Ο καρδιολόγος και παλαίμαχος της ομάδας βόλεϊ του ΠΑΣ, μιλάει στην «Ν.Ε.» για το βόλεί, τον Στέλιο Καλαϊτζή και τα πλεονεκτήματα της συστηματικής άθλησης
Με τη ευκαιρία του τουρνουά βόλλευ «Στέλιος Καλαϊτζής» το προσεχές Σαββατοκύριακο, ο καρδιολόγος Σταύρος Κούνας, βετεράνος αθλητής του βόλλευ στον ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ Α.Σ., μιλά για την παλαιά του ομάδα και τον άνθρωπο που τον προσέλκυσε στο χώρο του αθλητισμού.
Ο Σταύρος Κούνας είναι Διευθυντής του Καρδιολογικού Τμήματος και του Υπερηχοκαρδιογραφικού Εργαστηρίου της ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ και Επιστημονικός Συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών
– κ. Κούνα, είστε αν δεν κάνω λάθος παλαιός γνώριμος της παρέας του ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ και αλλά και της Νέας Ερυθραίας γενικότερα.
«Πράγματι, από το 1984 και την ηλικία των 13 ετών μετά την μετακόμιση της οικογένειά μου στη Δροσιά φοίτησα στο Γυμνάσιο και εν συνεχεία στο Λύκειο της Νέας Ερυθραίας. Την εποχή εκείνη, όπως πολλοί θυμούνται, οι έφηβοι και οι νέοι που έμεναν στις αραιοκατοικημένες περιοχές πάνω από την Κηφισιά, ήταν λίγο-πολύ γνώριμοι μεταξύ τους. Μαζί με άλλα 5-6 συνομήλικα παιδιά από τη Δροσιά κατεβαίναμε με το λεωφορείο στη Ν. Ερυθραία για το σχολείο, και στην Κηφισιά για φροντιστήρια ή διασκέδαση. Στην περιοχή έμεινα μέχρι την αποφοίτησή μου από την Ιατρική Σχολή Αθηνών πριν 15 χρόνια. Μετά λόγω ειδικότητας και μετεκπαίδευσης στο εξωτερικό απομακρύνθηκα για κάποια χρόνια, είμαι όμως χαρούμενος που οικογενειακά και επαγγελματικά επιστρέφω σε γνώριμες περιοχές».
– Πώς ασχοληθήκατε με τον αθλητισμό και ειδικότερα το βόλλευ στον Πανερυθραικό;
«Από μικρό παιδί ο αθλητισμός μου πρόσφερε μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση. Για να βρώ εκείνη την εποχή συμπαίκτες κατέβαινα από τη Δροσιά με το ποδήλατο στο παλαιό ανοικτό γήπεδο του μπάσκετ στη λεωφόρο Τατοϊου. Εκεί ένα απόγευμα με προσέγγισε ο πρώτος μου προπονητής, ο Βασίλης Υφαντής και με ρώτησε αν θα ήθελα να κάνω καλοκαιρινές προπονήσεις βόλλευ στο κλειστό γυμναστήριο του Ζηρινίου κάθε Κυριακή πρωί. Σκέφτηκα πως ήταν καλή ευκαιρία να κάνω συστηματικά αθλητισμό μαζί με φίλους μιας και μερικοί άλλοι συμμαθητές μου ήδη συμμετείχαν στην ομάδα. Μετά τις προπονήσεις ήρθε ο πρώτος αγώνας παιδικού πρωταθλήματος, την επόμενη χρονιά λόγω ανανέωσης της ομάδας η συμμετοχή στο Ανδρικό πρωτάθλημα και έτσι … κόλλησα στο βόλλευ χωρίς να το καταλάβω για 25 χρόνια τώρα».
– Πως θυμάστε τον Στέλιο Καλαϊτζή και τι ρόλο έπαιξε στην αθλητική σας διαδρομή;
«Ο Στέλιος Καλαϊτζής ήταν εκείνη την εποχή όλο το βόλλευ του Πανερυθραϊκού. Τον θυμάμαι να μας μεταφέρει με το αυτοκίνητό του σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας για να συμμετάσχουμε στο παιδικό πρωτάθλημα, ή μας κατέβαζε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για προπονήσεις στα κλιμάκια της Εθνικής Ομάδας.
Διορατικός, ευγενής και ανιδιοτελής, μετέδιδε με το συμπεριφορά του αρχές και αξίες που οφείλει να επιδεικνύει κάθε δημόσιο πρόσωπο στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες. Ακόμη θυμάμαι την προτροπή του να συμμετάσχω, ως πρωτοετής φοιτητής της ιατρικής, στο καταστατικό ίδρυσης του Τμήματος Βόλλευ του Πανερυθραϊκού, την απαίτησή του για ευπρεπή συμπεριφορά όλων των νεαρών παικτών εντός του γηπέδου καθώς και την επιμονή του για διαφανή – ορθολογική διαχείριση των οικονομικών πόρων του Συλλόγου. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί την κληρονομιά του Στέλιου προς εμάς τους νεώτερους – ένα παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ».
Πως επηρέασε την επαγγελματική σας σταδιοδρομία η ενασχόλησή σας με τον αθλητισμό;
«Η καρδιολογία ως ειδικότητα με ενδιέφερε από νωρίς στην ιατρική μου καριέρα. Στην πορεία η σχεδόν καθημερινή μου παρουσία σε αθλητικούς χώρους έστρεψε το ενδιαφέρον μου σε ειδικά καρδιολογικά θέματα, όπως η αθλητική καρδιά και το σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου αθλητών. Η εξειδίκευσή μου στο εξωτερικό είχε συναφή κατεύθυνση και σήμερα εξακολουθώ να ασχολούμαι ως Επιστημονικός Συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Ειδικό Κέντρο Καρδιάς Αθλητών και Νέων».
Τι έχετε να πείτε ως ειδικός καρδιολόγος στο ευρύ κοινό σχετικά με την άθληση;
«Είναι σε όλους γνωστή η επωφελής επίδραση της συστηματικής άσκησης στην καρδιά και τα αγγεία. Για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής και κάθε υγιής άνθρωπος πρέπει να βρεί τρόπο να ενσωματώσει σε μια πιεσμένη και απαιτητική καθημερινότητα κάποια μορφή, έστω και ολιγόλεπτη, συστηματικής άσκησης. Για παράδειγμα, 10-15 λεπτά ζωηρού βαδίσματος, τρεξίμος ή ποδηλάτου 4-5 φορές την εβδομάδα σε συνδυασμό με σωστές διαιτητικές συνήθειες είναι αρκετά για τη διατήρηση καλής καρδιαγγειακής υγείας. Από πλευράς ασφάλειας, η καρδιολογική προσέγγιση διαφέρει ανάλογα με την ηλικία και την ηλικία του εξεταζόμενου. Πάντως ακόμη και άτομα με γνωστά καρδιακά προβλήματα με τη σωστή καθοδήγηση μπορούν και πρέπει να αθλούνται».
