giorgos_papageorgiou

[su_pullquote align=”right”]Ακόμη, το ευρώ και η διάσωσή του αποδείχθηκαν το “τέλειο όπλο” για τον περιορισμό εργασιακών κεκτημένων και μηχανισμών κοινωνικής πρόνοιας που οικοδομήθηκαν στα μεταπολεμικά χρόνια στην Ευρώπη. Σχηματικά θα λέγαμε ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι του ευρώ είναι οι Βόρειες χώρες σε βάρος των Νοτίων, ο τραπεζικός κλάδος έναντι των άλλων παραγωγικών τομέων και το κεφάλαιο σε βάρος της εργασίας.[/su_pullquote]Καθώς πλησιάζει η ημέρα της κάλπης το υποτιθέμενο δίλημμα ευρώ ή δραχμή έρχεται στο προσκήνιο, όπως είχε γίνει και στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, το 2012.
Η πλευρά των κυβερνητικών κομμάτων επιχειρεί να φορτώσει στο ΣΥΡΙΖΑ τάσεις εξόδου και να αναδείξει τις όποιες εσωτερικές διαφοροποιήσεις υπάρχουν σχετικά με το θέμα, παρόλο που η επίσημη θέση του συγκεκριμένου κόμματος είναι ξεκάθαρα υπέρ του ευρώ και της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους εντός της ευρωζώνης. Η ευρωπαϊκή οπτική του αντανακλάται και στο ότι βλέπει τη λύση για το ελληνικό χρέος μέσα από την πραγματοποίηση μιας πανευρωπαϊκής διάσκεψης για το ευρύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι υπάρχουν πολλά ζητήματα γύρω από το ευρώ. Όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για πολλές χώρες και κυρίως εκείνες του Νότου.
Στις χώρες μέλη της ευρωζώνης ενισχύονται πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στο ευρώ -αρκετές μάλιστα εκφράζουν απλό σκεπτικισμό έως εχθρικότητα ευρύτερα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Στη Γερμανία η “Εναλλακτική για τη Γερμανία” απέκτησε πολιτική παρουσία υποστηρίζοντας την έξοδο από το ευρώ. Παρόλο που τα ποσοστά της φαίνεται ότι σταθεροποιούνται χαμηλά, οι απόψεις της έχουν απήχηση και σε άλλους χώρους. Στη Γαλλία, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, με την αντιευρωπαϊκή της ρητορική ανεβαίνει σταθερά και δεν αποκλείεται να έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, ψηλότερα και από τους σοσιαλιστές. Παρόμοιες καταστάσεις καταγράφονται σε πολλές άλλες χώρες για διαφορετικούς λόγους.
Η ουσία των πραγμάτων είναι ότι το ευρώ έχει εξελιχθεί σε ένα εργαλείο το οποίο εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάρος κάποιων άλλων.
Τα μέτωπα είναι πολλά -ενδεικτικό του ασύμμετρου χαρακτήρα της “σύγκρουσης” αυτής- αλλά και συγκεκριμένα.
Το ευρώ λειτουργεί προς όφελος του ανεπτυγμένου εξαγωγικού Βορρά, σε βάρος του Νότου. Δεν είναι μόνο η υποτιθέμενη “μη παραγωγική” Ελλάδα που στενάζει υπό το ευρώ, αλλά και η βιομηχανική και άλλοτε εξαγωγική υπερδύναμη της Ιταλίας.
Σε ένα άλλο επίπεδο, το ευρώ είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του τραπεζικού τομέα στην ευρωζώνη. Στα χρόνια της κρίσης οι χειρισμοί της ΕΚΤ διέσωσαν πλειάδα προβληματικών τραπεζών και ο  κλάδος συγκεντρώνεται περισσότερο με την τραπεζική ένωση και αποκτά ολοένα μεγαλύτερο βάρος σε σχέση με το παραγωγικό κεφάλαιο -την παραδοσιακή βιομηχανία που ήταν άλλοτε η ατμομηχανή της Ευρώπης.
Ακόμη, το ευρώ και η διάσωσή του αποδείχθηκαν το “τέλειο όπλο” για τον περιορισμό εργασιακών κεκτημένων και μηχανισμών κοινωνικής πρόνοιας που οικοδομήθηκαν στα μεταπολεμικά χρόνια στην Ευρώπη.
Σχηματικά θα λέγαμε ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι του ευρώ είναι οι Βόρειες χώρες σε βάρος των Νοτίων, ο τραπεζικός κλάδος έναντι των άλλων παραγωγικών τομέων και το κεφάλαιο σε βάρος της εργασίας.
Στην Ελλάδα της κρίσης, τα ζητήματα είναι πιο έντονα και οι ζημιές μεγαλύτερες. Η χώρα μας πλήρωσε ακριβά το κόστος της συμμετοχής στο ευρώ, υπομένοντας τις αρνητικές συνέπειες, χωρίς να απολαμβάνει τα οφέλη, αφού η ένωση είναι ατελής και δεν προβλέπει μηχανισμούς μεταφοράς πόρων.
Οταν μια οικονομία μετέχει σε νομισματική ένωση όπου τα άλλα μέλη είναι πιο εξελιγμένα και πιο ανταγωνιστικά, η απόσταση διαρκώς θα μεγαλώνει εάν δεν υπάρχουν μηχανισμοί εξισορρόπησης και αντιστάθμισης.
Με αυτά τα δεδομένα είναι απόλυτα δικαιολογημένος ο προβληματισμός για τα υπέρ και τα κατά του ευρώ.
Ασφαλώς, από την οικονομική θεωρία στην πράξη η απόσταση είναι μεγάλη.
Διότι όσο και εάν το ευρώ αποτελεί σήμερα μια μέγγενη για την ελληνική οικονομία, είναι πολύ πιθανόν ότι και η έξοδος από αυτό μικρά οφέλη θα απέφερε σε σχέση με το κόστος.
Από την άλλη πλευρά φαίνεται ότι εάν η ευρωζώνη συνεχίσει να λειτουργεί με τα σημερινά δεδομένα, κάποια στιγμή η κατάσταση θα φτάσει σε αδιέξοδο για κάποιους από τους κρίκους που το συνθέτουν.
Η στιγμή είναι κρίσιμη για να ξεκινήσει στην Ευρώπη η συζήτηση και η πολιτική πίεση για αλλαγή των δεδομένων.
Μέχρι σήμερα, η γραμμή όλων των κυβερνήσεων ήταν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι εκείνη που θα θέσει τα ζητήματα και τηρήθηκε στάση αναμονής με την ελπίδα ότι η Ισπανία, η Ιταλία θα έπαιρναν την πρωτοβουλία.
Φαίνεται όμως ότι τελικά είναι η Ελλάδα που πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία, αναδεικνύοντας τα αδιέξοδα του σημερινού συστήματος.
Και θα πρέπει και οι “μεγάλοι κερδισμένοι” του ευρώ να αποφασίσουν εάν θέλουν να διατηρήσουν τη μηχανή που τους αποφέρει τα μεγάλα κέρδη.

 

Πηγή: Υπάρχει δίλημμα ευρώ ή δραχμή; | newmoney.gr http://newmoney.gr/blog/47598/yparhei-dilimma-eyro-i-drahmi#ixzz2zWHi5ESO

Πηγή: newmoney.gr


Προηγούμενο άρθρο23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ – 11 ΜΑΪΟΥ η 60η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς
Επόμενο άρθροΣας ευχόμαστε Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.