Είχα την τύχη να παρακολουθήσω λεπτομερή ξενάγηση σε όλους τους χώρους του νέου Μουσείου μήνες πριν (χωρίς όλα τα γλυπτά) από τον καθηγητή κ. Παντερμαλή, ο οποίος μας οδήγησε σε όλα τα επίπεδα και τις αίθουσες, υπομονετικά, ευγενικά, απαντούσε στις δύσκολες ερωτήσεις που έγιναν. Οφείλω να πω ότι η πρώτη μου εντύπωση ήταν η έκπληξη, η σύγχυση. Ο όγκος με καθήλωνε. Ένας όγκος από μπετόν, γυαλί, μάρμαρο, χάλυβα, τεράστιες κολόνες από εμφανές μπετόν. Δεν είμαι μηχανικός έχω την αισθητική της αρχαιολόγου μόνο.
Η αίθουσα του Παρθενών από γυαλί, λουσμένη στο αττικό φως, το διονυσιακό φως, σε φυσικό μέγεθος και διαρρύθμιση, με συγκίνησε. Απέναντι, ο Ιερός Βράχος με το μοναδικό μνημείο της αρμονίας, του κάλλους, του πολιτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας. Έβλεπα για πρώτη φορά τα 160 μέτρα της ζωφόρου του Παρθενώνα – αναπαριστά την πομπή των Παναθηναίων – ενωμένα, πρωτότυπα και αντίγραφα, σε γκρι και λευκό, γκρι τα πιστά αντίγραφα. Τα πρωτότυπα κρατούνται φυλακισμένα στο εξωτερικό.
Γνωρίζοντας καλά από την ιστορία το μέγεθος της τεράστιας κλοπής του ποταπού αρχαιοκάπηλου Έλγιν, ο οποίος αφού με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο πριόνισε, ξερίζωσε μετώπες, αετώματα και τη ζωφόρο, τα απέσπασε βίαια και τα απήγαγε!
Αναρωτιέμαι με θυμό πώς είναι δυνατόν να έχει κοπεί η συνέχεια, η σύλληψη του μνημείου, τόσο βίαια, να παραμένουν ακρωτηριασμένοι οι μοναδικοί θησαυροί της Ακρόπολης και τα αριστουργήματα της τέχνης του Φειδία να κρατούνται σε ομηρεία στο Βρετανικό Μουσείο.
Πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες επανένωσης. Δεν υπάρχει πλέον καμιά δικαιολογία. Το αίτημα είναι οικουμενικό.
Το Βρετανικό Μουσείο οφείλει να επιστρέψει, να αποδώσει τα αριστουργήματα στο αττικό φως, στην αγκαλιά της Αττικής που τα δημιούργησε.
Όσο για την τελετή των εγκαινίων, ουδέν σχόλιον!
