Αυτές οι γραμμές υπαγορεύονται από την εκκωφαντική σιωπή του νεκρού ηλικιωμένου, που κείτεται στην πλατεία Συντάγματος. Σε ύστατη πράξη διαμαρτυρίας για την λεηλασία της ζωής του και για να μην εξαναγκαστεί, ,όπως έγραψε ο ίδιος να τρώει από τα σκουπίδια, ο συνταξιούχος αυτός έβαλε τέλος στην ζωή του, για να προστατέψει το τελευταίο ένδυμα της ανθρώπινης υπόστασης, την αξιοπρέπειά του.
Στο πρόσφατο παρελθόν μας έγιναν γνωστά και άλλα τέτοια τραγικά περιστατικά που διαδραματίστηκαν, όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Τυνησία και η Γαλλία, σαν αποτέλεσμα της υποκριτικής και ανθρωποφάγου κερδοσκοπικής και τυχοδιωκτικής σύγχρονης νεοφιλελεύθερης κοινωνίας. Μιάς κοινωνίας, στην διακυβέρνηση της οποίας, κρατεί το δίκιο του ισχυρού και το χρώμα του χρήματος. Το παγερό πρόσωπο αυτής της διακυβέρνησης, αντιμετωπίζει τέτοια «συμβάντα» σαν παράπλευρη απώλεια, που υποκριτικά και μόνο για το θεαθήναι την αγγίζουν.
Στο δικό μας πρόσωπο όμως, που ζούμε καθημερινά κάτω από το βάρος της λιτότητας, που μας συνθλίβει, και μπορούμε να συμμεριστούμε την απελπισία και την απόγνωση αυτού του ανθρώπου, που αντικατοπτρίζει την κατάσταση, που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι των συνανθρώπων μας, η θλίψη μας είναι ειλικρινής και η ύβρις που διαπράττεται σε βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ξεκάθαρη.
Όταν προσβάλλεις την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα του ανθρώπου στην δουλιά , την μόρφωση, την υγεία και τον υποβιβάζεις σε σκλάβο ή, ακόμη χειρότερα, σε ζώο, που τρέφεται με σκουπίδια και καμία κοινωνική πρόνοια δεν ενδιαφέρεται γι΄αυτόν, πολύ περισσότερο, όταν αυτές οι πράξεις επιβάλλονται σε αθώα θύματα, με σκοπό το κέρδος, τότε αυτές οι πράξεις αυτοχειριασμού, αποτελούν ένα ράπισμα και όνειδος, στην πολιτισμένη κοινωνία του 21ου αιώνα. Κι αλίμονο, αν τα μάτια μας συνηθίσουν και αν οι ψυχές μας εξοικειωθούν με αυτές τις εικόνες.
Είναι υποχρέωση κάθε συνανθρώπου, αυτές τις δύσκολες ώρες, να σταθούμε αλληλέγγυοι μεταξύ μας και μέχρι να δημιουργήσουμε τους όρους ενός κράτους δικαίου με κέντρο τον άνθρωπο, πάνω από τα κέρδη, να κάνουμε ο,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε να αποτρέψουμε, κατά το δυνατό, άλλα παρόμοια γεγονότα.
Κανείς δεν πρέπει να νιώθει μόνος του στην κρίση. Η εμψύχωση, η αλληλεγγύη και ο αγώνας, μας δίνουν το δικαίωμα να ελπίζουμε πώς θα πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και θα ξανακερδίσουμε την ζωή, που σήμερα νιώθουμε ότι μας κλέβουν.
Η ιστορική στιγμή είναι μπροστά μας και είναι οι εκλογές που μας περιμένουν, να δείξουμε το θάρρος και την αποφασιστικότητα και να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον μαζικό εφιάλτη. Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο λαός, όμως εμείς χρειαζόμαστε αυτήν την αρχή περισσότερο παρά ποτέ και δεν πρέπει να φοβηθούμε τις δυσκολίες και να δουλέψουμε, για το κοινωνικό σύνολο και όχι για τους τοκογλύφους και τους κερδοσκόπους και τους καιροσκόπους, για να κτίσουμε ένα αύριο, που θα δικαιώσει εμάς, τα παιδιά μας, τα αθώα θύματα, αλλά και τις στρατιές των αγωνιστών, που δεν λυπήθηκαν τις ζωές τους, για να ζούμε όλοι καλύτερα.
Να ορθώσουμε το ανάστημα και να παλέψουμε με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια για το δικαίωμά μας στην ζωή, την ελπίδα και το χαμόγελο.
Καλή μας Ανάσταση!
