Ήμουν έφηβος, όταν με απορία άκουγα τους μεγαλύτερούς μου να λένε. Μα τι ακούν τα αυτιά μας; Δεν φτάνει που μας χρωστούν μας παίρνουν και τον γάιδαρο! Χρειάστηκαν χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά να καταλάβω (αν έχω καταλάβει), την έννοια αυτής εδώ της φράσης.
Νομίζω, πως θέλει να υποδηλώσει τη συμπεριφορά κυρίως εκείνου, που επιμένει στην κυριαρχία του και προσπαθεί να ξεγελάσει τους άλλους, κρύβοντάς τους όχι απλά αδυναμίες του, αλλά και την αλήθεια των σκέψεών του, όταν αυτές περιορίζεται μόνο στα δικά του θέλω. Μια συμπεριφορά εχθρική, απέναντι σε όσους πιστεύει πως απειλούν το δικό του «δίκιο» και η οποία κατορθώνει τελικά, να αναδεικνύει μόνο το μέγεθος της αλαζονείας που τον διακατέχει και μια τάση του, την οποία δεν δεσμεύουν οι ηθικές αξίες και ο κοινωνικός σεβασμός.
Με όλο τον σεβασμό μου στο πρόσωπο και προπαντός στον θεσμό που εκπροσωπεί, λυπάμαι ειλικρινά που αυτούς τους εφηβικούς μου συνειρμούς, τους ανακάλεσε στη μνήμη μου η συνέντευξη της Δημάρχου της πόλης μας, όπως την διάβασα στο φύλλο 295 της Ν.Ε. Δεν πιστεύω η κα Δήμαρχος, να είχε στη συνέντευξή της κάποια πονηρή πρόθεση εναντίον των πολιτικών αντιπάλων της και μάλλον, μόνο το δικό μου μυαλό θα πρέπει να «πονηρεύτηκε».
Ωστόσο πώς να ερμηνεύσει κάποιος τη φράση, όπως έχει καταχωρηθεί στη συνέντευξή της: «Η λεγόμενη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση πάσχει από αναξιοπιστία και έλλειμμα εποικοδομητικού λόγου, γι αυτό και δεν μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο της πόλης μας, γι αυτό το λόγο δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τις απόψεις της».
Μπαίνει εδώ, ένα πολύ μεγάλης σημασίας για τη λειτουργία της τοπικής δημοκρατίας μας ερώτημα. Σε ποιες ακριβώς περιπτώσεις αναφέρεται η κα Δήμαρχος, τις οποίες η διοίκησή της τις συζήτησε στη βάση της δημοκρατικής λειτουργίας του θεσμού της Αυτοδιοίκησης και στις οποίες η αντιπολίτευση παρουσίασε έλλειμμα εποικοδομητικού λόγου; Στη συνέντευξή της, που ας δεχτούμε πως δεν κρύβει κάποια πονηριά σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων, κανένα ζωντανό παράδειγμα που να αποδεικνύει αυτό τον ισχυρισμό δεν αναφέρει. Επιτρέπει έτσι όμως, στο δικό μου «πονηρό» μυαλό να σκεφτεί, πως τέτοιο παράδειγμα δεν έχει και ότι λέει για τις δημοτικές παρατάξεις το κάνει για να τις συκοφαντήσει εκ του ασφαλούς, εκμεταλλευόμενη την αδιαφορία και συνεπώς άγνοια, της μεγαλύτερης μερίδας των κατοίκων για τα κοινά της πόλης τους. Στα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια που με συχνότητα παρακολουθώ την πολιτική της πόλης μας, τέτοια συζήτηση δεν θυμάμαι να έγινε. «Ίσως και να έχω έλλειμμα μνήμης». Δεν ορκίζομαι γι αυτό.
Αν τώρα δεχτούμε τον ισχυρισμό της κυρίας δημάρχου, ότι δηλαδή η αντιπολίτευση δεν έχει εποικοδομητικό λόγο και απορρίπτει όλες τις διοικητικές προτάσεις και αφήσουμε το «πονηρό» μυαλό μας να ανατρέξει στο παρελθόν, όταν αντιπολίτευση ήταν η σημερινή διοίκηση, με μεγάλη ευκολία θα διαπιστώσουμε, ότι η σημερινή αντιπολίτευση, απλώς αντιγράφει την τότε δική της πρακτική, όταν διαφωνούσε και καταψήφιζε, ακόμα και έργα, που η ίδια ως διοίκηση τα είχε δρομολογήσει.
Αποτελεί σημαντικό θέμα και πρέπει να συζητηθεί ο τρόπος, που η τοπική μας πολιτική αντιλαμβάνεται την δημοκρατία. Αν η συμπεριφορά της διοικούσας παράταξης, χαρακτηρίζεται από πολιτική αξιοπρέπεια όπως τονίζεται στη συνέντευξη, πως είναι δυνατόν στην ίδια αυτή δημοσιογραφική ερώτηση, να χαρακτηρίζεται άλλη δημοτική παράταξη, ως ανασφαλείς εκ πεποιθήσεως, που ψάχνει για πολιτικό στέγαστρο; Αυτή η θέση, δείχνει αξιοπρέπεια ή μήπως φθόνο και εμπάθεια για τον πολιτικό αντίπαλο; Η διοικούσα παράταξη, προσέτρεξε ή όχι στο πολιτικό στέγαστρο που υπονοείται στη συνέντευξη, όταν η συγκυρία κρίθηκε για αυτήν «προστατευτική»;
Είμαστε γνώριμοι σε αυτή την πόλη, που οι πρακτικές και πολιτικές των διοικούντων της, μόνο προβλήματα της έχουν σωρεύσει και κανείς δεν δικαιούται να ασχοληθεί, πέρα από τον προβληματισμό του για την οριστική επίλυσή τους, ακόμα και όταν ξεχειλίζει, η σε βάρος της υποκρισία.
Η Νέα Ερυθραία, έχει μία και μόνη επιλογή διεξόδου, από τα μικρά και μεγάλα προβλήματά της. Δεν είναι άλλη από την ευαισθητοποίηση όλων των κατοίκων της, που δικαιούνται να «καταλάβουν» και από κοινού να αποφασίσουν, την αλλαγή της αδιέξοδης σημερινής πολιτικής της.
