Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τηλεόραση;
Μια πιθανή κατάργηση των συνόρων και άρα μια ενωμένη Ευρώπη, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στα πολιτισμικά στοιχεία των κρατών-μελών της;
Το αρχιτεκτονικό παρόν αυτής της πόλης σας εκφράζει;
«Ο ευεργέτης του μέλλοντος θα είναι αυτός που θα γκρεμίζει». Πως κρίνετε τη φράση του Τσαρούχη;
Οικολογική συνείδηση κάθε πολίτη ή μεγαλύτερη εκπροσώπηση οικολογικών κινημάτων στο Κοινοβούλιο;
Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από λειψυδρία. Αντί να γυρεύουμε νερό στον πλανήτη Άρη, γιατί δεν κάνουμε κάτι για τον πλανήτη Γή που διψάει;
Ποιός παράγει πολιτισμό σήμερα, η ψυχή του ανθρώπου ή η εικόνα του;
1) Ασφαλώς και μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τηλεόραση. Θεωρώ ότι η ερώτησή σας εμπεριέχει μια μάλλον αρνητική θέση για την ύπαρξη της και το σκοπό που εξυπηρετεί. Αντ? αυτής τι, μήπως το internet; Προσωπικά θα δήλωνα ότι μου αρέσει η τηλεόραση. Το internet είναι μια νεότερη πρόταση όπου οι ειδήσεις και οι πληροφορίες παρέχονται ανά πάσα στιγμή και σχεδόν σ? όλο τον κόσμο ταυτόχρονα. Αυτό το μέσον κυριολεκτικά απομονώνει τους ανθρώπους και δημιουργεί φιλίες από μακριά και εκ του ασφαλούς.
Γράφω όλα αυτά επειδή θεωρώ ότι η σύγκριση μεταξύ των δυο αυτών μέσων, σχετικά με τη κοινωνική επαφή των ανθρώπων κλίνει υπέρ της τηλεόρασης, η οποία δεν εθίζει, έχει ποικιλία προγραμμάτων, μπορεί να γίνει κέντρο μιας οικογενειακής ή φιλικής συντροφιάς αλλά και πολύτιμος σύντροφος μοναχικών ατόμων. Προς τι το δίλημμα λοιπόν;
2) Νομίζω ότι δεν απαιτείται κατάργηση των συνόρων για να επέλθουν πολιτισμικές επιρροές μεταξύ των κρατών μελών της Ευρώπης, αυτές έχουν ήδη γίνει χωρίς να χρειαστεί καμιά πολιτική παρέμβαση. Και αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο, αλλά από την εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρατηρούνται πολιτιστικές ανταλλαγές και επιρροές. Θεωρώ ότι είναι νομοτελειακό το φαινόμενο και δεν μπορείς να το αναχαιτίσεις.
Η Αμερική έχει επηρεάσει την Ευρώπη αλλά και τις άλλες Ηπείρους με την μουσική, τον χορό, τη λογοτεχνία και γενικά τις τέχνες, όπως αντίστοιχα έχει επηρεαστεί από τα πολιτισμικά στοιχεία της Ευρώπης. Αυτό δεν σημαίνει και αλλοτρίωση. Άλλωστε χρόνια τώρα μέσα στους κόλπους του ίδιου έθνους και της ίδιας πατρίδας συνυπάρχουν σύλλογοι με ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά, που διατηρούν τα ήθη και έθιμα του τόπου καταγωγής τους. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα οργανώνονται σε ομάδες επειδή έτσι θα αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς και προστατευμένοι. Εκείνο το στοιχείο που θα υποστεί τη μεγαλύτερη επιδρομή θεωρώ ότι είναι η γλώσσα του κάθε λαού και κυρίως όσων πληθυσμιακά μειονεκτούν όπως η Ολλανδία, η Ελλάδα και άλλες με παρόμοια χαρακτηριστικά. Στο δικό μας χέρι είναι να διατηρήσουμε ζωντανή τη γλώσσα μας, μια και ήδη υπάρχουν γραμμένα σε αυτή αριστουργήματα της αρχαίας και νεότερης λογοτεχνίας και ποίησης.
3) Έχω την αίσθηση ότι η ερώτηση σας αφορά στην Ν. Ερυθραία και ιδιαίτερα στον Προσφυγικό συνοικισμό. Νομίζω πως αγγίξατε το αδύναμο σημείο μου. επειδή έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει σ? αυτή τη πόλη, παρακολούθησα και όλη της την «ανάπτυξη» βήμα-βήμα.
Ένας «ανιστόρητος» εξωτερικός παρατηρητής θα σταθεί επικριτικά και θα κρίνει το αποτέλεσμα ως ανεπιτυχές και ίσως σε κάποια τμήματα της πόλης μάλλον κακό! Καταλαβαίνω απόλυτα αυτόν τον τρίτο, αλλά κάθε πόλη κουβαλάει την ιστορία της και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οικοδομήθηκε. Στην περίπτωση μας η πρώτη γενιά προσφύγων έκτισε ένα δωμάτιο για να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της. Στο ίδιο οικόπεδο, μικρών διαστάσεων, έπρεπε να βολέψει τα παιδιά της και τα εγγόνια της. Έτσι, αλλά νόμιμα, αλλά αυθαίρετα και άλλα με τη μέθοδο της αντιπαροχής ανεγέρθηκαν τα νεότερα κτίρια
Όσον αφορά στη μορφή της Αρχιτεκτονικής των κτιρίων, είναι αδιάφορη και ισοπεδωτική, επειδή δεν προβλέφθηκε κάτι το διαφορετικό, άλλωστε επρόκειτο για μια νέα πόλη της οποίας οι κάτοικοι είχαν περιορισμένα εισοδήματα και σε ένα οικόπεδο 200 τετραγωνικών μέτρων έπρεπε να «βολευτούν» τρεις, τέσσερις και πέντε οικογένειες, δηλαδή η πόλη έπρεπε να επεκταθεί καθ? ύψος. Με δεδομένη πάντα την οικονομική στενότητα ή μορφολογία και η εξωτερική εμφάνιση των κτιρίων ερχότανε σε δεύτερη μοίρα, απλά έπρεπε με ελάχιστα έξοδα να εξυπηρετήσει τις στεγαστικές ανάγκες των χρηστών. Εκείνο όμως που θεωρώ αναγκαίο να γίνει είναι η ανάπλαση κάποιων γειτονιών της πόλης και κυρίως της λεωφόρου Ελ. Βενιζέλου, με παρεμβάσεις στις όψεις και τις απολήξεις των κτιρίων, που έχουν σ? αυτήν πρόσωπο.
