Η κάθε αλλαγή από την καθημερινότητα μας και το ξεβόλεμα δημιουργεί πάντα αντιδράσεις, ακόμη και αν σου προτείνεται να βελτιώσεις τον τρόπο ζωή σου ή τις συνθήκες δουλειάς σου. Φοβάσαι το άγνωστο, αυτό που μπορεί να περιέχει δράκους και κακούς λύκους. Κάποιοι μάλιστα επενδύουν σ? αυτό τον φόβο, και με διάφορους τρόπους τον περνάνε διαδίδοντας αναλήθειες που εξυπηρετούν το στόχο τους. Είναι οι «δήθεν ειδικοί» και γνώστες των πραγμάτων, που ορκίζονται ότι σκέπτονται το δικό σου καλό και το καλό του συνόλου, ποτέ το δικό τους!
Εδώ η υποκρισία ξεπερνάει και τον ίδιο της τον εαυτό, επειδή οι περισσότεροι δημιουργοί των φοβικών συνδρόμων μοναδικό σκοπό έχουν το προσωπικό τους συμφέρον, το οποίο κρύβουν καλά κάτω από ωραιοποιημένες φράσεις, που προσδίδουν την απαιτούμενη κάλυψη ώστε να φανεί ανιδιοτελές, όπως λέμε «χρυσώνουν το χάπι».
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το σχέδιο νόμου «Καλλικράτης». Κορμό της φιλοσοφίας του έχει τις συνενώσεις των Δήμων σε μεγαλύτερους, αποδοτικότερους και λειτουργικότερους Ο.Τ.Α. Οι συνενώσεις για να είναι απ? όλους αποδεκτές γίνανε με αντικειμενικά κριτήρια, ίδια για όλες τις κατηγορίες, χωρίς παρελκύσεις και διαφοροποιήσεις.
Τα δυο σκέλη του νομοσχεδίου λειτουργούν υποστηρικτικά το ένα του άλλου και μόνο ενιαία αποδίδουν και όχι κατ? επιλογήν.
Έχει ξοδευτεί πολύ μελάνι για το θέμα, έχει γίνει πολύ συζήτηση εξαντλητικά και έχουν γίνει προτάσεις από όλους τους αρμόδιους φορείς και Ο.Τ.Α., που βελτιώνουν το σχέδιο νόμου.
Ήμουν από εκείνους που με παρρησία έκανα κριτική στο αρχικό κείμενο διαβούλευσης, που δεν είχε μορφωθεί σε σχέδιο νόμου, που περιείχε ανακρίβειες, ασάφειες και αρκετά αδύναμα σημεία. Χωρίς να υπολογίσω το όποιο πολιτικό κόστος και χωρίς να χαϊδεύω αυτιά, κατά περίπτωση.
Η τελική μορφή του νόμου, πρόκειται να εγκριθεί από τη βουλή, χωρίς βέβαια να αλλάξουν η φιλοσοφία και οι βασικές του αρχές.
Στο σχέδιο νόμου προβλέπονται, για κάθε δήμο, νέα όργανα, όπως: «Συμπαραραστάτης του Δημότη και τις επιχειρήσεις, «Ελεγκτής Νομιμότητας», «Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης», «Οικονομική Επιτροπή», «Εκτελεστική Επιτροπή» και «Επιτροπή Ποιότητας ζωής». Έτσι, ο Δήμαρχος «αφέντης» χάνει την εξουσία του και η διοίκηση του δήμου γίνεται συλλογική, περισσότερο δημοκρατική, χωρίς εκβιαστικά διλήμματα και την απαξίωση της μειοψηφίας.
Οι τοποθετήσεις που παρακολούθησα σε διάφορα αυτοδιοικητικά όργανα, εκτός εξαιρέσεων, αφορούσαν σε προσωπικά κυρίως προβλήματα των εισηγητών, που εξέφρασαν τις θέσης και αντιρρήσεις τους με κριτήριο την επανεκλογή τους.
