Η περιοχή μας βρίσκεται ανάμεσα σε δυο βουνά και περιβάλλεται ακόμη από δάση (όσα δεν κάηκαν ακόμη). Οι καταστροφές των τελευταίων 25 χρόνων έχουν αφανίσει μεγάλες εκτάσεις με δέντρα.
Αν έχετε καταλάβει τι σημαίνει αναδάσωση, ελάτε να μου το εξηγήσετε και εμένα. Αυτό που μάλλον που το κράτος εννοεί αναδάσωση είναι «αφήνω το καμένο όπως είναι και αν ξαναφυτρώσει, έχει καλώς» ή κάνω λάθος;
Βεβαία η φυσική αναδάσωση είναι εξαιρετικά αργή και οι αρνητικές επιπτώσεις στο μικρόκλιμα και την ποιότητα του περιβάλλοντος είναι ορατές.
Είναι πραγματικά βάσανο για όσους γνώρισαν τα βουνά και τις εκτάσεις πράσινες και ζωντανές να τις κοιτούν μαυρισμένες και νεκρές. Αν και είναι δυστυχώς αδύνατο να επαναφέρουμε τις καμένες εκτάσεις στην πρότερη τους κατάσταση, πρέπει με κάθε μέσον να διατηρήσουμε ότι δέντρο έχει γλιτώσει από την καταστροφή.
Ένα πολύ σπουδαίο κομμάτι δάσους είναι η δυτική Πάρνηθα και το βασιλικό κτήμα Τατοΐου.
Μοναδικό σε ομορφιά και «γεμάτο» ιστορία. Απορώ πως από τότε που ξεκαθαρίστηκε ιδιοκτησιακά επί εποχής Σημίτη ακόμη παραμένει αναξιοποίητο και εγκαταλειμμένο.
Οι αναμνήσεις μου από το Τατόι είναι πολύ διαφορετικές από την εικόνα της παρακμής και εγκατάλειψης που έχει σήμερα.
Τύχαινε ο πατέρας μου να ήταν χωροφύλακας στην μεταπολίτευση και οι αναμνήσεις από τις βόλτες που έκανα τότε μέσα στο κτήμα να είναι πολύ διαφορετικές από το τώρα.
Είναι βεβαία πολύ δύσκολες οι εποχές από οικονομικής απόψεως για να αναστυλωθεί το σύνολο των εγκαταστάσεων του. Αυτό είναι κατανοητό, αλλά πρέπει πάση θυσία να μην το καταστρέψει ουδεμία πυρκαγιά.
