Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι κάποιος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε: «Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη και βαθιά χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι. Καθένας είχε από ένα μακρύ κουτάλι που όταν το κρατούσε από την άκρη με προσοχή, αυτό έφτανε ίσα-ίσα ως το ρύζι στο βάθος της χύτρας. Όταν γέμιζαν το κουτάλι, όμως, αυτό είχε τόσο μακρύ χερούλι που δεν μπορούσαν παρά με τεράστια δυσκολία να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής.
«Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».
Οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί Έλληνες, ξέρουν όλους τους θρύλους, αρχαίους και σύγχρονους πολύ καλά. Κι αντί για μακριά κουτάλια, χρησιμοποιούν για τον προσωπικό τους Παράδεισο, επιδέξιους πολιτικούς για τον χειρισμό της μέγκενης (;) του παρακάτω σκίτσου.
Αφού φόρτωσαν την Ελλάδα με νέα δάνεια ύψους 200 δις, ξεζούμισαν τους εργαζόμενους με μείωση αποδοχών απολύσεις και φόρους, έβγαλαν στο εξωτερικό από 1/1/10 μέχρι 30/1/11 (στοιχεία Εθνικής Τράπεζας) 57,5 δις ευρώ.
Δεν έχω πρόχειρο κάποιο θρύλο, ελληνικό ή ξένο, αλλά για τους εργαζόμενους, το η «ισχύς εν τη ενώσει» μου ακούγεται μια χαρά.
