Πάντα πίστευα ότι δάσκαλοι και καθηγητές μπορούν να καθορίσουν το μέλλον των παιδιών που περνούν από τα χέρια τους.Αυτό το πιστεύω μου, δεν είναι μια αβασάνιστη άποψη για το θέμα, αλλά είναι μια θέση που έχει προκύψει και από προσωπικές εμπειρίες.Πάντα θυμάμαι με στοργή εκείνους τους «δασκάλους» που μας ενέπνεαν με τα λόγια τους, που μας άνοιγαν ορίζοντες και μας μάθαιναν να αγωνιζόμαστε, μας έδειχναν τον δρόμο της επιμονής στο στόχο και στα όνειρα. Με λίγα λόγια, μας προετοίμαζαν για τη ζωή που θέλει όνειρα για να γίνει ωραία, επιμονή και υπομονή για την επιτυχία, γνώση και εργατικότητα για να «την καταφέρεις» όπως εσύ θα ήθελες.Υπήρχαν όμως και οι άλλοι, που βαριεστημένοι, μπαίνανε στην τάξη με μοναδικό τους μέλημα να σπρώξουν την ώρα, τον χρόνο, ώσπου να πάρουν σύνταξη.Γι? αυτούς η διδασκαλία δεν είχε κανένα νόημα και ήταν απλώς ένα μέσον, που τους εξασφάλιζε τα προς το ζειν. Όσο για λειτούργημα, αυτό μόνο στα θεωρητικά κείμενα μπορούσε να γράφεται, άλλη ήταν η πραγματικότητα για αυτούς τους κουρασμένους!Ακόμη και τα παρατσούκλια που τους «βγάζανε» τα παιδιά εξέφραζαν, την με χιούμορ πάντα, άποψη για τους καθηγητές τους, όμως πάντοτε μέσα από αυτά ήταν διακριτή η συμπάθεια, η αδιαφορία, ή η αντιπάθεια.Μαθήματα, που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον μπορούν να γίνουν μισητά από έναν κακό καθηγητή. Αντίθετα, κάποια που «παραδοσιακά» μοιάζουν ανιαρά ή αδιάφορα, μπορεί να γίνουν ελκυστικά και αγαπημένα, αν ο καθηγητής που διδάσκει, πιστεύει σ? αυτό που κάνει και σ? αυτά που θέλει να μεταδώσει στα παιδιά, όχι ξερές και αποστειρωμένες γνώσεις, αλλά ενδιαφέρουσες απόψεις, εκτός κειμένου σχολικών βιβλίων, με ιστορικές αλήθειες, ακόμη τις διαφορετικές επιστημονικές θεωρίες που αφορούν στο θέμα.Έτσι γίνεται αληθινός «δάσκαλος» που μεταλαμπαδεύει τη γνώση, δείχνει το δρόμο της έρευνας και της αναζήτησης, της αμφισβήτησης, της όποιας κονσερβαρισμένης άποψης, αλλά και του τρόπου που θα ψάξεις για την αλήθεια.Ο «δάσκαλος» «Σηματωρός και Κήρυκας», σου ανοίγει νέους δρόμους και νέους ορίζοντες.«Αναλογίσθηκα τους δρόμους που άνοιγες,τα λόγια σου για πρωινά λαμπεράκαι σύννεφα συλλογικάτης φοβερής πατρίδας.Πικρογέλασα όταν ξαναθυμήθηκατο παρατσούκλι σου?Μας θρέψανε αγκάθια πολλά και οι κρυφές σου σημειώσειςγια γλώσσα ελληνική και ιστορία»1Τώρα θα αναλογισθείτε γιατί αναφέρομαι σ? αυτό το θέμα και κάνω βουτιές στο παρελθόν και στις μνήμες. Απλά. Επειδή θεωρώ ότι τίποτε δεν άλλαξε στη μέθοδο της διδασκαλίας, των διαφόρων μαθημάτων και πάντα ισχύει η αρχή ότι ο καθηγητής έχει την δυνατότητα να εμπνεύσει, να κάνει τους μαθητές λάτρεις του μαθήματος του, και να τους απογειώσει.Και ότι πάντα θα υπάρχουν οι καλοί, οι μέτριοι και οι κακοί δάσκαλοι και αυτοί όλοι αξιολογούνται από τα ίδια τα παιδιά, που έχουν αδιαμφισβήτητο κριτήριο.Αφορμή βέβαια για όλες αυτές τις σκέψεις, μου έδωσε η θεατρική παράσταση που παρακολούθησα την Κυριακή 10 Απριλίου, το βράδυ, στο θεατράκι του Αναξαγόρειου Λυκείου Ν. Ερυθραίας.