Η εφαρμογή ενός τόσο ριζοσπαστικού εγχειρήματος έχει ανάγκη από αντικειμενική κριτική και όχι μόνο από κραυγές αντίδρασης.
Όταν ο νόμος λειτουργήσει στο σύνολο του τότε θα εμφανίσει τις πιθανές αστοχίες του και θα δεχθεί βελτιώσεις, όπως κάθε νόμος.
Η αρχική εφαρμογή ασφαλώς θα δημιουργήσει μια «σύγχυση» με την εισαγωγή των νέων δομικών οργάνων συγκρότησης, λειτουργίας και ελέγχου της διοίκησης. Επί παραδείγματι «ο σύμβουλος του πολίτη και της επιχείρησης» είναι μια κατά βάσει ελεγκτική λειτουργία υπέρ των πολιτών, απέναντι στις όποιες αρρυθμίες της διοίκησης. Αυτό το άρθρο δημιούργησε πολλές αντιδράσεις από «ευαίσθητους» δημάρχους, ως προσβλητικό. Αλλά γιατί; Κανένας νομοταγής πολίτης δεν φοβάται τους ελέγχους!
Στο εξής, οι νέοι των 18 χρονών όχι μόνο θα ψηφίζουν αλλά και θα εκλέγονται σαν δημοτικοί σύμβουλοι. Με ελπίδα και προοπτικές βελτίωσης της τοπικής Αυτοδιοίκησης, υποδεχτήκαμε ανεπιφύλακτα αυτή την καινοτομία. Ο τόπος μας έχει ανάγκη από άδολους, ρομαντικούς και άφθαρτους δημοτικούς συμβούλους, με ιδανικά και όνειρα, όπως είναι οι νέοι μας.
Οι καινοτομίες και οι νέες αρμοδιότητες, μαζί με τις οικονομικές εκχωρήσεις απαιτούν δήμους πληθυσμιακά μεγαλύτερους αλλά και εδαφικής έκτασης ικανής για να δημιουργηθούν διάφορες μορφές οικονομικής ανάπτυξης, όπου θα μπορούν να χωροθετηθούν παραγωγικές δράσεις με ελεγχόμενες χρήσεις γης, σε περιοχές του ενιαίου δήμου. Έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια πόλη «ανταγωνιστική», που να μπορεί να προσφέρει στους κατοίκους της πραγματικές εξυπηρετήσεις, κοινωνικές υπηρεσίες, με πραγματική δημόσια παιδεία, κτηριακές υποδομές, μαζικό αθλητισμό, φροντίδα των ασθενέστερων και των μεταναστών. Μια πόλη για την οποία οι κάτοικοι της θα αισθάνονται περήφανοι.
Η πόλη που παράγει και δημιουργεί πλούτο γίνεται οικονομικά ανεξάρτητη. Ο τουρισμός είναι μια σοβαρή πηγή εσόδων. Οι πολιτισμικές δράσεις, η αξιοποίηση των περιαστικών δασών για ήπιες μορφές άθλησης, του Κηφισού στη περίπτωση μας και άλλων μνημείων της φύσης, όπως είναι τα ρέματα, καθίστανται αξιοποιήσιμες όταν η πόλη έχει πληθυσμιακή και εδαφική επάρκεια. Για παράδειγμα, ένα θέατρο που δεν μπορεί να επιβιώσει με πληθυσμό 20.000 κατοίκων μπορεί όμως να επιβιώσει με πληθυσμό 80.000 κατοίκων.
Οι μεγάλες πόλεις κατά κανόνα λειτουργούν περισσότερο αντικειμενικά, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες κάθε γειτονιάς και επιλέγονται οι εκπρόσωποι των κατοίκων με αξιοκρατικά κριτήρια, μια και το μέγεθος δεν επιτρέπει εύκολα τις πολιτικάντικες παρεμβάσεις και τα ρουσφέτια.
