Τα πράγματα γύρω μας κινούνται με δύο ταχύτητες. Τα εξωτερικά γεγονότα, που εξελίσσονται εν ριπή οφθαλμού και τα βαθύτερα γεγονότα, που θέλουν τον χρόνο τους για να αναδειχθούν. Ετσι αρχικά έσπασε η φούσκα της ψευδαίσθησης της διαρκούς ευημερίας και κατ΄επίφαση δημοκρατίας και ανέδειξε την προσωπική μας πολιτική γύμνια, αλλά και όλες τις αδυναμίες του θεσμικού μας συστήματος, που απορρέει απο αυτήν.
Με τον συρφετό των εξωτερικών γεγονότων, που πλήττουν την οικονομική μας ζωή και επιβίωση, έχουμε ασχοληθεί ήδη. Με την ανίερη προσβολή της δημοκρατίας και της Εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας και τα επαπειλούμενα διακυβεύματα, επίσης. Για τα συναισθήματα θυμού, αγανάκτησης, αγωνίας, ανασφάλειας και κατάθλιψης, κατα κόρον. Τέλος οι σκόπιμα αδιάκοπες και εντεινόμενες βολές κατά της αυτοεικόνας μας, τείνουν να μας γονατίσουν το ηθικό και το φρόνημα, ώστε να μας καταντήσουν τους σύγχρονους δούλους και υπηρέτες των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών.
Είναι η ώρα τώρα, μετά το ταρακούνημα της απότομης αφύπνισης απο το παραμύθι, μέσα στο οποίο βολευόμασταν, χωρίς να μας πολυνοιάζει τίποτε, εκτός απο τα του οίκου μας, με την στενή έννοια, να συνειδητοποιήσουμε οτι και η χώρα που ζούμε είναι ο οίκος μας και οτι η ψευδαίσθηση οτι μπορεί να πορεύεται καλά απο μόνη της και μόνο με μιά ξερή και ασυλλόγιστη ψήφο και αυτή, αν μπούμε στον κόπο να την δώσουμε, όχι μόνο δεν μας καθιστά άμοιρους των ευθυνών μας, αλλά και αν κάνουμε το λάθος να συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω απο αυτήν, οι πληγές μας θα γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Γιατί η ψευδαίσθηση είναι το σημάδι της άγνοιας, της αδυναμίας και η πρόφαση για να κουκουλώνουμε τα προβλήματα, λειτουργώντας σαν την στρουθοκάμηλο.
Αναγνωρίζοντας την παραλυτική και την αποπροσανατολιστική επίδραση των συναισθημάτων που βιώνουμε, πάνω στην σκέψη μας, διατυπώνω την αναγκαιότητα να προσπαθήσουμε να κάνουμε την υπέρβασή μας και να στοχασθούμε πάνω στις αιτίες, στα αποτελέσματα και τους στόχους μας. Ο καθένας ξεχωριστά πρέπει να συμβάλλει με τον στοχασμό του, χωρίς να επαφίεται άκριτα στην γνώμη κάποιων επαϊόντων, επαναπαυόμενος οτι από το χέρι μας δεν περνάει τίποτα.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε οτι «η Δημοκρατία με την πλήρη έννοια, μπορεί να οριστεί ως το καθεστώς της συλλογικής στοχαστικότητας».
Αν πιστέψουμε οτι από το χέρι μας περνάνε τα πάντα, γιατί είμαστε ο κυρίαρχος λαός, και στοχασθούμε πάνω στο ποιά θέλουμε να είναι η χώρα που μας αντιπροσωπεύει και τί χρειάζεται να κάνουμε ατομικά και συλλογικά για να πετύχουμε τον στόχο, είμαι βέβαιη ότι θα λάβουμε μέσα μας την απάντηση για το επόμενο βήμα.
Πριν όμως από το επόμενο βήμα πρέπει να δούμε που βαδίζουμε και πόσο μακρυά είμαστε απο τον στόχο. Πρέπει να δούμε ποιοί είμαστε και ποιοί θέλουμε να γίνουμε. Πρέπει να επανακτήσουμε την αυτοεκτίμησή μας πρωτίστως, για να κερδίσουμε και την εκτίμηση του κόσμου που μας περιβάλλει, γιατί πιστεύω ακράδαντα οτι οι άνθρωποι διαπαιδαγωγούνται ωριμάζοντας και μπορούν να αναδιατάξουν τους χάρτες τους και τις προτεραιότητές τους, εφόσον παραμένουν ελεύθερα σκεπτόμενες οντότητες.
Η δύναμη βρίσκεται στην γνώση και η γνώση βρίσκεται στον στοχασμό. Δεν έχουμε να φοβηθούμε απο κανένα γκρεμό, εκτός απο αυτόν, που μπορεί να επιφυλάξουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας, αν αντιδρούμε σαν ισοπεδωτικός όχλος, αντί να αντιτάξουμε στον γενικό χαμό την στοχευμένη και μετά απο περίσκεψη συλλογική και ατομική δράση που θα υπηρετεί το καλό του κοινωνικού συνόλου και θα προστατεύει τις διαχρονικά καταξιωμένες αξίες της δημοκρατίας και του πολιτισμού μας.
