Οι άστεγοι που όλοι βλέπουμε πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά μας, ή γυρνώντας από τη βραδινή μας έξοδο ή στα πλάνα των τηλεοπτικών καναλιών, είναι τα πρόσωπα της απόλυτης φτώχειας που καθρεφτίζεται όλο και πιο έντονα στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων.
Δυστυχώς πάρα πολλοί συμπολίτες μας οδηγούνται στην εξαθλίωση καθώς τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα γι’ αυτούς.
Σύμφωνα με στοιχεία της ετήσιας έρευνας οικονομικών και κοινωνικών δεικτών της VPRC για το 2011,σε περιβάλλον φτώχειας ζει το 48% του ενήλικου πληθυσμού της Ελλάδας ήτοι 4.240.812 άτομα κατά προσέγγιση.
Στο ποσοστό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι αλλοδαποί που κατοικούν και εργάζονται στην Ελλάδα και όλα δυστυχώς θα χειροτερεύουν με όλα αυτά τα μέτρα που μας επιβάλλουν.
Οι πιο φτωχές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας σύμφωνα με την έρευνα, είναι οι άνεργοι που μέχρι πρότινος είχαν δουλειά σε ποσοστό 64%. Ακολουθούν οι συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα (59%), οι νοικοκυρές (54%) και οι αγρότες, μεταξύ των οποίων το ποσοστό φτώχειας ανέρχεται στο 53%.
Η έρευνα αναφέρεται σε στοιχεία της περσινής χρονιάς και καταγράφει σταθερότητα στην κακή οικονομική κατάσταση σε μεγάλο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών.
Μειώθηκαν κατά πολύ οι καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών, οι δείκτες όμως κοινωνικής ανισότητας παρέμειναν σταθεροί, γεγονός που δείχνει ότι ο σκληρός πυρήνας της οικονομικής συμπίεσης αφορά την μείωση των εισοδημάτων, κυρίως των μισθών.
Με άλλα λόγια η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική λιτότητας βυθίζει την χώρα στην ύφεση, πλήττει την απασχόληση, βαραίνει τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Κοινωνικές ομάδες ζουν στα όρια της φτώχειας, της απόγνωσης και της οικονομικής εξαθλίωσης. Και θα διευρυνθούν με όλα αυτά τα μέτρα.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των κυβερνήσεων των 2 μεγάλων κομμάτων. Οι ευθύνες τους, τεράστιες, έχουν εγκληματήσει κατάφορα στον τόπο.
Ο ελληνικός λαός να μην το ξεχνάει.
Με τα μέτρα αυτά μας εξασφαλίζουν την στοιχειώδη αναπνοή. Και κανείς δεν μας εγγυάται ότι αυτά θα είναι τα τελευταία. Τον Ιούνιο, τι θα γίνει;
Να είμαστε αυστηροί με όλους αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι.
Σε 10 μέρες θ’ αλλάξει η Ελλάδα που ξέραμε. Οι προϋποθέσεις για να παίρνουμε χρήματα. Σαρώνουν τα πάντα. Οι κοινωνικές δαπάνες θα είναι όπως σε μια αφρικανική χώρα και όχι σε ευρωπαϊκή. Θα αλλάξει το εργασιακό και το ασφαλιστικό καθεστώς. Είναι βέβαιη η πορεία της λαϊκής οικογένειας με μισθούς και συντάξεις πείνας, με έλλειμμα στην υγεία, στη μόρφωση, στις κοινωνικές παροχές.
Πόσο θ’ αλλάξει η δική μου ζωή;
Προχτές 20/2 ήταν παγκόσμια μέρα κοινωνικής δικαιοσύνης, πράγμα που σημαίνει όχι φτώχεια, όχι αδικία!
Σκεφτείτε το τσουνάμι που έρχεται και τις ευθύνες των κυβερνήσεων. Και μην το ξεχνάτε.
Χρεοκόπησαν την ελληνική λαϊκή οικογένεια. Όσοι εκφράζουν συναισθήματα πένθους για την απώλεια της ζωής αισθάνονται ότι χάνουν κάθε ελπίδα για βελτίωση της θλιβερής καθημερινότητας.
Δεν ελπίζουν πια τίποτα, κανείς!
Το μνημόνιο αποδομεί κοινωνία και πολιτικό σύστημα.
