Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα πολλά για τα Χριστούγεννα, που πραγματικά όταν καθίσεις τέτοιες μέρες να γράψεις κάτι γι αυτά, σκέφτεσε: μα τι να πω που δεν έχει ειπωθεί. Αυτές τις σκέψεις είχε πιθανότατα και η αγαπητή και γνωστή στους περισσότερους πιστεύω, βραβευμένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων, η Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη.
Φώναξε όμως την έμπνευση κι έτσι έγραψε ένα ωραιότατο, απλό, πρωτότυπο, μα τόσο αληθινό παραμύθι : ?Μιλήστε μου για τα Χριστούγεννα.? ο τίτλος του, εκδόσεις Ψυχογιός. Στα τόσο ωραία μηνύματα του θα αναφερθώ.
Σκέφθηκε λοιπόν ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να πάρει συνέντευξη από τους αυτόπτες μάρτυρες Αυτής της Άγιας Νύχτας και να της δώσουν τα μηνύματα τους για τα Χριστούγεννα.
Τον πρώτο που συνάντησε ήταν τ? αστέρι το Χρυσό, που με πικρία της λέει: ?σκύψαν πολύ πάνω στη χωματένια Γη οι άνθρωποι. Ξέχασαν πως υπάρχει Ουρανός. Πες τους λοιπόν να μην κοιτάζουν χαμηλά στη Γη. Στον Ουρανό να ψάχνουν για ελπίδα !?
Στη συνέχεια συνάντησε τους τρεις Μάγους Βασιλιάδες. Με μπόλικη σοφία την φορτώσανε και αξίζει να την χαράξουμε στο νου μας. ? Μακρύς ο δρόμος σου για να ?βρεις το Χριστό. Θα κουραστείς, θα κακοκοιμηθείς κι ίσως πεινάσεις. Και μην ξεχάσεις: Όχι κακίας βάρητα πολλά. Να συγχωράς.? βαρεία κουβέντα αληθινά.
Και να την τώρα με τους τσοπαναρέους.. Ποίο άραγε να ήτανε το μυστικό που μπόρεσαν και είδαν τον Χριστό! ?θυμάμαι είπε ένας δεν κοιμόμασταν?. Μήπως αυτό να ήτανε το μυστικό; Μάλλον, γιατί για όλους έρχεται η Χάρη του Θεού! Αρκεί να ξαγρυπνάς και να κοιτάς !
Στο δρόμο της συναντάει τώρα τους Αγγέλους. Ζητάει και από αυτούς τι στους ανθρώπους εδώ στη Γη να πει. Κι αυτοί χαρούμενοι και γελαστοί της απαντούν : ?Να ψάλλετε! Να λέτε ευχαριστώ! Να μάθετε να τραγουδάτε ! Να? στε χαρούμενοι, γιατί Χριστός Γεννάται! Κι ακόμα να ψάλλουνε σε πίκρα, όχι μονάχα στη χαρά.?
Και τώρα συναντά τη σκάλα την ολόχρυση, που από τη Γη φθάνει στον Ουρανό. Κι έχει κι αυτή κάτι να πει: ? μη φοβηθούν πως ψηλά, πολύ ψηλά είναι ο Ουρανός. Σιγά σιγά, σκαλί σκαλί, μπορεί κανείς τα σκαλοπάτια να ανεβεί.?
Και κάποιοι άλλοι όμως ήτανε παρόντες την Άγια Νύχτα Αυτή τη μαγική. Τα ζωντανά! Που τίποτα δεν είχαν να προσφέρουν εκτός από την αγάπη τους και την ανάσα τους και με αυτά να Τον ζεστάνουν. Γι αυτό αναφωνεί η Γαλάτεια ? θυμήθηκα πόσες φορές είπα κι εγώ πως φτώχεια έχω. Στον αδελφό μου δεν μπορώ να κάνω άλλο. Σωστό αυτό. Μα θα μπορούσα να του πω μια καλημέρα πιο ζεστή, το χέρι να του σφίξω, γι ?αυτόν να κάνω προσευχή, να τον παρηγορήσω. Γι αυτό : όσο κι αν είσαι αδελφέ φτωχός, δώσε αγάπη, σαν κι αυτή δεν είναι άλλη!?
Και τέλος να η Παναγιά! Η Μάνα του Χριστού μα και δική σου. Μάνα σε όλα τα παιδιά! Και λέει η Γαλάτεια: ?Άλλη ελπίδα εκτός της Παναγιάς δεν έχω. Μα τότε δεν είμαι εγώ φτωχιά! Κι ένιωσα πλούσια. Γιατί δεν είναι λίγο αυτό που πρόσφερε η Γη την Αγιασμένη Νύχτα: Την Παναγιά! Που πάει να πει: υποταγή, υπακοή, ταπείνωση και υπομονή.?
Αδελφοί μου, Καλά Χριστούγεννα, Αληθινά Χριστούγεννα!