Τα Δημόσια έργα και οι μελέτες λόγω του μεγέθους τους δεν θα γίνονται πλέον με αναθέσεις αλλά με διαφανείς διαδικασίες.
Όσο μικρότερος είναι ένας δήμος τόσο πιο ευάλωτος γίνεται στις διάφορες πιέσεις ομάδων που «κρίνουν» κάθε φορά το αποτέλεσμα. Αντίθετα ένας μεγάλος Δήμος παρέχει τη δυνατότητα και την ευκαιρία σε πρόσωπα με προσόντα να εκλεγούν αξιοκρατικά.
Με τις προτεινόμενες συνενώσεις γίνεται μια αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων και μια ώσμωση των κοινών προβλημάτων ή των κοινών θετικών δράσεων μεταξύ των συνενούμενων δήμων.
Θέματα που τόσο καιρό ελπίζαμε να λυθούν από διαδημοτικές συνεργασίες, τώρα μπαίνουν υποχρεωτικά στο τραπέζι π.χ γι αός αμας αφορά το κυκλοφοριακό πρόβλημα που δημιουργείται από τα βόρεια σύνορα της πόλης μας, ή η επίδραση στο κυκλοφοριακό που δημιουργεί το σούπερ μάρκετ ΑΒ στο κόμβο Κηφισιάς και Χαριλάου Τρικούπη, ή τα αντιπλημμυρικά έργα της Εκάλης με τα τυφλά φρεάτια στη περιοχή της Ν. Ερυθραίας, τώρα δεν πρόκειται να ξανασυμβούν επειδή θα αντιμετωπίζονται ενιαία και όχι εγωιστικά από κάθε δήμο σε βάρος άλλου. Η οδός Τατοϊου ή η Χαριλάου Τρικούπη που οριοθετούν τους Δήμους Ερυθραίας και Κηφισιάς πρέπει να αντιμετωπιστούν ενιαία σαν μια πολεοδομική ενότητα.
Λοιπόν, οι μεταφορές, τα αντιπλημμυρικά, οι χρήσεις γης, το κυκλοφοριακό, η αισθητική της πόλης, το περιβάλλον, μπορούν να βρουν λύσεις, με τη συμμετοχή του δήμου σε προγράμματα και μέτρα χρηματοδότησης από διάφορους φορείς.
Γενικά οι καινοτομίες και οι αρμοδιότητες που εισάγει ο Καλλικράτης απαιτούν δήμους πληθυσμιακά μεγαλύτερους, έτσι ώστε να μπορούν λόγω κλίμακος να πραγματοποιηθούν αφ? ενός αλλά και να εξοικονομηθούν πόροι αφ? ετέρου.
Οι παλιοί συνενούμενοι δήμοι, θα κρατηθούν σαν οντότητες με Τοπικό Συμβούλιο και Τοπικό Αντιδήμαρχο.
Η άρνηση για συνένωση και οι «φόβοι» που εκφράζονται για το νόμο δεν έχουν καμιά βάση.
Ακούστηκαν διάφορα, προβληματισμοί, επιφυλάξεις και ανησυχίες.
Κυρίως η συνένωση μας με την Κηφισιά επιλεκτικά και όχι με την Εκάλη δημιουργεί τις διάφορες αντιδράσεις με επιχειρήματα έωλα και αφελή του τύπου «θα μας απορροφήσει» ή πιο παραστατικά θα μας «καταπιεί» η Κηφισιά. Αλήθεια γιατί αυτός ο φόβος κανιβαλισμού; Τηρουμένων των αναλογιών θα έπρεπε και οι Εκαλιώτες να μας κατηγορήσουν για αλλοτρίωση και ιδιοτέλεια.
