«Θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι ξαφνικά βρήκαμε τόσα χρήματα για τις τράπεζες, χρήματα που πριν δεν είχαμε για να χρηματοδοτήσουμε κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή περιβαλλοντικά προγράμματα την στιγμή που το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών τα τελευταία δέκα χρόνια όλο και μεγαλώνει». Μια φράση που οι περισσότεροι Έλληνες θα ήταν χαρούμενοι να είχε ειπωθεί από τον υπουργό Οικονομίας ή έστω κάποιον από το οικονομικό επιτελείο της ελληνικής κυβέρνησης.
Αλλά δυστυχώς η φράση αυτή κοινωνικής διαμαρτυρίας δεν ανήκει καν σε… Έλληνα.
Την «εκστόμισε» μαζί με άλλα ακόμα πιο προκλητικά ο Ντίτερ Λέμκουλ, 66 ετών, Γερμανός, συνταξιούχος γιατρός και εμπνευστής της πρωτοβουλίας 44 Γερμανών πλουσίων που αποφάσισαν, άκουσον-άκουσον, να βοηθήσουν την γερμανική κυβέρνηση να γεμίσει τα ταμεία της. τα οποία έχουν αδειάσει λόγω της οικονομικής κρίσης.
Μέχρι στιγμής οι πιο γνωστοί πλούσιοι της Γερμανίας δεν έχουν ανταποκριθεί Όμως αυτό για τον Ντίτερ Λέμκουλ δεν έχει σημασία: «Οι πλούσιοι πρέπει να βοηθήσουν την χώρα που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση».
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του αν τα 2,2 εκατομμύρια Γερμανοί με περιουσία πάνω από 500.000 ευρώ δίνουν για 2 χρόνια το 5% της κληρονομιάς τους θα μαζεύονταν στα κρατικά ταμεία 100 δισεκατομμύρια ευρώ (όσο δηλαδή το 40% του ΑΕΠ της χώρας μας).
Οι δημιουργοί της αίτησης ζητούν από το κράτος να εφαρμόσει ένα σχέδιο με δύο φάσεις. Το 2009 και το 2010 οι πλούσιοι θα φορολογηθούν με ένα 5% επί της κληρονομιάς τους για να χρηματοδοτηθούν συγκεκριμένα προγράμματα. Από το 2011 και μετά θα υπάρχει ένας σταθερός φόρος περίπου 1% επί της κληρονομίας, φόρος που ίσχυε μέχρι το 1997 οπότε και καταργήθηκε.
«Θέλουμε το 5% από το 2009 και το 2010 να χρηματοδοτήσει συγκεκριμένα προγράμματα για την εκπαίδευση, την υγεία και το περιβάλλον», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων (AFP) ο Πέτερ Φόλμερ, ένας από αυτούς που έχουν υπογράψει την αίτηση, 69 ετών, ο οποίος δηλώνει ότι «κληρονόμησε πολλά χρήματα που δεν χρειάζεται».
Για να μπορέσει κάποιος να υπογράψει την διαδικτυακή αίτηση πρέπει να βεβαιώσει ότι έχει το λιγότερο 500.000 ευρώ από κληρονομιά και να πληρώσει μια συνδρομή 200 ευρώ.
Είπατε τίποτα;
Απλά μαθηματικά, απλή λογική, απλή κοινωνική (και όχι ταξική) συνείδηση.
Έχουμε και λέμε: Η κρίση άδειασε τα ταμεία. Την κρίση δεν μπορούν να την πληρώσουν οι μη έχοντες, αλλά μόνο οι έχοντες. Οπότε παρακαλώ όσοι κοιτάτε τόσα χρόνια την κοινωνία από ψηλά, βάλτε το χέρι στο χρηματοκιβώτιο και δώστε από το περίσσευμά σας.
Αλήθεια γιατί οι άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. και ειδικότερα η ελληνική δεν θιοθετούν αντίστοιχες πολιτικές;
Μήπως δεν υπάρχουν στην χώρα μας εκατοντάδες πλούσιοι ή πολίτες με μεγάλη περιουσία για να συνεισφέρουν το 5% του «έχει» τους; Υπάρχουν, απλά αυτοί έμεναν και μένουν στο απυρόβλητο.
Η εύκολη λύση είναι οι εργαζόμενοι με stage, οι συμβασιούχοι, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, οι απασχολούμενοι με μπλοκάκι, οι παρίες του δημόσιου τομέα της οικονομίας, οι οποίοι αν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών, απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και αμείβονται με τη χαμηλότερη κλίμακα χωρίς τα δικαιώματα των άλλων εργαζομένων.
Στη Γερμανία η συντηρητική Μέρκελ, επικαλέστηκε την κρίση αρνούμενη να μειώσει τις κοινωνικές δαπάνες προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα όπως επιτάσσει η Κομισιόν.
Στην Ελλάδα η προοδευτική κυβέρνηση επικαλούμενη την κρίση και την ανάγκη μείωσης του ελλείμματος περικόπτει τις κοινωνικές δαπάνες, αρχίζει τις περικοπές από τους 30.000 συμβασιούχους του δημοσίου και ετοιμάζεται ν΄ αυξήσει την έμμεση φοροογία.
Φαίνεται ότι και η κρίση θέλει τους Γερμανούς της. Κι ας είναι και κεφαλαιοκράτες…
