«Φωνή βοώντος εν τη ερημω», το ρητό που αρμόζει στην περίσταση. Όπου «φωνή βοούσα» η απλή λογική και «έρημος» η βούληση και ικανότητα των δημοτικών διοικήσεων ν΄ ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στα προβλήματα του δήμου. Η απλή λογική βοά από το 2001 ότι το Προεδρικό Διάταγμα που ρυθμίζει τις χρήσεις γης στις υπερτοπικές οδικές αρτηρίες (Ελ. Βενιζέλου, Χαρ. Τρικούπη, Τατοΐου και Αγ. Σαράντα) αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ομαλής λειτουργίας των καταστημάτων μετά το 2009 κυρίως στον ένα από τους δύο βασικούς εμπορικούς δρόμους της πόλης, την Χαρ. Τρικούπη.
Οι τελικές διατάξεις του Π.Δ. του 2001 για τις χρήσεις γης δεν απηχούσαν την βούληση των αποφάσεων του τότε δημοτικού συμβουλίου για την αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, που σκοπό είχε να θωρακίσει την αμιγή κατοικία, να περιορίσει την επέκταση των εμπορικών χρήσεων αλλά και να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία των μέχρι τότε υφιστάμενων εμπορικών χρήσεων.
Όμως ο νομοθέτης δεν κρίνει την πολιτική βούληση, αλλά την σωστή εφαρμογή των νόμων και εν προκειμένω του άρθρου 24 του Συντάγματος που δεν επιτρέπει την μεταβολή των χρήσεων προ το χειρότερο, αλλά και δεν επιτρέπει την ανάμιξη των χρήσεων στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο.
Από την έκδοση του Π.Δ. μέχρι σήμερα οι διοικήσεις Μπουρίκα και Ταμβάκη επέλεξαν ν΄ αντιμετωπίσουν το θέμα μέσα από την αναθεώρηση του συνόλου του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης. Η επιλογή τους δεν βασιζόταν σε μια έγκυρη γνωμοδότηση νομικών, ότι έτσι μπορεί ν΄ αντιμετωπιστεί και το θέμα της Χαρ. Τρικούπη, αλλά στην μόνιμη τακτική τους να παραπέμπουν για αύριο αυτό που πρέπει ν΄ αντιμετωπιστεί σήμερα.
Ακόμα και αν οι διοικήσεις είχαν ολοκληρώσει έγκαιρα την διαδικασία αναθεώρησης του Γ.Π.Σ. κανένας δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι οι χρήσεις στην Χαρ. Τρικούπη θα επέστρεφαν στην προηγούμενη κατάσταση τους, αφού ουδέποτε το ΣτΕ έχει δεχτεί αλλαγή χρήσεων από αμιγή σε γενική κατοικία. Αυτό που η λογική αλλά και νομικοί πρότειναν ήταν η ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης. Έγινε τίποτα; «Φωνή βοώντος…»
Η μετάβαση από τις 12/5/2009 των καταστημάτων της Χαρ. Τρικούπη σε μια κατάσταση ιδιότυπης παρανομίας και η αδυναμία από τώρα και στο εξής λειτουργίας νέου καταστήματος, ανανέωσης ή μεταβίβασής του δεν οφείλεται στις διατάξεις του Π.Δ. του 2001 και στις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου που το προετοίμασαν, αλλά στην αδιαφορία και την ανικανότητα του δήμου μας στο σύνολό του (διοίκηση, παρατάξεις, πολίτες) να καταπιάνονται και ν΄ αντιμετωπίζουν προβλήματα που απαιτούν λύσεις.
Οι παρατάξεις και οι διοικήσεις φταίνε γιατί ασκούν πολιτική ακολουθώντας με δογματικό φανατισμό την κλίση της πλάστιγγας του πολιτικού κόστους προς το πολιτικό όφελος, οι δε δημότες είμαστε σαφώς συνυπεύθυνοι γιατί ενδιαφερόμαστε για την τοπική πολιτική σκηνή μόνο όταν έχει πρόβλημα η αυλή του σπιτιού μας. Αλλά ακόμα και τότε δεν διεκδικούμε βασισμένοι στο δίκιο των αιτημάτων μας αλλά διεκδικώντας (με αντάλλαγμα τη ψήφο) την εύνοια της εκάστοτε διοίκησης.
Η εν εξελίξει αναθεώρηση του Γ.Π.Σ. (που εσχάτως αναλώθηκε στο πως θα εξασφαλιστεί η αξιοποίηση της ιδιοκτησίας Βωβού) όχι μόνο δεν θα λύσει αλλά θα ενταφιάσει οριστικά το πρόβλημα με τις χρήσεις γης στους βασικούς οδικούς άξονες και κυρίως στην Χαρ. Τρικούπη.
Όσοι σκόπιμα ή από αδυναμία δεν το κατανοούν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παίρνουν στο λαιμό τους τους ιδιοκτήτες και ενοικιαστές των καταστημάτων.
Οι υπόλοιποι ας κάνουν κάτι τώρα πριν να είναι πολύ αργά.
