Τους επαγγελματίες «παράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας», εκείνους που με αριστερή φρασεολογία καταδικάζουν δήθεν τις κυβερνητικές πολιτικές και τα κακώς κείμενα της δημόσιας διοίκησης, πουλώντας φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, (ανάλογα βέβαια με ποιον έχουν κάθε φορά μπροστά τους), μπορείς να τους καταλάβεις. Είναι εκείνες και εκείνοι που από θέσεις «ιδεολογίας», γίνονται «αναίτιοι;» υποστηρικτές του σκληρού πυρήνα τις πιο βάρβαρης, αντιλαϊκής και αντικοινωνικής πολιτικής και θεματοφύλακες της αδιαφάνειας, της φοροκλοπής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ως πολιτευόμενοι και ψηφοφόροι ή και ως επαγγελματίες και οικονομικοί παράγοντες.
Ταιριάζουν γάντι στην παροιμία, όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω πρώτη, αφού συχνά τους βλέπεις να περιφέρονται σε συναθροίσεις, φωνασκώντας δήθεν για τις αντιλαϊκές και αντικοινωνικές πολιτικές αποφάσεις της εκάστοτε εξουσίας. Δυναμώνουν με αυτό τον τρόπο το πολιτικό ή επαγγελματικό προφίλ τους χαϊδεύοντας αυτιά και αν τους «κάτσει» δεν θα πουν όχι να ηγηθούν για το «κοινό καλό» και αν τύχη να κατακτήσουνε τον θώκο, δεν έχουν πρόβλημα να αρνηθούν απόψεις και συνεργάτες με σκοπό, ελεύθεροι πλέον να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι. Όμως ως απλοί στρατιώτες, δεν βρίσκουν χρόνο να δράσουν με όρους πολιτικής και επιλέγουν πάντα, τη σίγουρη «πελατεία» τους. Αυτή είναι η απλή συνταγή συμπεριφοράς τέτοιων τύπων της τοπικής πολιτικής και επαγγελματικής ζωής. Αξέχαστη θα μείνει τούτη η ατάκα που εκστομίσθηκε κατά το πρόσφατο παρελθόν, από εκλεγμένο δημοτικό σύμβουλο και επαγγελματία της πόλης. Καλά τα λες έτσι είναι, μα αν ερχόμουν με εσένα, θα έπρεπε να κάνω έλεγχο στα τετραγωνικά του μαγαζιού μου και κοίτα εδώ πίσω, έχω ένα ακόμα μαγαζί που δεν το δηλώνω γιατί είναι παράνομο!!!
Έχουν πάντα την άποψη και ας μη το ομολογούν, ότι οι ψηφοφόροι είναι πρώτα πελάτες τους και μετά συμπολίτες και καρφί δεν τους καίγεται αν η πόλη για να αναπτυχθεί θέλει συμπολίτες ενταγμένους στη λογική της πολιτικής του κοινού συμφέροντος και καθόλου δεν χρειάζεται, πελάτες υποχείρια πολιτικής σκαιότητας ή επαγγελματικών και ατομικών συμφερόντων.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, δεν είναι οι επαγγελματίες της πολιτικής, ούτε οι «ψηφάδες βοσκοί» που θεωρούν πρόβατα τους ψηφοφόρους. Αυτοί που θέλουν και μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, είναι οι πολίτες που παίρνουν τις υποθέσεις τις καθημερινότητας που τους αφορούν, στα δικά τους χέρια.
Μπροστά στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, έχει για τα καλά ανοίξει η όρεξη κάποιων για συμπεριφορές αυτοδιάψευσής τους και σου προκαλεί κατάπληξη, το πόσο εύκολα επαναλαμβάνονται, στη θέα της ατομικής ωφέλειας και της πολιτικής τους μωρότητας.
Η τοπική κοινωνία όμως, ιδιαίτερα στην εποχή μας, μια εποχή βίαιης αφαίρεσης όλων σχεδόν των κατακτήσεών της, με το πρόσχημα του ψευδούς διλήμματος «μνημόνιο ή χρεοκοπία», ότι περισσότερο από ποτέ χρειάζεται, είναι η ακεραιότητα, η σταθερότητα, η ενότητα των πολιτών της. Όχι, δεν χρειάζεται την παραπληροφόρηση και τη διάσπασή της. Ούτε τη διασπάθιση των κατακτήσεών της με στρατηγικές γεροντικής ανεπάρκειας και ανίας ή τα ατομικά διλλήματα, τα παρωχημένα γκρουπούσκουλα και τα ιδιοτελεί καπετανάτα.
Χρειάζεται μόνο προσήλωση πολιτικής στο δημόσιο συμφέρον και πολίτες με θέληση, προκειμένου με την ατομική συμμετοχή και την ανιδιοτελή προσφορά τους, να δώσουν εφικτές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα.
Ετοιμάζονται κάποιοι να εφαρμόσουν τη ρύση που αναφέρεται στο δις εξαμαρτείν. Είναι αυτοί που αποτελούν, συντηρούν και αναπαράγουν, την ζωντανή κατάντια του πολιτικού τοπίου. Ας αναλογιστούν επιτέλους τις ατομικές τους ευθύνες, απέναντι στην πόλη, απέναντι στην τοπική κοινωνία, απέναντι στη δική τους και τη ζωή των παιδιών όλων μας. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα βρίσκονται απέναντί τους, δεν είναι από το δικό τους μέρος. Ακόμα και αν οι ίδιοι βάλουν το δάχτυλο στο μέλι, ας σκεφτούν πως θα έρθει σίγουρα η στιγμή, που και ξανά θα ταπεινωθούν και αγαπημένοι τους άνθρωποι, εξαιτίας τους θα πεινάσουν.