα για προεκλογικά οφέλη, η πραγματικότητα είναι ότι το γεγονός είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Στην «ισχυρή και σύγχρονη Ελλάδα του 2009» εργαζόμενοι σε μια δημόσια επιχείρηση επιλέγονται με συνθήκες γερμανικού στρατόπεδου συγκέντρωσης. Ο πιο ισχυρός επιβιώνει.
Στην «ισχυρή και σύγχρονη Ελλάδα του 2009» βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανταγωνιστικότητα, γιατί δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν επιλέξει αντί να επενδύουν στον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής βάσης της χώρας (τεχνολογία, αναβάθμιση επαγγελματικών δεξιοτήτων, εκπαίδευση), να συμπιέζουν όσο μπορούν το εργατικό κόστος (καθήλωση αποδοχών, ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας) ανταγωνιζόμενοι χώρες όπως η Κολομβία (!!!), η Αίγυπτος (!!!) και υπό την απειλή να μας ξεπεράσει η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Το παράδειγμα της Ελβετίας ή των Σκανδιναβικών χωρών, όπου η υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας συνδυάζονται με υψηλές αμοιβές και κοινωνικές παροχές είναι εκτός ατζέντας της προεκλογικής περιόδου.
Παρακολουθώντας κάθε μέρα τόσο τις πρωινές ενημερωτικές(;) εκπομπές όλων των καναλιών (κρατικών και ιδιωτικών), όσο και τα βραδινά μονοθεματικά (παγκόσμια πρωτοτυπία) δελτία ειδήσεων, διαπιστώνεις ότι οι προσεχείς εκλογές στην Ελλάδα δεν γίνονται για να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας που επιδεινώθηκαν με την κρίση, αλλά για ν΄ αποδειχτεί αν θα κερδίσουν τα «προσωπικά πολιτικά τους στοιχήματα» ο εν ενεργεία πρωθυπουργός, ο επίδοξος πρωθυπουργός ή οι πολιτικοί εκείνοι που έχουν δει την πολιτική ως όχημα ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.
Ερωτήματα όπως «ποιός θα πληρώσει για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων;», «πως θα αντιμετωπιστεί η μάστιγα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής;», «πώς θα αντιμετωπιστεί το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας;», «πως θα στηριχτεί το δημόσιο σύστημα υγείας που καταρρέει;», «τι θα γίνει με την καταστροφή του περιβάλλοντος ιδίως στην Αττική μετά τις φωτιές;» είναι εκτός προεκλογικής ατζέντας διότι τον τηλεοπτικό χρόνο έχει καταλάβει η αγωνία για το τι θα κάνει ο Καραμανλής μετά τις εκλογές, αν οι δύο αντίπαλοι στο ντιμπέιτ θα είναι όρθιοι οι καθιστοί.
Προφανώς σκόπιμα.
Γιατί αν η θεματολογία ανοίξει τότε θα φανεί ότι οι διαφορές των δύο μονομάχων δεν είναι και τόσο μεγάλες, αφού τα βασικά δόγματα της ισχύουσας νεοφιλελεύθερης θρησκείας μας όπως η ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, η ενίσχυση του ιδιωτικού σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, το κέρδος ως μόνος στόχος της οικονομικής ανάπτυξης, ουδόλως αμφισβητούνται.
Κυρίως μετεκλογικά. Γιατί προεκλογικά από το τραπέζι της προεκλογικής τηλε-πολυλογίας όλο και κάποιο ψίχουλο για τους μη έχοντες και κατέχοντες μπορεί να πέσει…