Αν στο νου μας έχουμε ένα δημοτικό συμβούλιο εμπαθές, προκατειλημμένο και αδιάφορο για ένα μεγάλο μέρος του Δήμου και ιδιοτελές τότε πράγματι οι φόβοι μας έχουν αξία.
Αν όμως στο νου μας έχουμε ένα δημοτικό συμβούλιο που φροντίζει για τα προβλήματα της πόλης και των κατοίκων του από τη μια άκρη στην άλλη και ένα δήμαρχο αυτής της νοοτροπίας, τότε όλοι οι φόβοι είναι ανυπόστατοι.
Μια δημοτική αρχή οφείλει και πρέπει να ασχοληθεί με τις υποβαθμισμένες γειτονιές της περιοχής της τόσο, όσο χρειάζεται για να καταφέρει να τις κάνει ανταγωνιστικές με τις αντίστοιχες αναβαθμισμένες.
Ίσως, την εποχή που οι επικοινωνίες γινόντουσαν με αγγελιαφόρους, η μετακίνηση ήταν δύσκολη, αφού γινόταν κυρίως με τα πόδια, και η κύρια απασχόληση των κατοίκων ήταν ο πρωτογενής τομέας, τότε πράγματι ήταν λειτουργικές οι μικρές Κοινότητες για να αντιμετωπιστούν βασικές ανάγκες της περιοχής, όπως η συλλογή σκουπιδιών, η έκδοση πιστοποιητικών και ίσως οι διανοίξεις ή συντηρήσεις οδών.
Σήμερα στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όπου οι επικοινωνίες και οι μεταφορές έχουν εκμηδενιστεί απαιτείται ένας δήμος μεγάλος για να μπορεί να υποδεχθεί το καινούργιο και τα μεγάλα έργα, που αποδίδουν και εξυπηρετούν μεγάλο πληθυσμιακό δυναμικό.
Ακόμη για να λειτουργήσει και να εφαρμοστεί ο «Καλλικράτης» έχει ανάγκη από αιρετούς με ανάλογες και εξειδικευμένες γνώσεις.
Η όποια αντίδραση εκφράζεται στο όνομα της Ν. Ερυθραίας δεν είναι και οπωσδήποτε αντικειμενική. Συνήθως περιέχει το δικό μας «θέλω» και ό,τι αυτό σημαίνει, το βαφτίζουμε «κοινό καλό» για να το περάσουμε ωραιοποιημένο στον κόσμο. Επενδύουμε τα «θέλω» μας με ωραία λόγια για να αποκτήσουν την «έξωθεν καλή μαρτυρία».
Αν ο καθένας από μας κάνει την αυτοκριτική του, θα διαπιστώσει την αλήθεια. Αν αφήναμε τον εαυτό μας έξω από τα γεγονότα και μένουμε απλοί παρατηρητές, χωρίς να μας εξουσιάζει το ίδιο συμφέρον, θα διαπιστώναμε στο όχι μακρινό μέλλον, την αναγκαιότητα και τα θετικά αποτελέσματα του νομοσχεδίου «Καλλικράτης».
Κάποιοι κρίνουν τη πρόταση εξ αρχής αρνητικά. Είναι πεπεισμένοι ότι η συνένωση των δήμων δεν τους εξυπηρετεί προσωπικά και την αναλύουν με δήθεν αντικειμενικά κριτήρια χρησιμοποιώντας ακραία παραδείγματα με υποθετικές παραμέτρους που καταλήγουν σε στρεβλά και αντιεπιστημονικά αποτελέσματα.
Η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση ήταν αναγκαία και απαίτηση όλων.
Ας σταματήσουν οι μίζερες φωνές και ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την αλλαγή για να φτιάξουμε καλύτερες πόλεις και αιρετούς άρχοντες αξιόπιστους.
Η Ερυθραία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τη μεταρρύθμιση, αντίθετα θα κερδίσει και είναι αυτό που θέλουν, όσοι τη βλέπουν σαν την πόλη που αγάπησαν!
