ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ
Μία εξέχουσα μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας και ιδιαίτερα του ιστορικού μυθιστορήματος, την συγγραφέα Μάρω Δούκα φιλοξένησε την Δευτέρα 24 Ιανουαρίου το Πνευματικό Κέντρο Νέας Ερυθραίας στη βίλα Κώστα. Παρά τον βροχερό καιρό, σε μία κατάμεστη αίθουσα από προσωπικότητες των γραμμάτων, της επιστήμης αλλά και εκπροσώπων των φορέων του Δήμου Κηφισιάς, η Μάρω Δούκα παρουσίασε το τελευταίο έργο της το «Δίκιο είναι ζόρικο πολύ» από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το βιβλίο παρ όλο ότι είναι αυτοτελές, θα μπορούσε να αποτελεί το δεύτερο βιβλίο μιας τριλογίας εν εξελίξει με πρώτο βιβλίο το «Αθώοι και φταίχτες» και ένα τρίτο που αποκάλυψε η συγγραφέας ότι θα ακολουθήσει με θέμα την περίοδο της δικτατορίας στα Χανιά της Κρήτης που είναι και η γενέτειρα της.
Η Λίνα Σόρογκα, μέλος του Δ.Σ του Πολιτιστικού Νέας Ερυθραίας, προλόγισε την συγγραφέα σχολιάζοντας ότι «το σύγχρονο ιστορικό μυθιστόρημα συνεχίζει να παίζει κυρίαρχο ρόλο στα ελληνικά γράμματα και είναι μπροστά στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού. Τα ιστορικά γεγονότα αναλύονται μέσα από το πρίσμα διαφόρων πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά του κάθε λαού».
Στα βιβλία της Δούκα θίγονται θέματα υπεράσπισης του γυναικείου φύλου, του αγώνα για την πολιτική εξουσία, του σεβασμού προς τον ανίσχυρο και της απόδοσης δικαιοσύνης στο τέλος. Η συγγραφέας, με «sotto voce» τα αναφέρει και τα επιβάλλει με μια σύγχρονη φρέσκια ματιά.
Παρουσιάζει τα γεγονότα μέσα από την ευαισθησία της πένας της σε μια απόπειρα καταγραφής μιας πολυφωνικής εξέγερσης που μετουσιώνεται μέσα από την ιστορία και την μυθοπλασία.
Τι κοινά γνωρίσματα θα μπορούσε να έχει ένας Έλληνας με ένα Τούρκο ή μ΄ένα Γερμανό; Πως θα μπορούσε να συμφιλιώσει το χάσμα των διαφορών μέσα από την μυθοπλασία για να είναι αρκετά ελκυστικό για τον αναγνώστη;
Ως προς την συγγραφική της πρόθεση είπε ότι «τα ιστορικά γεγονότα δεν ανασύρονται για να υπηρετήσουν την μυθοπλασία αλλά για να την εκθέσουν διεκδικώντας διαβρωτικά τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο».
Η Μάρω Δούκα, ανήκει στην γενιά της μεταπολίτευσης και του πολυτεχνείου. Είναι μια πολιτικοποιημένη συγγραφέας με αναγνωρισμένες περγαμηνές από το κοινό και τους κριτικούς εδώ και 40 χρόνια. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Νίκος Καζαντζάκης για το μυθιστόρημα που την καθιέρωσε την «Αρχαία σκουριά» το 1979, που είχε παρουσιαστεί αργότερα και σε τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ , το β΄ κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για την «Πλωτή πόλη» το 84 και το βραβείο αφηγηματικού πεζού λόγου του ιδρύματος Ουράνη το 2005.
Στη συνέχεια, η πεζογράφος αφού εξέφρασε την βαθειά ευγνωμοσύνη προς τους αναγνώστες της, παρότρυνε το κοινό να σχολιάσει ελεύθερα το έργο της. Με την ακρίβεια και συνέπεια που την διακρίνει, προτίμησε αντί προφορικής ομιλίας να μας διαβάσει ένα κείμενο βασισμένο στην εξωτερική και εσωτερική διαδρομή που διένυσε για την συγγραφή των βιβλίων της από στάδιο σε στάδιο. Με μια ιδιαίτερη ευγλωττία και μια αυστηρότητα για τελειότητα στην πιστή εξιστόρηση των γεγονότων, αφηγείται ότι γράφοντας το «Αθώοι και φταίχτες» είχαν αρχίσει να καλλιεργούνται υποδόρια μέσα της οι προυποθέσεις για το επόμενο έργο.
Τα δύο τελευταία βιβλία της το «Αθώοι και φταίχτες» καθώς και το «Δίκιο είναι ζόρικο πολύ» βασίστηκαν σε εκτεταμένη έρευνα που έγινε στο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης.
Μαζί με μια σειρά άλλων περίεργων συμβάντων που συνέβησαν παράλληλα εκείνη την εποχή της συγγραφής , κατάλαβε ότι είχε φτάσει ο καιρός να αναζητήσει το αληθινό πρόσωπο της σημερινής πόλης των Χανίων εμπωτισμένο στην ιστορία, αποτυπώνοντας τις δόξες, τις χαρές και τις λύπες της, μέσα από τη θέση ενός «άλλου».
Στο πρώτο της βιβλίο αυτός ήταν ένας Τουρκοκρητικός δημοσιογράφος από το BBC που ήλθε πίσω στα Χανιά για να ανακαλύψει τις ρίζες του, έπειτα από περιηγήσεις στα δρομάκια των Χανίων που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Η δεύτερη δουλειά της «Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ» βασίστηκε στο βιβλίο του συγγραφέα και φιλόλογου Σταύρου Βλοντάκη « Η οχυρά θέση της Κρήτης» που δεν ήταν μόνο το έναυσμα αλλά και η πρώτη ύλη για την συγγραφή του βιβλίου. Αναφέρεται στη Γερμανική κατοχή στα Χανιά το 1945 όπου με εντολή των Βρετανών για να τηρηθεί δήθεν η τάξη και παρ όλο που η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει, οι Γερμανοί εξακολουθούσαν να κατέχουν τα Χανιά. Διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις κυριαρχούσαν τότε στα Χανιά, ενώ τα γερμανικά στρατοδικεία έστελναν Έλληνες πατριώτες στον θάνατο.
Κλείνοντας, ευχαρίστησε το Πνευματικό Κέντρο για την φιλοξενία του, χωρίς να παραλείψει να αναφέρει την βαθειά της εκτίμηση για τις δυσκολίες και τους αγώνες των πρώτων ξεριζωμένων προσφύγων Ερυθραιωτών της Μικράς Ασίας για επιβίωση σε τούτο το κομμάτι της Αττικής.
