Ίσως έχει μια ιδιαίτερη συμβολική σημασία το γεγονός ότι η κυβέρνηση έσπευσε χριστουγεννιάτικα να θεσπίσει δρακόντειες ρυθμίσεις για όσους χρωστούν στο Δημόσιο ή στις τράπεζες.
Υπό το πέπλο ενός γενικού επικοινωνιακού “θορύβου” που δημιούργησαν οι δηλώσεις “πόθεν έσχες” και ο ανεκδιήγητος Μιχάλης Λιάπης, αλλά και κάτω από την πίεση που δημιούργησε η εκπνοή της υπάρχουσας προστασίας στο τέλους του έτους, η κυβέρνηση πέρασε άρον-άρον πολύ σκληρά μέτρα, τα οποία θα έχουν δραματικές συνέπειες σε βάθος χρόνου.
Νομοθετήθηκαν η άρση της γενικής προστασίας από τους πλειστηριασμούς και η καθιέρωση μεγαλύτερων προστίμων για όσους χρωστάνε στο Δημόσιο.
Από τους πλειστηριασμούς θα προστατεύονται μόνο όσοι καλύπτουν σωρευτικά τρεις προϋποθέσεις (εισόδημα, αξία περιουσίας, αξία σπιτιού) και πληρώνουν ανελλιπώς μικρότερα ποσά.
Θεωρητικά, οι ασφαλιστικές αυτές δικλείδες αποσκοπούν στο να προστατεύσουν τους αδύναμους από την απώλεια της πρώτης κατοικίας.
Είναι όμως αμφίβολο ότι υπό τις συνθήκες μαζικής πτωχοποίησης της μεσαίας τάξης το σύστημα θα λειτουργήσει έτσι.
Αν μη τι άλλο, τα δύο βασικά κριτήρια που είναι το δηλούμενο εισόδημα και η αξία της περιουσίας είναι και τα δύο πλασματικά σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν αμέτρητοι ευποροι φοροφυγάδες που δηλώνουν πένητες στην εφορία, ενώ οι αντικειμενικές αξίες των σπιτιών είναι εικονικές -πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές.
Το ζήτημα των κόκκινων δανείων είναι πολύ σοβαρό για να αντιμετωπιστεί με τέτοιου είδους ισοπεδωτικές πρακτικές, σε μια περίοδο που η μεσαία τάξη αντιμετωπίζει την κατάρρευση όλων των σταθερών σημείων της οικονομικής και κοινωνικής της θέσης.
Η υποτιθέμενη προστασία είναι τελείως θεωρητική και αργά ή γρήγορα ένα μεγάλο κομμάτι δανειοληπτών δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί.
Ο κοινός παρονομαστής των ρυθμίσεων είναι ο εξοντωτικός και τιμωρητικός χαρακτήρας τους.
Οι οφειλέτες αντιμετωπίζονται ως ένοχοι. Ως πρόσωπα που αρνούνται να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους και επομένως τους αξίζει να “τιμωρηθούν” χάνοντας ενδεχομένως και το σπίτι τους.
Δεν υπολογίζεται το γεγονός ότι οι περισσότεροι από οσους δημιούργησαν χρέη τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε αυτή τη θέση εξαιτίας της απώλειας εισοδημάτων και της αύξησης των επιβαρύνσεων, λόγω των πολιτικών που εφαρμόζονται -οι οποίες μάλιστα αποδεικνύονται γεμάτες από λάθη.
Αγνοούνται οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που είχε η κρίση στο μέσο ελληνικό νοικοκυριό.
Και βέβαια αυτό δεν γίνεται λόγω άγνοιας. Είναι μεθόδευση η οποία εξυπηρετεί τον βασικό στόχο που υλοποιεί η τρόικα: την εσωτερική υποτίμηση.
Δεν τους αρκεί η πτώση των τιμών των ακινήτων που έχει καταγραφεί μέχρι τώρα. Θέλουν να πιέσουν περαιτέρω τις τιμές και αυτό μπορεί πλέον να γίνει μόνο με τις μαζικές εκποιήσεις και την αυξημένη προσφορά που θα παρουσιαστεί λόγω των πλειστηριασμών, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση που εξελίσσεται.
Η πτώση των τιμών των ιδιωτικών ακινήτων θα παρασύρει και τις αξίες δημόσιας γης, σε μια περίοδο που προγραμματίζεται η εκποίηση της στο πλαίσιο του μνημονίου.
Αυτός είναι ένας από τους στόχους της διπλής επίθεσης κατά της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων, την οποία προωθεί η τρόικα με την ψυχρή λογική του δανειστή που “στραγγίζει” τον οφειλέτη.
Και δυστυχώς, παρά το επικοινωνιακό περιτύλιγμα, σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα.
Πηγή: newmoney.gr
