Σαν να είναι αλλού. Ο λόγος για τους υποψήφιους στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές που πολιτεύονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, λες και οι πόλεις μας δεν είναι τμήμα της ελληνικής ενδοχώρας, αλλά προάστια της Κοπεγχάγης.
Μήπως ο συμπολίτης μας πρωθυπουργός, μας έκανε «Δανία του Νότου», όπως προεκλογικά είχε στόχο, και δεν το έχουμε καταλάβει;
Εφημερίδες, περιοδικά, μπλογκ, οι καθημερινές συζητήσεις, ακόμα και τα… όνειρα των Ελλήνων, έχουν στοιχειώσει από το φάντασμα της οικονομικής κρίσης.
Η συνταγή του «Μνημονίου» που ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση, οδηγεί την οικονομία σε βαθιά ύφεση.
Μαγαζιά κλείνουν ακόμα και σε εύπορες περιοχές σαν τη δική μας (βλέπε ρεπορτάζ σελ 24).
Οι άνεργοι έφτασαν το 1.000.000, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βλέπουν τους μισθούς τους να εξισώνονται προς τα κάτω (στόχος τα 580 ευρώ για όλους) και στο δημόσιο τομέα να μειώνονται ακόμα και κατά 30%.
Καθηγητές δεν διορίζονται, γιατροί δεν πληρώνονται εφημερίες, τα νοσοκομεία δεν μπορούν να προμηθευτούν τα αναγκαία για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς.
Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας φτάνουν στα όρια της επιβίωσης και δεν είναι σίγουρο αν το χειμώνα θα τα καταφέρουν αφού ετοιμάζεται νέα φοροεπιδρομή με ΦΠΑ και πετρέλαιο θέρμανσης.
Όλο και περισσότεροι οδηγούνται στην εγκληματικότητα σαν λύση μπροστά στα αδιέξοδά τους
Και οι δήμοι; Οι παιδικοί σταθμοί κλείνουν ο ένας μετά τον άλλον, αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση, το προσωπικό μειώνεται σε όλες τις υπηρεσίες, αφού συμβασιούχοι δεν προσλαμβάνονται, από 1.1.2011, προβλέπεται πογκρόμ απολύσεων με την εφαρμογή του «Καλλικράτη».
Τα βλέπω μαύρα; Μπα, από το 2011 τα πράγματα θα γίνουν πιο μαύρα, αφού με το Μνημόνιο-2, η τοπική αυτοδιοίκηση θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των περικοπών.
Προφανώς αυτή η ζοφερή κατάσταση δεν είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού από πολλοούς εκ των υποψηφίους.
Ψάχνουμε σε προκηρύξεις, ανακοινώσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις να βρούμε τη λέξη «μνημόνιο» και απουσιάζει.
Περισσεύουν οι υποσχέσεις, όταν από Γενάρη, το μόνο σίγουρο είναι, ότι τίποτα από αυτά δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί αφού το «μνημόνιο» θα τα απαγορεύει. Εκτός και αν αυξηθούν τα δημοτικά τέλη και δοθούν τοπικές υπηρεσίες σε ιδιώτες. Αυτά όμως ουδέποτε αναφέρονται προεκλογικά αν και τις περισσότερες φορές πραγματοποιούνται μετεκλογικά.
Και ενώ οι υποψηφιότητες στους δήμους καθημερινά αυξάνουν, η ομοιότητες στον πολιτικό λόγο που εκφέρει η συντριπτική πλειοψηφία μοιάζει κοινότυπη έως τυποποιημένη. Κουβέντα για το πάπλωμα, δηλαδή την πολιτική του «μνημονίου», που οδηγεί στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και μέσω του «Καλλικράτη» μετατρέπει τους δήμους σε μια αποκεντρωμένη υπηρεσία του κράτους, μακριά από τους πολίτες.
Σε όλους αυτούς του υποψηφίους η πολιτική της κυβέρνησης έχει βρει θαυμάσιους σιωπηλούς υποστηριχτές κι ας μην κατέρχονται με τη στήριξη της κυβερνώσας παράταξης. Ο καβγάς γίνεται για τις καρέκλες μιας εξουσίας, της οποίας η πολιτική είναι σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη και κανένας δεν έχει την πρόθεση να αναμετρηθεί μαζί της.
Αλλά και αυτοί που είναι στα λόγια αντίθετοι με την πολιτική του «μνημονίου» βρίσκονται μάλλον αλλού, αφού είτε απασχολούνται με το πως θα δικαιωθούν για τις βεβαιότητές τους, είτε πως θα αποδείξουν, ότι «από αυτούς καλύτερους η πλάση δεν έχει ματαβγάλει».