Νομίζω ότι αυτό που παρακολούθησα ήταν αυτό που περιέγραψα πιο πάνω.Ήταν η καλή στιγμή της Παιδείας.Ο καθηγητής, νέος με όρεξη για προσφορά και δημιουργία, μετουσιώνει τις ανησυχίες και τα όνειρα του στα παιδιά, σ? αυτή τη γενιά που πρέπει να μάθει να αμφισβητεί αλλά και να πιστεύει, να αναζητεί παράλληλους με τη γνώση δρόμους μόρφωσης για να γίνει ελεύθερη και ανεξάρτητη.Το όνομά του Σπύρος Σαγιάς.Τους εμφύσησε την ιδέα μιας θεατρικής παράστασης δοσμένης από τα ίδια τα παιδιά. Αυτά με τη σειρά τους έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Αυτό που παρουσίασαν ήταν αποτέλεσμα μιας συλλογικής, ακούραστης και πάνω απ? όλα μιας προσπάθειας με πολλή αγάπη. Και όλα αυτά ήταν φανερά μέσα από το παίξιμο τους.Ερασιτέχνες του είδους, ούτε μια στιγμή δεν επέτρεψαν να το καταλάβεις, επειδή ζούσαν τη στιγμή της δικής τους πραγματικότητας, εκείνης που σε κάνει να τολμάς δρόμους άγνωστους, όχι πάντα εύκολους και να βγαίνεις νικητής.Τα παιδιά παίξανε πολύ καλά, όμως σ? αυτό το εγχείρημα δεν έχει σημασία αν η υποκριτική τους ήταν τέλεια ή όχι, αλλά το τι και πόσα κέρδισαν από αυτή την εμπειρία.Έμαθαν να συνεργάζονται και να λειτουργούν σαν ομάδα. Γνώρισαν θεατρικούς συγγραφείς και εξοικειώθηκαν με αυτό το είδος τέχνης.Τα έκαναν σχεδόν όλα μόνα τους.Σκηνοθέτησε ο δάσκαλος τους κύριος Σπύρος Σαγιάς που είχε και την μουσική επιμέλεια.Τον είδαμε καθισμένο στην κονσόλα να τη χειρίζεται με επαγγελματική δεξιοτεχνία.Η προσπάθεια ήταν συγκινητική.Το χάρηκαν όλοι, παιδιά , γονείς, συμμαθητές και δάσκαλοι.Χειροκροτήσαμε από καρδιάς.Μας έπεισαν, ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούν οι ίδιοι, για την ανάγκη που έχουν για αυτή τη μορφή εναλλακτικής διδασκαλίας και δράσης. Τουλάχιστον εμένα αυτή η αίσθηση μου δημιουργήθηκε.Ο τίτλος του έργου: «Η παράσταση συνεχίζεται» του Αμερικανού συγγραφέα Ρικ Άμποτ. Πρόκειται για κωμωδία.Αλλά θα ήθελα να παραθέσω τελειώνοντας τα λόγια του ίδιου του κύριου Σπύρου Σαγιά, που έχουν καταχωρηθεί στο πρόγραμμα της παράστασης.«Η συνεργασία με τα παιδιά σε καλλιτεχνικό επίπεδο γίνεται πιο επίπονη, όταν επιλέξεις να κάνεις το κοινό σου να γελάσει. Τα παιδιά το θέλανε πολύ εγώ το φοβόμουν πολύ, η διάθεση και η προσπάθεια τους ήταν αφοπλιστικά πειστικές και? «Η παράσταση συνεχίζεται» και δεν νομίζω να πάψει να συνεχίζεται, αφού πάντα το παιδικό βλέμμα αποτελεί πηγή έμπνευσης για το δάσκαλο?»
Υ.Γ. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να αδικήσω τα παιδιά που συνέβαλλαν σ? όλη αυτή τη προσπάθεια θα τους αναφέρω όπως είναι στο πρόγραμμα του έργου. Πρωταγωνιστούν: Ζωή Αγουρίδα, Μαριαλένα Κωνσταντέλλου, Ματίνα Ζευγόλη, Εύχαρις Ροζολή, Φώτης Νιφλής, Κώστας Δουλάμης, Πάνος Κόντος, Παρασκευή Αμέτη, Κωνσταντίνα Κορναράκη, Ντομινίκ Σφαντού.Καλλιτεχνικοί συντελεστές: Ζάνα Αρμάου, Σπύρος Σαγιάς, Ηλιάνα Δραπανιώτη, Κυριακός Κωλέσης, Κωνσταντίνα Καρναράκη.
1. Παναγιώτη Καρακούλη: Εκδρομή στη ΣΚΟΝΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ή ΑΘΗΝΑ 2000Μ.Χ (από τη ποιητική συλλογή ΈΛΕΝΑ ΙΙΙ