4) Φαντάζομαι ότι συνδέετε την προηγούμενη ερώτηση σας με αυτή. Είναι μια μεγάλη αλήθεια αυτό που είπε ο Τσαρούχης και πολλοί άλλοι, πριν και μετά απ? αυτόν. Υπάρχει όμως μια αλληλουχία γεγονότων, πολιτικών και συνθηκών, που οδήγησαν τις μεγαλουπόλεις και όχι δυστυχώς μόνο την Αθήνα σε αυτή την ασφυξία.
Ο εμφύλιος και η εσωτερική μετανάστευση, η οικιστική πληθυσμιακή πίεση με τις αυθαίρετες πόλεις στην περίμετρο της πρωτεύουσας, η εφαρμογή της αντιπαροχής και η εμπορευματοποίηση της κατοικίας και της επαγγελματικής στέγης, η αύξηση του συντελεστή δόμησης από την Χούντα, έκαναν τις πόλεις αβίωτες, αφού δεν κτίστηκαν με ομαλούς ρυθμούς αλλά με μια απότομη αύξηση.
Έτσι, η γη έγινε αδικαιολόγητα ακριβή και η πολιτεία αδυνατούσε πλέον να αποζημιώσει τις εκτάσεις, που είχαν αφεθεί προς απαλλοτρίωση, για την δημιουργία κοινωφελών και κοινοχρήστων χώρων. Όποιος λοιπόν πληρώσει τις αποζημιώσεις για το γκρέμισμα ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων και την απόδοσή τους ως κοινοχρήστων χώρων πρασίνου στην πόλη, θα είναι ο ευεργέτης της σημερινής εποχής.
5) Ασφαλώς εδώ δεν υπάρχει δίλημμα Θεωρώ ότι θα πρέπει κάθε πολίτης να αποκτήσει οικολογική συνείδηση και να κάνει πράξη, κάθε τι που προστατεύει το φυσικό περιβάλλον. Από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο, πρέπει να γίνει βίωμα και τρόπος ζωής ο σεβασμός της φύσης. Οι πολίτες δημιουργούν τα κόμματα και επιβάλλουν σ? αυτά τις όποιες θεωρίες και απόψεις τα οποία με τη σειρά τους καλούνται να υποστηρίξουν και να τις κάνουν πράξη. Συμπέρασμα: Και συνειδητοποιημένους πολίτες και κόμματα με οικολογική ευαισθησία, έχουμε ανάγκη.
6) Πολύ σωστά! Νομίζω ότι οι διάφοροι επιστήμονες ασχολούνται με το θέμα. Τόσο οι πάγοι στους Πόλους που λιώνουν, όσο και το νερό της βροχής είναι αντικείμενο προς μελέτη για τη χρησιμοποίηση τους, αντί να οδηγούνται στη θάλασσα. Η ανακύκλωση των λημμάτων για άρδευση καθώς και ο περιορισμός καλλιεργειών υδατοβόρων, θα ήταν μέσα στα εφικτά, για κάθε χώρα, πλαίσια εφαρμογής κάποιων κανόνων. Ακόμη και η καθημερινή άσκοπη κατανάλωση του νερού από μας τους ίδιους, σε κάθε μας ενέργεια, από το πλύσιμο των πιάτων ή του αυτοκινήτου μέχρι το πλύσιμο(!) των πεζοδρομίων και το πότισμα των κήπων. Πολλές είναι οι καθημερινές δράσεις μας, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν με λιγότερο νερό. Είναι στο δικό μας χέρι να το μάθουμε, να το συνειδητοποιήσουμε. Νομίζω πως μόνη μας ελπίδα είναι πλέον τα παιδιά.
7) Σήμερα αλλά και στο παρελθόν ο πολιτισμός παράγεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και σκοπό. Κάποιος επιφανής έχει πει ότι «Πολιτισμός είναι ό,τι δεν είναι βαρβαρότητα». Θεωρώ ότι για μένα είναι η καλύτερη απόδοση της λέξης. Όμως για να απαντήσω στην ερώτηση σας, θα πρέπει να ερμηνεύσω και να αποδεχτώ αυτή την ερμηνεία για τις λέξεις «ψυχή» και «εικόνα». Αν ψυχή σημαίνει όραμα, ιδέες, ιδεολογία, όρεξη, γνώση και ταλέντο, τότε, ναι, η ψυχή παράγει πολιτισμό. Δεν αποκλείεται βέβαια, πίσω από την «εικόνα» κάποιου να υπάρχει «ψυχή» που μπορεί να μεγαλουργήσει.
Όπως και σε προηγούμενη ερώτηση σας υποστήριξα ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, και τώρα έρχομαι να ανανεώσω αυτό μου το πιστεύω.
